Umaasa kahit wala na, wala na talagang pag asa. Oo! Naisip ko na wala talaga akong pag asa!, Wala akong pag asa na masungkit ang puso mo. naalala ko pa una kitang nakita mga mata'y napukaw sayong ganda, para kang diwata na. Mahirap man sa una na kausapin ka, pero ako'y gumawa ng paraan para kabiganin ka, at ng tumagal tagal ako nahulog na. Ang sabi nila wala akong pag asa na makuha ka, pero wala akong magagawa ako'y nahulog na, sa una ako'y nahihiya pa pero hindi ko na pinatagal pa. Oo! Mahal na kita, tama ka mahal na mahal kita. Ngunit ang sinabi mo mahal mo rin ako ako'y natuwa pero napalitan ng lungkot ng biglang sinabi mo, mahal mo ako bilang kaibigan mo! Mundo ko'y gumuho. Totoo ang sabi niala, wala akong pag asa! Pero hanggang kelan ako aasa, hanggang tunutulak parin ako ng mga paa. Subalit ayoko ng maulit pa mga nakaraang ako'y baliw na baliw upang makuha ka, pero puso ko'y natauhan na. Oo! Mahal parin kita. Pero para saan pa? kung puso mo'y na sa iba na.
#spokenpoetry©
