Her gun her saat ve neredeyse her dakika aklimdaydi. Ozluyordum, yanimdayken bile ozluyordum. Oysa her gun gelirdi yanima. Sarilirdik.Oylece dururduk kaloriferin kenarinda.Artik gelmiyor da. Gelmiyor..
Koridorda goruyorum bakiyor gozlerimin icine, icim gidiyor. Uyumak istiyorsun ya gece gece o geliyor aklina, benim aklimada hep geliyor yalnizca geceleri degil hic gitmiyor..
Bir gun geldi yine yanima usulca soluma gecti, oylece durduk bir muddet. Sonra, sonrasi hep ayni. Sarildik. Konustuk. Basimi omzuna koydum o durdu ben mutlu oldum. Her 45 dakikada bir yanimdaydi. O giderdi hep giderdi. Ben susardim. Hep sustumda. Bazen yapabilcegin hic bisey olmaz ya boslukta gibi olursun.Oyleydim bende.
Yanindayken daha mutlu daha huzurluydum. Garip belki ama oyleydi.Zamanla daha cok sevdim zamanla daha cok baglandim.Ve bir sabah ayni huzurla uyandim. Ruyam kabustan farksizdi..
