Hi guys, first time ko to make a story, so I decided na one shot nalang muna, tapos kung okay, gagawa ng bago pero di na one shot. HAHA! Author wannabe po kasi ako, pasensya :)) Anyway, voice out your opinions nalang :D
- SR :>
-----------------
Ian's POV
"Iaaaaaaaaaaaan! May bisita ka! Labas na!" sigaw ni ate galing sa labas ng pinto.
"Sino ba yan? Ang aga aga. Tss."
"Si Bianca. Oh matitiis mo pa?" Tsk.
"Oo na! Lalabas na!" sabi ko at narinig kong tumawa si Ate sa labas. -_______- aish. Bahala na nga! Bumaba na ako.
Nakita ko siya sa sala, kausap si Ate. Napansin ko agad na nangingilid ang luha niya. Tss. Sinaktan nanaman siya ng boyfriend niyang *go, panigurado. -_____-
"Sige, papahanda lang akong meryenda kay manang. Yan, sa garden nalang kayo."
Tumango ao at lumapit kay Bianca. "Tara? Dun mo na sabihin." sabi ko na nakangiti. Sa kanya lang talaga ako ganito. Di naman ako madalas ngumiti eh. Kung tatanungin mo classmates namin, ang sasabihin nila ay 'man of few words' daw ako. Lampake. Tss.
Tumango siya at pumunta kami sa garden.
"Anyare?" tanong ko nang nakaupo na kami.
"S-si Bryle." bulong niya at tuluyan nang umiyak.
Tss. Bryle nanaman. Bryle nalang palagi. Bangasan ko yun eh. Kelan ba magiging Ian?
"Sshh. Iiyak mo lang yan." DI ko talaga alam kung pano magrereact sa harap ng umiiyak na babae. Pero iba to eh. DI lang basta babae. Si Bianca to. Si Bianca na mahal ko mula pagkabata.
Umiyak siya. Umiiyak nanaman siya. Umiiyak nanaman siya dahil sa pesteng Bryle na yun.
Peste naman kasing katorpehan to. Sht lang. Pakiramdam ko ang bading ko na. Amp. -_______________-
*FLASHBACK*
10 years ago.
Bagong lipat lang kami dito. First day ko sa bagong school. Grade 2 ako at nandito ako sa room. Walang kasama. Walang kumakausap.
Ganito na ba ang magiging buhay ko dito? Haay. Siguro nga.
Pero akala ko lang yun.
Tumingin ako sa paligid ng classroom. Medyo marami na ang tao. Pero ang kumuha ng atensyon ko ay ang isang batang babaeng kakapasok lang. Naghahanap ng upuan. Hinayaan ko nalang at tumingin sa labas ng bintana.
