Okyanus'un Güz'ü - (Tamamlandı)

Düğün

Düğün Günü - Gelin Odası

Rahmetli dedemin bir sözü vardı, düğün, doğum, ölüm hep aynı gün olur diye. Bir kapıda düğün varken, diğer kapıda bebek ve son kapıda cenaze olurmuş. Allahtan başka kimse bilmez neyin ne olacağını, herşeyin hayırlısı olsun derdi. Mehdi dedem aynada şimdi bu gelinlikli yansımam da kendimi izlerken nedense onun bu söz gelmişti aklıma. Kapı çaldığında heyecanla açılmasını bekledim, gelen sevgilim değil annemdi;

"Peri kızı gibi olmuşsun bebeğim" sıkıca sarılmıştı bana annem. Ellim deki kınayı koklamış avucumun içini öpmüştü.
"Annem benim" bende ona sıkıca sarılmıştım gözlerim dolmuştu.
"Şş küçük hanım ağlamak yok, yoksa bu güzel makyajın bozulur. Damat beyi bir daha bekletmek zorun da kalırız"
"Aman anne işi ne beklesin! Beni 7 sene bekledi 1 saat daha beklesin" ikimizin de gözleri dolu dolu gülmüştük.
"Öyle diyorsun öyle olsun kızım" kapı tekrar açıldığında Nazlım girmişti.
"Nedimem gelmiş" dedim kocaman kucak açarken ona.
"Kızım ne nedimesi yeni yeni adetler çıkarma" kıkırdamıştık ikimizde annemde bize kızgın bir şekilde bakmaya başlamıştı.
"Tamam annem sen yeter ki kızma"
"Nazlım sen gördün mü?"
"Kimi şaşkın" gözlerim devirmiştim
"Kimi olacak Nazlım, enişteni, DAMATI" gülen yüzü birden düşmüştü "ne oldu yüzün niye düştü"
"Evleniyorsun sen ve gidiyorsun" gözleri dolmuştu.
"Nazlım görende Amerika'ya gidiyorum sanır, sen soruma cevap ver"
"Görmedim Hazal gelin. Bir telefon gelmiş sonra hemen acil çıkmış ama biraz dan döner dedi Vural" içime bir sıkıntı oturmuştu.
"Nereden çıktı şimdi bu!" Annem, aşağı gelenleri karşılamak için ineceğini söyleyip çıkmıştı oda dan. Bir yandan masanın üzerindeki telefonumu arıyordum. O kadar çok eşya vardı ki bulamıyordum.
"Sonunda!"
"Ne oldu?"
"Telefonumu bulabildim" hemen Ethan'ı aramaya başlamıştım. Ama telefona cevap vermiyordu. "Açmıyor!"
"Hazal sakin olsana daha düğünün başlamasına bir buçuk saat var. Görende nikah memuru geldi sizi bekliyor zanneder"
"Lafımı bana geri satma" içim deki sıkıntı gittikçe büyüyordu.
"Tamam sakin ol Hazal gelin" elini kaldırmış teslim oluyorum işaretti yapıyordu bana bu haline gülmeye başlamıştım "ha işte böyle gül! Güzel gelinim bugün senin mutlu günün. Hem bak bebeğini düşün üzme onuda" elim karnımın üstüne gittiğinde onun orada olması bile bana huzur vermeye başlamıştı.
"Tamam o zaman ben oturayım"
"E bir zahmet otur. Bak düğünde öyle kopmak yok, riskli aylardasın, bebeğimize bir şey olmasın sonra" elimi karnıma gitmişti ve seviyordu "teyzenin bitanesi" kapı çalındığında ikimizde toparlandık.
"Gelin hanım gelebilir miyim?"
"Tabi ki babaciğim"
"Gel bakalım buraya küçük prensesim sana sıkıca sarılayım" dediği gibi de yapmıştı kulağıma fısıldarcasına eklemeye devam ederek "gerçekten bir prenses gibi olmuşsun yavrum"
"Teşekkür ederim babacım" gözlerim dolmuştu onun da öyle. Eli cebine gittiğinde ne olduğunu anlamaya çalışıyordum bir süre sonra mavi kadife bir kese çıkardı cebinden.
"Bu kesede ne baba" merakla bakıyordum eline, keseyi açarken o da cevabımı vermişti.
"Bu gerdanlık, büyük büyük anaannem Şahsultan dan yadigar. Ondan anaannem, daha sonra anneme, daha sonra annene ve şimdi sana. Çok iyi bak buna olur mu?" Boyunma gerdanlığı takarken. Sıkıca tekrar sarılıp, alınımdan öpüp gitmişti babam, arkasından sadece bak kalmıştım.

***

Saat bir şekilde ilerliyor ve aramalarım cevap bulmuyordu. Ona bir şey olduğunu düşünmeye başlamıştım, kalbim yerinden çıkacak gibiydi, korkuyordum onu sonsuza kadar kaybetmekten korkuyorum. Vural kapıyı açtığından yerimden hızla kalkıp ona doğru yürüdüm;

"Bir haber var mı? Vural ulaşamıyorum ona açmıyor telefonu"
"Beni de açmıyor Hazal bir yere gideceğin sonra hemen döneceğini söyledi ama bu saat oldu dönmedi" tekrar telefona geri arama tuşuna basıp aramıştım onu ama bu defa telefon tamamen kapalıydı.
"Telefonu kapandı, kesin bir şey oldu Vural" korkum gittikçe artıyordu ona bir şey oldu diye ödüm kopuyordu. O sıra bir den kapı çalındı ve açıldı o diye heyecanla döndüğümde garsonlardan biriydi.