Boşluk (TAMAMLANDI)

2 - Katil

2 - Katil

Dolabın kapısını açtım, çantama girebilecek bütün kıyafetlerimi koydum, artık bu evden, bu karanlıktan gitme vaktiydi

Masanın üstündeki telefon titredi, son birkaç kıyafet daha koyup çantamı kapattım, masadaki telefonu elime alıp, arayan kişiye baktım

"Geldin mi?" Diye sordum telefonun diğer ucundaki Bahar'a

"Kapıdayım", dedi "Tamam bekle geliyorum hemen" diye cevap verdim düz bir sesle

Hiçkimse hiçbir şey bilmiyordu, bu akşam evden kaçıyordum

Telefonu kapattım, sırt çantamı tek bir koluma takıp, son bir kez odama bakındım

"Karanlığım, sessizliğim, sevgisizliğim, hıçkırıklarım.. her şey.. Bu dört duvar arasında. Hepsini bırakıp, yanıma sadece yalnızlığımı alıp gidiyorum" dedim sessizce

Odamın kapısını açıp çıktım, son bir kez daha bakıp kapattım kapıyı, merdivenlerden inip salona bakındım, babam ve cici annem televizyonun karşısındaydı, sırt çantamı kapının önüne koyup babamlara seslendim

"Bahar geldi, çıkıyoruz biz" dedim, babam kafasını bana çevirip kıyafetlerime baktı, ona göre yine çok karanlık giyinmiştim.

"Fazla gecikme" dedi, bunun altında 'Geç gelirsen olacaklardan ben sorumlu değilim' tehditi vardı aslında

Bunu bir tek ben anlıyordum, cici annem bana gülümserken, onlara arkamı döndüm, onları son kez görüyordum, onlara son kez katlanıyordum, deri ceketimi giyip kapıyı açtım, soğuk hava yüzüme vururken, bahçe kapısının önünde beni bekleyen Bahar'a gülümsedim

Şu anda evden son kez çıktığımı bilse belki de beni tekrar eve sokmaya çalışırdı

Ona yaklaşıp sarıldım, onun bu hallerini, yeşil gözlerini özleyecektim, Bahar küçüklüğümden kalan tek güzel anımdı..

Geri çekilip gözlerime baktı "Hayırdır sen pek sevmezsin böyle sarılma işlerini" dedi şaşırarak

"Nerdeyse 1 aydır ev hapsindeyim, sayende nefes alıyorum" dedim gülerek

"Gidelim o zaman" dedi

O benim aksime çok şıktı, bir doğum günü partisine davetliydik, ben siyah bir kot pantolon giymiştim, üzerine siyah bir kazak, Bahar ise beyaz bir elbise giymişti, saçları kıvırcıktı, biraz makyaj yapmıştı

Arabaya bindiğimizde, Bahar şoför koltuğuna geçti ben de hemen onun yanındaki yolcu koltuğuna oturdum

"Yine çok karanlıksın Edaaaa" dedi, sesini korku filmlerdeki adamlara benzeterek

Güldüm "Sen de çok beyazsın"

Zıttık birbirimize ama bu zıttılığı bile özleyecektim..

Partinin olduğu mekana geldiğimizde, nerdeyse bütün okulun burada olduğunu gördüm, üniversite birinci sınıftaydım. Oldum olası insanlardan biraz uzakta takılan bir insan oldum, yani ailemin bile göstermediği sevgiyi dışarda aramadım, bu sevgiyi kurduğum o dört duvarın içinde aradım, yalnızlığımda aradım, hiçkimseye ihtiyaç duymadım

"Hadi gel seni insanlarla tanıştırma vakti geldi" dedi Bahar beni kalabalığa sürükleyerek

Herkes tam parti modundaydı, giyim tarzıyla, topuklu ayakkabılarıyla, yüzlerindeki makyajlarla

Bense onlara tamamen zıt bir insandım, insanlara ayak uydurmayı, bir şeylere boyun eğmeyi sevmezdim, özgürlüğüme aşırı düşkün bir insandım..