Chapter 2: The past

284 4 2
                                    

1st year ako nuon ng may mapansin ako lalaking na kakuha ng attention ko inalam ko lahat ng information sa kanya tinulungan din ako ng 3 kong friends kaya madami akong nalaman sakanya.

Nagpagganda ako para lang mapansin niya ako at nagaral ako mabuti para mapapunta sa top.

Siya ay si Charles isang 1st year student din sa class A1 kaya natuwa ako dahil ka batch ko din siya.

Pero hindi kami classmate dahil A2 ako.

Isang beses dahil hindi ko tinitignan yung dinadaanan ko nabangga ko siya dahil sa shock na siya ang nabangga ko nahimatay ako sino ba naman hindi diba crush mo mabangga mo.

Binuhat daw niya ako at dinala sa clinic kwento niya sakin noon. Natatawa nga daw siya kung bat daw ako hinimatay ea.

Tama simula nung mabangga ko siya at nahimatay ako sa harap niya naging mag friends na kami sa amin na din siya sumasabay pag break time at kapag uwian.

Hinahatid niya din ako dati noon sa bahay namin dahil ako lang sa 3 ang naiba ang way papuntasa bahay namin kaya nga saya-saya ko nun ea.Tapos siya din ang nagdadala ng mga gamit ko sa school ewan ko kung bat ganyan siya sa akin kaya simula noon nainlove na ko sa kanya kung dati crush lang ng hindi ko pa siya nakikilala ngayon mahal ko na siya.

Kapag kasama ko siya ang daming kabayona parang nag-uunahan sa puso ko at ang ingay hindi ko nga alam kung naririnig niya.

Isang beses malapit na ang christmas break nagatpat na ko sa kanya ng nararamdaman ko.Dahil hindi ko na talaga kaya parang kahit anong oras sasabog ito.

Ako: Charles may aaminin ako sayo simula palang unang makita kita nakuha mo na atensyon ko mahal kita Charles.

(pangit man tignan na ako ang nagtapat wala na kong magagawa dahil nagawa ko na)

Siya: Mahal din kita Princess.

Nagulat ako sa isinagot niya.kaya natulala nanaman ako.

Siya: Hoy! Princess Mahal din kita sabi ko.

Tapos niyakap niya ko yumakapa din ako sa kanya ng mas mahigpit.

Sobrang saya ko nung hinatid niya ko sa bahay namin dahil mahal niya din pala ako.

Hindi ko alam na yun na pala ang last na pag-uusap namin.

Dahil nagpunta daw ng States si Charles sa papa niya para duon ipagpatuloy ang pag-aaral.

Simula nun wala na kong balita sa kanya.

Alam mo yung feeling na andaya niya pagtapos niyang sabihin mahal niya din ako iniwan niya ko mag-isa maiintindihan ko naman kung kailangan talaga ea pero ang mas masakit pa ni hindi siya nagpaalam sakin.

Simula nun pinangako ko na hindi agad ako maiinlove at patatatagin ko ang sarili ko sa mga ganyan bagay.

Reality....

Nagulat ako ng may nagbigay ng panyo sakin.Pagtinngin ko si Charles na nanakit sa akin.

(hindi ko namalayan na may pumapatak na palang luha sakin)

Hindi ko kinuha no. Ayoko na masasaktan nanaman ako.

Ipapangako ko ulit na yan na ang huling bese na iiyak ako para sa lalaking yan.

Teacher: Ms. Princess why are you not listening to me and why are you crying there may problema ba?

Dahil hindi ko na talaga kaya ang nangyayari sa paligid ko at ang daming tanong tapo katabi ko pa ang nanakit sa akin tumakbo ako ng papunta sa restroom.Kahit hindi ako nagpaalam.

Duon ko binuhos lahat ng sama ng loob ko ni lock ko yung pinaka door para walang makapasok ng may narinig ako Tok.tok.tok galing sa labas.

Friend kami to buksan mo yung pinto ano bang problema sabihin mo samin andito lang kami para sayo.

Binuksan ko ang pinto dahil hindi ko na talaga kaya.

Nag group hug kami at duon nag-iiyak ako sa kanila.

Ako:Bakit ganun kung kailan kakalimutan ko na siya bumalik pa siya ang unfair sobrang nasaktan ako sa ginawa niya tapos bigla nanaman siyang susulpot na para bang walang ginawa sa akin :”((((((((((((.

Humagulgol ako ng iyak para malabas ko na ang sama ng loob ko.

Lysa:friend wag kana umiyak diyan kala ko ba hindi kana iiyak diyan sa lalaking yan.

Gelly:Oo nga nag promise ka pa sa sarili mo ea Cheer Up friend kaya mo yan

Lyka:Kung dati ka mas masakit yung ginawa niya nakaya mo ngayon pa kaya saka malay mo may explanation naman siya ngayon kaya bumalik na siya.

Ako: mahirap tuparin yung ipinangako ko sa sarili ko na hindi na ko iiyak para sa kanya dahil pag anduon ka na pala sa sitwasyong yon hindi mo matutupad ngayon alam ko na ang kasabihan promises are made to be broken.Anong explanation bakit hindi niya inexplain dati pa sa akin para hindi ako nasasaktan ng ganito.Ang sakit lang kasi talaga kung bakit hindi pumapasok sa utak at puso ko na tama na kalimutan mo na siya masasaktan lang ako.huwahhhhh!! huwahhhhh!!

Humagulgol nanaman ako ng iyak.

Sila: Sige friend ilabas mo na yan lahat para mabawasan yan dinadala mo.

Ayoko ko nang magpromise sa sarili ko kundi gagawin ko na talaga na hindi na ko iiyak para hindi na ko masaktan kakalimutan ko na siya talaga pero pano yun ea nasa paligid ko siya at katabi ko pa hayyyy!! Buhay..

Pagkatapos kong umiyak ay hagulgol pala ea bumalik na kami sa classroom halos 1hr din pala kaming nandoon kaya wala na yung teacher namin kanina kinausap ko yung sarili ko fight fight.

At umupo na ko kung saan katabi ko si Charles.

**AN: kawawa naman si Princess huhuhu :"(( pero ang ganda niya pa din kahit naiyak sa picture**

High School Life(First Love,First HeartAche)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon