Bir Kiraz Hikayesi

BKH • 1🌺

Bölüm şarkısı: Gözde Öney- Sen Olsan🎧
———————-

Esma'dan.

Elimde Alp için özenle hazırladığım kurabiyelerimle hastaneye gelmiştim.
Hastanenin bahçesinde Eylül'e rastladım.

Eylül gülerek "Oo Esma hanım, Alp'e mi bunlar?" deyip sepeti işaret etti. Bende gülümseyip onayladım.

Eylül "İyi peki. Alp acilde olacaktı. Orada bulabilirsin." diyip yanımdan ayrıldı. Bende hastaneye doğru ilerledim.

Acile doğru gidiyordum. Bir yandan da gülümsüyordum. Kekleri yerken çok  sevimli gözüküyordu hep. Yine öyle görüneceğini düşünüp gülümsedim. Acilin kapısınan girdim ama Alp yoktu. Tekrar hastanenin girişine doğru gidiyordum.

Sen olsan benim gibi
yapmazdın değil mi?
Taş olsan yerinden
kalkmazdın değil mi?

Fakat danışmada onu gördüm. Hemşirenin birine gülüyordu. Benim bütün gülüşlerimi ona sakladığım adam, başka kadına gülüyordu. Sonra sesini de duydum. Kıza tatlım demişti. Tatlım... Ne gülünçtü hâlim.. Beni çapkınlığına kurban olarak görmüştü. Şimdi de başka bir kurban bulmuştu kendine. Yeni bir oyuncak mı demeliydim yoksa?

Sevdiğin her şeyi bir kenara atmazdın
Bildiğin her şeyi unutmazdın
değil mi?

Elimdeki sepeti kazara yere düşürünce Alp'in ve hemşirenin gözleri bana döndü. Alp'in gülüşü yerini endişeye bıraktı. Yanıma doğru koşuyordu.

Ben gelmesine fırsat vermeden sepeti yerden aldım ve çıkışa doğru koşmaya başladım. Ama beni kolumdan yakaladı.

"Esma?"
Yüzüne bakmadım.
"Esma sadece konuşuyorduk."
Gözümden bir damla yaş aktı.
"Bak lütfen böyle yapma! Yanlış anladın az önceki olayı!"
Kolumu elinden kurtartım. Gözyaşlarım donuk bakışlı gözlerimden aşağı süzülüyorlardı. Gözyaşlarım dışında suratımda hiçbir mimik yoktu.

İçin dışın bir olsa
Zor mu geldi yoksa anlamak

Yüzüne son kez baktım. "Benden hevesini aldın Alp Sungur. Sana yeni oyuncağınla iyi oyunlar."
Tekrar konuşmasına fırsat vermeden hastaneden çıktım.

Biraz uzak mı kalsak
Çok mu fazla geldi alışmak?

Hastanenin ilerisindeki duvarın dibine çöktüm. Daha fazla kendimi tutamadan hıçkırarak ağlamaya başladım. Ben gerçekten bunu haketmemiştim... Ya da Alp'e güvenerek hak etmiştim ben bunu.
Zaten başıma gelen herşey bu saflığımdandı.

İçin dışın bir olsa
Zor mu geldi yoksa anlamak
Biraz uzak mı kalsak
Çok mu fazla geldi alışmak?

"Aptal Esma! Aptal Esma! Salaksın sen! Salak!" hıçkırıklarımın arasında sayıklayarak yumruk yaptığım elimle kafama vuruyordum.

Eylül koşarak yanıma geldi. Kafama vurduğum elimi tuttu. "Esma! Esma bırak yapma! Sakinleş.. Sakin ol.." Benim yanıma yere çöküp kafamı göğsüne yasladı. "İstediğin kadar ağla ama kendine zarar verme.. Ben o gerizekalıyı da haşlayacağım! Benim ailemi üzmek neymiş görsün!"

Başımı onaylar anlamda salladım.
Gücüm kalmamıştı artık. Pes etmiştim belki de. Ama ben de Esma isem bunu fitil fitil burnundan getirecektim.

🌺🌺🌺

1.Bölüm Sonu~

Bu hikaye belli bir düzenden ilerleyecek ve hayali sahne değil kitap olarak düşünün.

Yorumlarınızı eksik etmeyiin🌿