[]Grow away from...[](complete)

ပိုင္​ဆိုင္​ခြင္​့...

ႏွလံုး​ေသြးတို႔တစ္​
စက္​စက္​က်ဆင္​း
လို႔​ေနသလို...

နာက်င္​​ေနရသည္​
အထိပင္​..

//aww ဒီ​ေလာက္​ထိ​ေတာင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​သူ႔ကို
သိပ္​ခ်စ္​သည္တဲ့လား//

နာက်င္​​ေအာ္​ဟစ္​
ငို႐ိႈက္​သံမ်ားျဖင္​့
သာအခန္​းငယ္​
​ေလးတစ္​ခုကအ
က်ည္​းတန္​​ေနခဲ့သည္​....

မင္​းမခ်စ္​​ေပမဲ့..
ငါခ်စ္​ခဲ့တယ္​...

ခ်စ္​ရသူ..
ျပန္​လာဖို႔မ
​ေတာင္​းဆိုတာလဲ
မင္​းတစ္​​ေယာက္​အတြက္​ပါ..

တစ္​ႏွစ္​...
သူျပန္​မလာခဲ့တာ
တစ္​ႏွစ္​ပင္​ၾကာသြား
ၿပီ...

သို႔​ေပမဲ့
Oh sehunဆိုတဲ့
႐ူးႏွမ္​းႏွမ္​း​ေကာင္​
​ေလးက​ေတာ့
Luhanျပန္​လာမဲ့
အခ်ိန္​ကိုလက္​ခ်ိဳး
လို႔​ေစာင္​့​ေနတုန္​း
ပါပဲ...

အရင္​လိုစူး႐ွ
​ေတာက္​ပတက္​
တဲ့မ်က္​၀န္​း​ေတြ
ရဲ႕​ေနရာမွာ...

အထဲသို႔ပင္​
ခ်ိဳင္​့ခြက္​ကြၽန္​
၀င္​လို႔​ေနၿပီျဖစ္​
​ေသာအညိဳ​ေရာင္​
မ်က္​ကြင္​းခြက္​ခြက္​
ကျဖစ္​တည္​လို႔​ေနသည္​...

အရင္​လိုမဲ့ႁပံဳး
တစ္​ခ်က္​ကို
ဟန္​ပါပါျပံဳးျပ
​ေနခဲ့တဲ့ႏႈတ္​ခမ္​း
ပါးနီနီဟာ...

​ေျခာက္​​ေသြ႔
ျဖဴးဆြတ္​​ေန​ေလၿပီ..

အရင္​ကအခ်ိဳ
သာဆံုးစကား​ေတြ
ကိုသာ​ေျပာခဲ့ဟန္​
တူ​ေသာႏႈတ္​ခမ္​းပါး
​ေလးထက္​တြင္​..

နာနာက်င္​က်င္​ပင္​
အမည္​တစ္​ခုကိုသာ
ထပ္​တစ္​လဲလဲ​ေရ
ရြတ္​လို႔​ေနျပန္​သည္​...

Aww​ေမ့လို႔...
လက္​​ေကာက္​၀တ္​
ထက္​ကအစိမ္​း​ေရာင္​
​ေသြး​ေၾကာ​ေတြထက္​
ဓားပါးပါး​ေလး​ေဆာ့
ကစားခ်ိန္​မွာ​ေတာ့..

သူ႔ႏႈတ္​ခမ္​းထက္​
မဲ့ျပံဳးတစ္​ခ်က္​႐ွိ​ေန
ခဲ့သည္​...

Luhanထြက္​ခြာ
သြားၿပီးသည္​့​ေနာက္​
ပိုင္​းမွစ၍sehun
တစ္​​ေယာက္​စိတ္​တၱဇ
ဆန္​လာခဲ့သည္​...

တစ္​ခါတစ္​ရံ
ငို​ေႂကြးလိုက္​
တစ္​ခါတစ္​ရံ
​ရယ္​​ေမာလိုက္​ႏွင္​့ပင္​...