Penalty

03

Voor degenen die het vandaag of morgen vieren: fijne Sinterklaas! Ik ga het in ieder geval vanavond vieren:)

Hoofdstuk 3

Laura haastte zich naar het juiste perron. Ze was later dan gepland vertrokken van het appartement en zat daardoor in tijdnood. Toen ze de tram die haar naar het Centraal Station zou brengen ook nog miste, zakte de moed haar in de schoenen, en dus had ze besloten maar de fiets te pakken.

De trein van 10:00 moest ze hebben.
Een zucht van opluchting verliet haar mond toen ze zag dat de intercity van Amsterdam Centraal naar Rotterdam Centraal pas over twee minuten zou vertrekken.

Laura liep rustig de trein in, waar ze naar een plekje om te zitten zocht.

Tegenover haar zat een blonde jongen van haar leeftijd, gokte ze, die zijn concentratie had gericht op zijn mobiel. Hij had Laura ook niet opgemerkt toen ze de coupé in kwam.

De conducteur controleerde haar kaartje en vertrok vervolgens.

Laura was ervan overtuigd dat haar ouders wisten dat ze kwam, aangezien ze van Jiska gister aan de telefoon gehad had en zij bleef maar zeggen hoe leuk ze het vond dat ze langs zou komen.

'Christmas is the time to say, "I love you". Share the joys of laughter and good cheer.
Christmas is the time to say, "I love you".
And a feeling that will last all through the year,' neuriede Laura zachtjes mee.

On the corner carolers are singing.
There's a touch of magic in the air.
From grownup to minor no one could be finer.
Times are hard but no one seems to care.
Christmas Eve and all the world is watching.
Santa guides his reindeer through the dark.
From rooftop to chimney, from Harlem to Bimini.
They will find a way into your heart.

Just outside the window snow is falling.
But here beside the fire we share the glow of moonlight and brandy, sweet talk and candy.
Sentiments that everyone should know, memories of the year that lays behind us, wishes for the year that's yet to come and it stands to reason that good friends in season.
Make you feel that life has just begun.

-

'Hé Lau,' Peter, haar vader, begroette zijn oudste dochter met een kus op haar voorhoofd.

'En hoe gaat het met mijn meisje?'

'Zijn gangetje,' antwoordde Laura, 'en met mijn oude vader?'

'Ho, stop!' zei Peter. 'Ik mag dan wel eenenvijftig geworden zijn dit jaar, maar oud ben ik nog lang niet.'

Laura grinnikte en maakte het zich gemakkelijk door op bank plaats te nemen.

'Maar ik wijk helemaal af, dus om antwoord te geven op je vraag: het gaat niet anders dan anders, dus goed.'

'Kijk eens,' Lisanne zette een kop thee en een stuk appeltaart voor haar neer.

'Dank je, mam.'

'Dat wordt veel naar de sportschool gaan aankomende week,' lachte Laura.

'Ach, kind, houd toch op. Je bent helemaal niet dik; ik zou bijna zeggen dat ik door je heen kan kijken, zo dun vind ik je geworden,' vond Lisanne. 'Eet je wel genoeg?'

Haar moeder was half Surinaams. Eén van Lisanne haar grootste was dan ook koken en vooral veel koken.

Laura had de krullen en het donkerbruine haar van haar moeder geërfd, in tegenstelling tot de huidskleur; qua pigment leek ze op haar vader: blank.

'Mam, maak je daar alsjeblieft geen zorgen om. Ik kan prima voor mezelf zorgen.'

'Ik heb een verrassing voor je,' zei haar vader, 'eigenlijk is het ook voor Jiska, maar zij weet het al.'

'Dan kan het niet anders dat het iets met voetbal te maken moet hebben,' bedacht Laura.

Peter stond op en haalde vervolgens drie kaarten uit de kast.

'Wat is dit?' Fronsend keek ze haar vader aan.

'Kijk maar,' Peter overhandigde Laura de kaarten, waarna het kwartje bij haar viel, en tot de conclusie kwam dat haar haar vermoeden juist geweest was.

Feyenoord - AFC Ajax stond er op geschreven.

Peter was werkzaam als zaakwaarnemer voor voetballers, waarvan de meeste voor Feyenoord speelden. Het was voor hem erg gemakkelijk om aan kaarten te komen.

'We gaan naar de Klassieker morgen, dat had ik jullie een tijdje geleden beloofd,' glimlachte Peter.

'Wat leuk, ik was het alweer vergeten dat je het ons beloofd had! Dus daarom wilde jij dat ik per se kwam,' zei Laura tegen Jiska, die hevig begon te knikken.

'Zeg, Lau,' begon Peter, 'voor wie ben je nou morgen?'

Laura gniffelde. Ze was geboren en opgegroeid in Rotterdam, maar een échte Rotterdammer had ze zich nooit gevoeld. Amsterdam vond Laura veel mooier en gezelliger, en ze had zich er vanaf kleins af aan al thuis gevoeld.

'Ajax natuurlijk.'

Peters gezicht betrok. 'Ik kan er maar niet bij wat we fout gedaan hebben, Lies,' reageerde hij.

'Amsterdam is gewoon leuker dan Rotterdam, pap.'

'Volgens mij bedoel je eerder dat de selectie veel leuker is,' knipoogde Jiska.

-

'En wat als Feyenoord morgen wint?' vroeg Jiska, toen ze met het gezin aan tafel zaten voor het avondeten.

'Het is niet dat ik een diehard Ajacied ben, hè,' reageerde ze. Veel met voetbal had Laura nooit gehad, in tegenstelling tot Jiska, die wanneer ze kon het liefst elke thuiswedstrijd van Feyenoord bijwoonde.