Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 30

Tevreden opende ik de voordeur. Het licht van de kaarsen flikkerde tot in de gang en de tv stond zachtjes aan.
'He lief' keek ik tevreden om het hoekje van de kamer. Nicole zat ontspannen op de bank. Ze had het zelfs gezellig gemaakt.
'He ben je er weer' klonk ze ook opgewekt.
'Het duurde wat langer dan de bedoeling was. Maar er zit schot in' knikte ik.
'Nog steeds die zaak met die vrouw' klopte ze naast zich op de bank.
'Ja klopt' knikte ik wederom. 'Maar ze gaat een verklaring afleggen' vertelde ik haar. Ik vertelde nooit veel over de zaken waarmee ik bezig was. Het ging haar sowieso niks aan, en het boeide haar gewoon ook niet zo. Zij had haar ding, en dit was mijn ding en dat was goed zo.
'Kunnen we daarna lekker een paar dagen weg' kroop ze tegen me aan voordat ik goed en wel zat.
'Niet doen alsof je me gemist hebt he' plaagde ik haar.
'Ik mis jou toch altijd' twinkelde haar ogen.
'Grappenmaker. Ik zie chips, ik zie een vrouwenfilm' schudde ik lachend mijn hoofd.
'Ik moet wat doen toch als jij er niet bent' was haar excuus.
'Ik ga ook even wat te drinken pakken' maakte ik aanstalten om weer op te staan.
'Doe ik wel. Wil je een biertje. Of whiskey' was ze al overeind gesprongen. 'Je hebt wel een lekkere borrel verdiend' vulde ze zelf al in.
'Kijk eens rechercheurtje van me' kroop ze gauw weer terug op de bank.
'Bedankt schatje' grinnikte ik om haar ijverigheid. 'Of probeer je me dronken te voeren' sloeg ik mijn arm om haar heen.
'Tuurlijk niet' schudde ze onschuldig haar hoofd terwijl ze een handje chips nam. 'Wil je ook' bood ze me aan.
'Nee bedankt' drukte ik een kus op haar haar kruin waarna ik me even wat verder onderuit liet zakken. Even een rustig avondje waarin ik eindelijk een beetje kon ontspannen. We waren er nog wel niet, maar toch voelde het alsof ik een hele overwinning had geboekt vandaag en dat voelde fijn. Heel erg fijn. Al bleef Eva ook door mijn hoofd heen spoken. En dan vooral het feit dat ik haar gekust had. Dat voelde ook fijn, maar ik vond het ook zo erg dat ik het gedaan had. Het was gewoon verraad naar Nicole toe, en dat verdiende ze niet. Ik wilde met haar tenslotte ook oud worden, dus waarom had ik het überhaupt gedaan.

'Zullen we naar bed gaan' was de tv ineens uit.
'Is je film al afgelopen' keek ik verbaasd op. Ik had dus zover in gedachte gezeten.
'Ben je al in slaap gedommeld van één glaasje' leek Nicole nog veel verbaasder te zijn. 'En ik had nog wel zulke wilde plannen met je' grinnikte ze vervolgens.
'Ik sliep niet. Ik dacht gewoon na' schudde ik verward mijn hoofd.
'Je kijkt anders alsof je net een zombie hebt gezien' vond ze het nog steeds grappig.
'Ik ben gewoon moe' wuifde ik het weg. Ik was moe en ik was verward. En Eva had me in die verwarring gebracht, zonder dat ze het waarschijnlijk zelf door had gehad. Ze was zich waarschijnlijk van geen kwaad bewust, van wat ze met me deed. En zonder dat ik het zelf wilde, was dat echt heel erg veel.