KUMA (BİTTİ, DÜZENLENİYOR)

24. BÖLÜM

Elvin 'den

Sabah erkenden Yiğit  in seslenişleriyle kalktım.  Doktora gidip kan tahlili falan verecektik oradan da nikah kıymaya gidecektik.
Üzerime  beyaz dizimin biraz altında  biten bir elbise gitmiştim. Karnım  biraz zorlamıştı ama sonunda giymeyi başarmıştım.
Saçlarımı  önce  düzleştirip sonra hafif  doğal  bukleler yapmıştım.  Kendim için  ilk defa bu kadar süsleniyordum. Normalde pek izin vermezlerdi böyle  giyinmeme.
Dudağıma mat bir ruj sürdüm.  Sonra ayakkabılarımı da giyip çıktım  odadan. Kızıma  baktım.  Hala uyuyordu. 
Odaya geri dönüp  parfüm  de sıktım.  Yiğit  de hazırlanıp  yanıma  gelmişti.

"Çok  güzel  olmuşsun"

"Saol" artık  bana güzelim  demiyordu. Ne bileyim bi güzel  söz  bile söylemiyordu...
Odadan çıktık  beraber .. Arabaya binip  doğruca  hastaneye gittik.
Kan tahlili verdiktem sonra  evlendirme dairesine gittik. Orada Ahmet babam da vardı.

"Sıra  alalım  yeniden acil olduğunu  söylersek  hemen yaparlar"

"Olur baba" demişti  Yiğit  de. Yaklaşık  1 saat bekledikten sonra siramızın aksam 4 e kadar ancak  geleceğini  söylediler. Ahmet baba eve gitmişti.  Yiğit  de

"Gel yemek falan yiyelim zaman geçsin " demişti

"Olur"

Yemek yedikten  sonra  biraz gezdik. Ne yalan söyleyim uzun süredir  dışarı  çıktığım  yoktu.. eğlenmiştim de hem. Iyi  gelmişti ...
Saat 3 gibi o tepeye gelmiştik ...
Evet bu tepe  bana huzur vermişti ama huzurun  yanında  huzursuzlukta vermişti. Bir an aklıma  en son geldiğim  de neden geldiğim  gelmişti  aklıma.. Begüm  yüzünden  gelmiştik  buraya ve ağlamıştım da .
Ruhum birden daralmıştı aklıma  türlü  türlü  sorular gelmişti. Ya bebek kız  doğarsa. O zaman herkes bana yalancı  diyecek ve bir daha  ailemin yüzüne  bakamazdım hadi  annem neyse ya Zeynep anne ve Ahmet  baba onlar çok  kızarlardı. Biz onlara tam olarak bebeğin  cinsiyetinin belili olup olmadığını  söylememistik ki erkek diyip geçmiştik.  Tabi birde işin  ölme  tarafı  vardı. Öldükten  sonra arkamdan konuşulanlar  pek de umrumda olmazdı  ama ya ölmezsem  . Iyice saçmalamaya başlamıştım.. saat 4 gibi nikah salonuna gitmiştik. 

"Hoşgeldiniz "

"Hoşbulduk "

"Siz Yiğit  Karahan  Elvin  Erçin i eş  olarak kabul ediyor musunuz?"

"Evet"

"Siz Elvin Erçin  Yiğit  Karahan ı eş  olarak kabul ediyor musunuz"

O an masadan kalkıp  dışarı  çıkmıştım  hızla yapamazdım bunu.
Dışarda  Ahmet baba ve kendi babamı  gördüm. Onlara  bakmadan çıkıp  arabanın  yanına  gittim. Iki dakika  sonra Yiğit  ve babamlat geldi yanıma.

  "Kızım  neden böyle  yaptın?"

"Olmaz baba yapamam"

"Niye"

"Yapamam istemiyorum lütfen  eve  gidelim "

Ahmet baba aşırı  derecede sinirlenmişti.Yigit den hiç  tepki yoktu. Sonra arabaya binip eve geldik.
Eve gelince annem baya bir kızsa  da onu dinlemek istemeyip odama çıktım.  Çok  yorgundum. Doktorum doğumun  erken olabileceğini  söylemişti.
Yarin bebeğim  için  doktora  gidecektim. Bu gece Yiğit  olmayacağına  göre  Dila  yı  yanıma  alıp  kokusunu çeke  çeke  uzun ve güzel  bir uyku uyumam gerek diye düşünerek  Dila  yı  alıp  uyudum...
Gerçi  saat baya erkendi ama..
Ne kadar uyudum bilmiyorum kısa  bir süre  sonra Yiğit  beni uyandırıp  yemek  yiyelim demişti  sessizce yemeğimizi  odada yedik. Daha sonra bugün  burda kalacağını  söyledi . Bende Dila  yı  yatağına  yatırıp  kendimde geçtim yatağıma. Yiğit  bana baktı  ve