Hayatta kal

Bir akşam evde oturmuş akşam yemeğimi sakin sakin yiyordum. Hayatın bana çektirdiği acılardan sonra dertlerimden sonunda kurtulmuş evimden işime işimden evime gidiyordum. Ah tabi kendimi size tanıtmayı unuttum. Ben Erica 21 yaşımda olmama rağmen geçmişim hatalarla ve acılarla doludur. Mutsuz ve erken yapmış olduğum bir evlilik, babamın anneme ve bana çektirdikleri beni güçlü bir kadin yaptı. En azindan kendi ayaklarımın üstünde durabilecek kadar güçlüydüm. Babam okumamı istemediği için iyi bir mesleğim yoktu. İyi bir tahsilata sahip değildim. Yine de yaptığım işten memnundum ve işimi seviyordum. Ah tabi mesleğimin ne olduğunu henüz bilmiyorsunuz. Ben bir garsonum. Zaten hiç bir okul okumamış ve hiçbir şeye bir becerisi olmayan kişiden başka ne beklenirdiki. Yalnız yaşıyordum ama bu yalnız olduğum anlamına gelmiyordu. Çok sadık bir tane arkadaşım vardı Lily. Lily bana karşı hep dürüst olmuştur. Zaten onun bu huyuda arkadaşlığımızın temelini atmaya yeter de artardı benim icin. Lily makine mühendisi idi. İyi bir okul okumuş ve düzgün bir tahsilata sahipti. Onunla nasıl tanıştımı soracak olursanız benim birinci sınıf arkadaşımdır kendisi. Ben okulu bıraktıktan sonra bütün arkadaşlarım benimle bağını kesmiş etrafımda sadece Lily vardı. Lily çok akıllı bir kızdı her türlü teknolojik aletten anlardı. Onun gibi olmayı çok isterdim aslında. Annem ise babamın ona yaptığı eziyetlere dayanamamış beni ve her şeyini bırakıp çalıştığı yerden birini bulmuş ve onunla Hollanda'ya kaçmıştı. Ona çok kızgındım ve yüzünü dahi görmek istemiyordum. Yaşım yeterli bir seviyeye de gelince tabi babamla ayrilip kendi evime çıktım. Babamla uzun bir süredir görüşmüyorduk ve görüşmekte istemiyordum zaten. İste bütün sahip olduğum hayat bu. Yine işimin verdiği yorgunluk sebebiyle hemen evime gitmiş yemeğimi yapmış televizyon karşısında hem yemeğimi yiyor hemde haberleri izliyordum. O anda gôrdüğüm bir haberle şok olmuştum. Ölüp tekrar dirilen ve dirildiğinde insanları yemeye çalışan insanları gördüm. Ülke de televizyonlar da çokca izlediğimiz ve zombi diye adlandırdığımız yaratıklar sanırım gerçek olmuştu. Bir çeşit salgın hastalıktı bu ve beni korkutuyordu. Eğer izlediklerim tamamen doğruysa hayatta kalma şansımız sıfırdı. Salgın hızla yayılmış ve Güney Amerika'nın hemen hemen yarısına dağılmıştı. Televizyonlarda verilen haberlere göre yaya olarak dışarıya cıkmamamızı bir araçla yardım bölgesine çağırılıyorduk. Durum bu haldeyken evde yalnız kalmam imkansızdı zaten. Hemen Lily'yi arayıp durumdan haberdar olup olmadığını sordum. Kendisinin her şeyden haberi olduğunu evden hiçbir yere kıpırdamam gerektiğini erkek arkadaşı Jax'le beni almaya geleceklerini söyledi. Jax FBI' da çalışan bir güvenlikti ve silah eğitimi oldukça iyiydi. Aşırı kasları her zaman beni oldukça etkilemiştir. Yaklaşık bir saat boyunca bekledikten sonra Lily ve Jax geldi. Hemen yanıma bir kaç eşya ve annemin zamanında kendimi koruyayım diye verdiği silahı almıştım. Geçmişte yaşadıklarımdan ötürü hiç bir olay karşısında kendimi güçsüz hissedeceğimi sanmıyordum. Ta ki bu olay cıkana kadar. Korkuyordum, çaresizdim ve geleceğimden haklı olarak şüphe ediyordum. Lily omzuma hafif dokunarak çaresiz bir şekilde düsündüğümü fark etmiş ve her şeyin yoluna gireceği konusunda bana öğütler vermişti. Ordunun bi işe el koyacağını ve bilim adamlarının bir çözüm bulacağına inanıyordu.