İlişkinin en başında vardır ya böyle cicim ayları işte kendini en düzgün şekilde ifade etmek için çabalarsın en kibar hallerini gösterirsin, en cici gülüşünü yaparsın, iltifatlar edersin, ağzınla kulakların arasındaki mesafe sıfıra iner o süreçte.
O dönem kendini çok özel çok farklı hissedersin. Uzaya giden insan gibisindir hani kimsenin yaşamadığı bir ilişki yaşadığını falan düşünürsün. Karşındaki insan en en en doğru insandır. En azından sen o sırada öyle düşünürsün. Böyle çok büyülü bir masalın içinesindir sanki her şeye gülümsersin hayat çok farklıdır. Otobüste etrafa güleç bir yüzle bakarsın herkes anlar sanki yeni bir ilişkiye adım attığını o dönemlerde.
Ne gariptir o dönemler kendini o kadar özel, farklı hissetmek. Dünyadaki tüm insanlar bir yana sen ve sevdiğin bir yana. O kadar farklısındır yani. Ama sonra, yani ilişkinin ilerleyen dönemlerinde o büyü yıkılır. Büyü hiç bozulmasın istersin ama bozulur. Artık ilişkinin ilerlediği hergün "keşke ilk günki gibi kalsaydık" dersin ama olmaz. Çünkü o dönemleri atlatmışsındır ve gerçek dünyaya hoşgeldin bebeğim. Aslında hepimiz aynıydık. Ne ben ne de sen diğerlerinden farklıydık...
