Kochani
zapraszam was bardzo serdecznie na całkiem nowe opowiadanie w moim wydaniu....
będzie ono opowiadało całkiem nową historię
czy wszystko będzie tak proste jak na początku będzie się wydawać Lunie
jeśli was to ciekawi to zapraszam was najmoc...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-Dobrze kochanie, ale jeśli kulinarną rozmowę o moich umiejętnościach i twoich marzeniach mamy zakończoną to chciałbym ci pokazać jeszcze jedną niespodziankę. - oznajmiłem poważnie.
-Co ? Jeszcze jedna niespodzianka ? - zapytała zdziwiona Luna.
Tak. - odpowiedziałem stanowczo.
-O tej porze ? Co ty mogłeś wymyślić ? - zapytała zaciekawiona.
-Spójrz do góry. - powiedziałem z powagą i delikatnością.
-Ale po co Matteo ? - zapytała zszokowana moją prośbą Luna.
-Chodzi mi tylko o to żebyś spojrzała w górę, bo to właśnie tam czeka na ciebie kolejna niespodzianka. - odpowiedziałem z myślą, że jej się spodoba.
-Aż się trochę boję co wymyśliłeś. - oznajmiła lekko zestresowana.
-Dlatego się nie bój tylko choć tu do mnie, połóż się koło mnie i podziwiaj to ze mną. - powiedziałem z radością.
-No dobrze. Mam nadzieję, że to nic strasznego. - powiedziała.
-Nie, to przyjemna niespodzianka jak każda poprzednia. - powiedziałem i się położyliśmy. Gdy już leżeliśmy zobaczyliśmy to:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-I jak ci się podoba niespodzianka ? - zapytałem zaciekawiony jej opinią.
-Jest cudowna. To naprawdę piękny widok i powiem szczerze, że jest to bardzo romantyczne. - odpowiedziała zadowolona i bardziej się we mnie wtuliła.
-Kochanie ja zawsze jestem romantyczny i tak już pozostanie. Choć to jest tylko wstęp do głównej niespodzianki tego wieczoru. - powiedziałem radośnie.
-Jeszcze jednej niespodzianki ? - zapytała zszokowana Luna.
-Tak, jeszcze jednej niespodzianki. - powiedziałem uśmiechnięty.
-Ty chyba nigdy nie przestaniesz mnie zaskakiwać. - powiedziała rozpromieniona.
-Mam nadzieję, że będzie mi się to udawać przez bardzo długi czas i nie stanę się przewidywalny. - powiedziałem z uśmiechem jak to ja.
-Tak na pewno nie będzie, ale ja będę mieć trudniej, bo nie będę wiedziała czego mam się spodziewać po tobie jak ty będziesz sobie takim panem nieprzewidywalnym. - odpowiedziała jednocześnie radosna i zła.
-Będzie dobrze. Jak będę miał cię zaskoczyć to oczywiście cię poinformuję. - powiedziałem cwanie.
-Och tak, tak będzie najlepiej. - odpowiedziała w końcu rozpromieniona po chwili.
-Dobrze to sobie to zapamiętam. - oznajmiłem.
-A więc co to za niespodzianka dla której wstępem był ten piękny pokaz puszczonych lampionów ? - zapytała dociekliwie Luna będąc już zniecierpliwioną.
-Jest to coś specjalnego, specjalnie dla wyjątkowej i ukochanej osoby, która siedzi teraz tu koło mnie. - odpowiedziałem.
-No dobrze, ale co to jest ? - zapytała zaciekawiona.
-Jest to coś wyjątkowego. Stworzyłem to specjalnie dla ciebie. Zawiera to wszystko, co do ciebie czuję i prośbę abyśmy dalej byli razem szczęśliwi. - powiedziałem po czym wyciągnąłem gitarę.
-Matteo czy ty napisałeś dla mnie piosenkę ? - zapytała w lekkim szoku.
-Tak, napisałem dla ciebie piosenkę i chcę ci ją teraz pokazać. - odpowiedziałem lekko zdenerwowany.
-Dobrze, a więc proszę. Możesz ja już pokazać. - odpowiedziała nie mogąc się doczekać.
-Och dziękuję jaśnie pani za pozwolenie. - odpowiedziałem z radością.
-Dobrze już dobrze, ale teraz graj, bo się nie mogę doczekać. - odpowiedziała zadowolona i lekko zestresowana.
-Dobrze już dobrze. Zaczynam grać, więc wsłuchaj się w każde słowo. - odpowiedziałem z uśmiechem.
-Wsłucham się. Możesz zaczynać. - powiedziała na koniec swojej wypowiedzi, a ja zacząłem grać.
Skończyłem grać i zauważyłem u Luny łzy wzruszenia. Bynajmniej tak myślałem, ale nie byłem do końca przekonany czy naprawdę tak ją wzruszyła piosenka czy była aż tak zła, że się popłakała. Postanowiłem rozwiać swoje wątpliwości.
-I jak co sądzisz o mojej piosence ? - zapytałem lekko podenerwowany.
-Pytasz się mnie co ja sądzę Matteo ? - odpowiedziała mi pytaniem na pytanie.
-Tak. Chcę bardzo poznać twoją opinię na jej temat. - powiedziałem ponowie.
-Ja myślę, że ta piosenka jest naprawdę piękna. Czuję, że włożyłeś w nią masę uczucia i po prostu nie umiałam się nie popłakać. Inaczej bym nie potrafiła. Jest w niej taka głębia i prawdziwość jak w mało której piosence. - odpowiedziała już bardzo wzruszona Luna.
-Bardzo się cieszę, że tak myślisz, bo gdy ją pisałem to bardzo się starałem żeby właśnie taka była. - powiedziałem z radością w głosie.
-No to ci się udało i to bardzo dobrze. - odpowiedziała.
-Ej Luna, o co chodzi, bo widzę, że nie o piosenkę do końca. - powiedziałem i czekałem na jej odpowiedź.
*******************************
Hej kochani oto przed wami kolejny rozdział.....
Mam nadzieję, że się wam spodoba....
Ciekawi co będzie dalej ?
Czekam na wasze szczere komentarze....
Rozdział dedykuję mojej najlepszej najsłodszej kruszynce. Dziękuję ci, że jesteś już ze mną i że zawsze będziesz. Kocham Cię bardzo bardzo mocno <3 <3 <3
