Dear BoyBestfriend,
Bestfriend, a word that can change everything in your life. A person that will and would accept in any aspect you are. A person that is always there for you to support and give trust in you. A person who will love you entirely.
Ganyan kita kung ituring, isang matalik na kaibigan. Lalaking matalik na kaibigan. Nang pag pasok ko sa High school, dun kita nakilala. Ikaw na ata ang pinaka-masayang tao na nakilala ko. Hindi marunong umiyak, at malungkot. Kaya kita naging matalik na kaibigan ay dahil ikaw lang ang na dadramahan ko, naalala ko pa nung nasa ika pitong baitang tayo. Sinabi ko sayo na naiinis ako sa kakilala natin sabi mo pa nga 'Wag mo nang intindihin. Ganyan lang talaga siya.' Naniwala ako sayo. Siyempre, kaibigan kita eh.
Mula nun lagi na tayong mag-kasama, laging mag kasangga. Sa lahat nang kabaliwan ko sinasakyan mo. Hindi ka nag rereklamo. Okay lang, ganern. Lahat nang kabobohan ko, okay lang sayo. Lahat nang trip ko sa buhay ko sinusunod mo. Kung minsan, dinadalaw ako nang katangahan sina-sakyan mo na lang. Hindi kita narinig na nag reklamo.
Sa araw at gabi, ikaw lang kausap ko. Personal o chat man yan. Pinag sabihan pa ako ng tiyahin ko na baka tomboy raw ako. Hala jusko po.
At umabot sa punto. Na nag graduate na tayo ng Grade 7.
Lumipas ang summer, hindi tayo nakapag-usap kesyo gan'to kesyo ganyan. Binalewala ko lang.
Nag umpisa na naman ang pasukan pero, walang imikan. Wala ring hi o hello man lang. Ayun, wala akong kasama. Sumama ako sa ibang kaklase natin. Wala ka na eh.
Madalas, nag seselos ako sa kaibigan mong bago. Bakit? Iniwan mo ako eh. You left me dumbfounded. Ni wala kang rason kung bakit. Wala lang, ganun. Matapos ang summer walang imikan? Nag-bago ka na.
Staring is rude, yeah. Alam ko yan, pero di ko maiwasan. Lagi kitang pinag-mamasdan mula sa malayo. Kahit magkalapit lang ang upuan natin, parang nasa magkabilang universe tayo dahil hindi naman tayo nag iimikan.
Hindi ko maiwasang 'di mag selos sa bago mong 'Girl BestFriend' siya kasi lagi mong kasama eh. Dati kasi ako yun, ako. Ako ang lagi mong ka-kwentuhan. Kasama. Ka-usap. Karamay. Ako, ako ang laging nag papa-abnormal sayo. Pero ngayon, iba na.
Siya , siya ang lagi mong kasama. Siya ang kausap mo. Parang, pinagpalit mo na ako sa kanya.
Masakit eh, you left me without explaining why. Hindi mo nga ako sini-seen man lang kahit sa messenger. Mygadd, parang ayoko na. Mahirap kang i-let go. Bakit? Kasi isang taon, isang taon tayon naging magkaibigan. Like wtf?!
Lagi akong nagtatanong, bakit ako lang lagi ang iniiwan? Bakit? Bakit mo ako iniwan nang walang paalam? Sana man lang sinabi mo na FO na tayo. Lagi akong nag papapansin, attention seeker na ba? Haha, desperada na ata ako.
Pero paker, ni isang hala wala akong nakukuha mula sayo. Sana man lang, mag paliwanag ka kung bakit mo ako iniwang tangina ka.
Minsan nahuhuli kitang masama ang tingin sa kaibigan mong kaibigan ko rin, bakit? Minsan nahuhuli rin kitang masama ang tingin sakin tuwing kasama ko kaibigan mo? Ganun na ba akong tao? Laging may mali sa bawat galaw ko?
'Di kita maintindihan eh, ang bipolar mo rin kasi. Naknang, na peste ako sayong bwisit ka. Lagi kitang ina-antay na mag online, tas icha-chat kita, pero kahit seen man lang hindi mo na magawa.
Binabalik-balikan ko yung mga convo natin nung grade7 pa lang tayo, mygad. Iniyakan ko yun, sobra. Grabe ka kasi eh, iniwan mo ako. Ashushushu, bwisit kang abnormal ka. Hiling ko lang sana ma-ibalik pa ang lahat sa dati.
Love,
Bitchy Bae
