mermerden yapılmış bir prensesim, bir fırtınadan daha pürüzsüz
ve vücudumu işaretleyen izler, onlar altın ve gümüşler
kanım bir yakut seli, değerli taşlar
damarlarımı sıcak tutuyor, alevler içimde bir ev inşa ediyor
şehrin içinde ilerliyorum, bir ateş gibi sessizim
ve kolyem bir ipten, onu bağlıyorum ve çözüyorum
şimdi insanlar benimle konuşuyor ama hiçbiri ulaşmıyor
insanlar benimle konuşuyor ve tüm sesler boşlukta alev alıyor
bundan usandım
bu her şeyin nasıl sona erdiğinin başlangıcı
onlar adımı bağırarak söylerdi, şimdi fısıldıyorlar
aceleci davranıyorum ve
bu kalbimi aydınlatan kırmızı, turuncu, sarı titrek bir vuruş
başlangıçtayız, renkler kayboluyor
