Mijn Geheim

H 48

'Mam, ik zie er prima uit! Laat het los!' Zucht ik. Moeders. 'Oke, goed. Maar het is je kroning, je moet er perfect uit zien!' Moppert ze. Ik laat haar maar. Ik word alleen maar zenuwachtiger als ik ruzie krijg met mijn moeder. 'Waar is papa eigenlijk? Straks komt hij nog te laat' roep ik paniekerig. Mijn vader moet me kronen, omdat hij de bloedverwand is van de troon. Ik ben nu 30 en heb nog steeds geen prins gevonden. Mijn ouders waren het zat van het lange wachten en besloten ze de kroning voor de bruiloft te doen. Niet dat ik weet of er ooit een bruiloft komt. Ja, ik ben verliefd, maar dat weten mijn ouders niet. Ze vinden het vast nooit goed. Het gaat namelijk om een andere kroonprins. Hij is de troonopvolger en ik ook. We kunnen dus beide het land niet uit. Mijn zusje is te jong om de kroon over te nemen. Ze is nog maar 20. Ze kwam nogal onverwachts. Daarom zit er zo'n leeftijdsverschil tussen. Zijn jongere broertje kan hem wel overnemen. Maar dat willen zijn oudes waarschijnlijk niet. Hij is 31 en zijn broertje 29. 2 jaar verschil! 'Tris, is alles goed?' Vraagt mijn moeder bezorgd. 'Ja hoor. Niks aan de hand. Gewoon de zenuwen' zeg ik snel. 'Weet je het zeker? Je leek wel op een andere planeet! Je hoorde je vader niet eens' zegt ze nog steeds bezorgd. Nu pas zie ik hem staan. 'O, sorry' zeg ik met rode wangen. 'Geeft niks, ik snap het wel hoor! Ik was ook super zenuwachtig' grapt hij. Mijn moeder geeft hem een tik en kijkt hem streng aan. Hij haalt gewoon zijn schouders op. 'Zijn jullie er klaar voor?' Vraagt de cerimoniemeester. We knikken alle 3 tegelijk. Ik haal nog eens diep adem en loop voor mijn ouders uit naar buiten. Het is nu weer eens andersom. Vroeger toen ik klein was mocht ik ook altijd voor ze lopen, maar toen ik puber werd, niet meer. Ze zeiden dat ik groot genoeg was geworden.
Ze hebben een podium gebouwd. Ik ga op de middelste stoel zitten. Die is het grootst en lijkt op mijn toekomstige troon. Ik ga gespannen zitten. Mijn ouders komen naast me zitten. Ik kijk de menigte rond. Er zijn honderden mensen gekomen. Dat snap ik ook wel. Het is de eerste kroning ooit voor de bruiloft. Normaal komen er maar 200 man ofzo. De rest kijkt het altijd op tv. Er zijn nu zat mensen die het op tv kijken, omdat ze hier niet konden zijn. Vandaag heeft iedereen vrij, dus ze kunnen allemaal kijken. 'Dames en heren! Van harte welkom op deze bijzondere dag! We zijn hier bij een gekomen om onze kroonprinses te kronen.....' begint de cerimoniemeester. Hij verteld altijd een lang verhaal.

'Willen Uwe Hare Majesteit en Uwe Majesteit misschien nog iets zeggen?' Vraagt de ceriemoniemeester. He, wat? Nee dit hoort er niet bij! Zo is het nog nooit gegaan! Ik kijk angstig naar mijn ouders die opstaan en naar voren lopen. Ojee! Nu komt het hoor. 'We willen graag beginnen toen Tris geboren werd. Dat was het mooiste moment van ons leven. Maar ook toen Kaylee werd geboren was een mooi moment. We zijn erg trots op onze dochters. Ik ben best blij dat ik van die troon af mag. Als je er een hele tijd op zit, krijg je een zere kont' zegt mijn vader. De mensen moeten lachen. Ik moet ook grijnzen. Mijn moeder vertelt ook nog een verhaal over hoe trots ze op me is enzo blablabla.

'Oke en nu zijn we aangekomen bij het moment waar iedereen op gewacht op heeft, de kroning!' Roept de meester. De mensen juichen heel hard en klappen. Ik sta rustig op en loop naar voren. Ik knik naar de meester en hij wijst naar het lage tafeltje. Ik moet er op mijn knieën voor gaan zitten. Gelukkig heb ik ballerinas aan. Ik zet mijn handtekening neer. Ik schuif het papier weg naar links. Mijn vader bukt en zet ook zijn handtekening. Daarna is mijn moeder aan de beurt. De meester legt alle papieren weer netjes op de stapel. Mijn vader fluisterd iets is zijn oor. He, wat? Dat hoort niet. De meester knikt en glimlacht. Wat zei hij? Waarschijnlijk kom ik daar nooit achter. De echte kroning begint nu.

Ik laat me met een zucht op het bed vallen. Ik ben kapot. Het is ver na middernacht. Het feest duurde super lang en alle gasten bleven veel langer dan verwacht. Ik voel dat iemand mijn schoenen uit doet. Ik ben te moe om te kijken wie het is. Waarschijnlijk mijn moeder of een van mijn kamermeisjes. Ze probeert ook mijn haar los te maken, maar ik duw slap die hand weg. Even gebeurde er niks. Maar toen viel ik toch in slaap.

Ik gaap en strek me uit. Het is alweer 2 jaar geleden dat ik koningin ben geworden. En over een week ga ik trouwen! Ja met de kroonprins. Zijn broertje neemt de troon over. Melwin en ik zijn super blij. Hij had het aan zijn ouders verteld en die vonden het blijkbaar niet eens een probleem. Ze zeiden dat hij gelukkig moets zijn. En als dat niet in hen land was, dan was dat maar zo. Ik spring mijn bed uit. Ik ben super vrolijk. We gaan midden in de zomer trouwen. In onze tuin natuurlijk. Mijn ouders waren heel erg, maar dan ook heel erg verrast toen ik zei dat Melwin en ik gingen trouwen. De eerste minuut zaten ze met grote ogen en open mond aan te gapen. Ze kwamen weer bij zinnen toen ik klapte, vlak voor hen gezichten. Ze waren super blij voor on. Maar nog steeds een beetje verast. 'Wat ben je vrolijk' zegt Melwin. Hij woont al hier. 'Ja, ik al heb zin volgende week' zeg ik. Hij moet lachen. 'Mooi, want het word de leukste dag van je leven' zegt hij. Hij staat op en geeft me een knuffel. 'Mooi, want dat wil ik ook' zeg ik glimlachent.