Κεφάλαιο 26

3K 361 2
                                    

Ο Λήο χτύπησε την πόρτα και όταν ο Ορφέας του απάντησε, έβαλε το κεφάλι του από την πόρτα και αφού χαμογέλασε στην Ηρώ της είπε: "Χαίρομαι τόσο πολύ που είσαι μαζί μας." Μετά τα μάτια του στράφηκαν στον Ορφέα: "Αν είσαι εντάξει πρέπει να φύγουμε αμέσως."

Ο Ορφέας παρότι αισθανόταν λίγο αδύναμος, είχε συνέλθει και ήξερε οτι ο Λήο είχε δίκιο. Το σπίτι του Νίκολας δεν ήταν και το καλύτερο σημείο για να βρίσκονται, ιδίως αφού του χαλάσανε τα σχέδια. Αμέσως σηκώθηκε και  βρέθηκε όρθιος δίπλα στην Ηρώ: "Σήκω. Φεύγουμε."

"Εσύ είσαι εντάξει;"  Όλος ο κόσμος της άλλαξε και εκείνη ανησυχούσε για εκείνον. Ναι ήταν πια σίγουρος και το δικό του είδος ήταν ικανό να αγαπάει. Την αγαπούσε την Ηρώ και εκείνη παρότι είχε ήδη αλλάξει, ενδιαφερόταν για αυτόν.

"Είμαι μια χαρά. Μην ανησυχείς. Από εδώ και πέρα δε θα σε αφήσω ξανά από τα μάτια μου." Της είπε τρυφερά χαϊδεύοντας το πρόσωπό της. "Ο Νίκολας μπορεί να μην κατάφερε να σε κάνει ταίρι του, αλλά ώσπου να σε αναγνωρίσει ο βασιλιάς, μπορεί να σε κυνηγήσει για να σε σκοτώσει."

Η Ηρώ γύρισε και φίλησε το χέρι του που χάιδευε το μάγουλό της. Στα μάτια του Ορφέα είδε το χρυσάφι να αναστατώνεται. Του χαμογέλασε: "Έτσι φαίνονται και τα δικά μου μάτια τώρα, όμορφα σαν τα δικά σου;"

"Τα δικά σου μάτια ήταν πάντα όμορφα τώρα όμως είναι ακόμη πιο εντυπωσιακά."

"Ξέρεις" του είπε καθώς τον ακολουθούσε προς την πόρτα "δεν με ενοχλεί καθόλου που άλλαξα, αν αυτό σημαίνει οτι θα είμαστε για πάντα μαζί."

Ο Ορφέας γύρισε και την κοίταξε. " Είσαι οτι πολυτιμότερο έχω σε αυτήν την ατελείωτη ζωή. Έχουμε δεθεί για πάντα. Κάποτε μου έδωσες το αίμα σου και τώρα ήπιες από το δικό μου. Από εδώ και πέρα ανήκεις μόνο σε μένα. "

Το χτύπημα στην πόρτα, τους έκανε να επιστρέψουν στην πραγματικότητα. Ο Ορφέας της έπιασε το χέρι: "Τώρα πλέον μπορείς να με ακολουθείς με τις δικές σου δυνάμεις."

Πράγματι η Ηρώ έτρεχε δίπλα του μέσα στη δική του σκιά. Αμέσως βρέθηκαν μπροστά στον τοίχο του κήπου και ο Ορφέας την βοήθησε να τον περάσει βάζοντας το χέρι του στην μέση της. Πήδηξαν από πάνω σα να ανέβαιναν σε πεζούλι. Όταν πάτησαν στο έδαφος εκείνος της έπιασε το χέρι και άρχισαν να τρέχουν. Όλα γύρω της περνούσαν με τεράστια ταχύτητα.

"Τι ωραία αίσθηση ελευθερίας! Δεν μπορεί να σε εμποδίσει τίποτα." Η ικανοποίηση της Ηρώς έκανε τους υπόλοιπους γύρω της να χαμογελάσουν την ώρα που όλοι μαζί έτρεχαν. Ο Ορφέας της έσφιξε το χέρι. Είχε άδικο που νόμιζε οτι η Ηρώ θα του θύμωνε. Ο δεσμός τους ήταν πιο δυνατός από οτιδήποτε άλλο.

ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΟΝΕΙΡΑWhere stories live. Discover now