Başlığımız destan mübarek :/
"Çok güzel." Mırıldansam bile jackson duymuştu. Gülerek, "öyledir, hadi biraz etrafı gezelim." Dedi.
Peşinden gittik.
Yavaş yavaş yürüyorduk. İlk olarak karşımıza bir tabela çıktı. Üstünde kurt resmi vardı ve altındaki yazıda böyleydi; 'dikkat! Kurt çıkabilir!' Yazıyordu. Kıkırdadım. Bunu kim koymuşsa buraya kafası güzel birisi olmalıydı.
Mağaza gibi bir yerde durduk. Jackson konuştu. "Burdan kıyafet falan alabilirsiniz. Ama dikkat edin kasiyer fenadır." Dediğinde aklımdan bin türlü şey geçti. Ya komik ve saf biris. Yada güzel bir bayandı.
Albert elimi tuttuğunda oan döndüm. Gülümsüyordu. Ayaklarımın uçlarına çıkarak yanağını öptüm.
Jackson garip ve iksirlerle dolu bir yeri gösterdi. "Burda karışık deneyler falan yapılır. Burdan uzak durmanızı tavsiye ederim." Dediğinde güldüm. Çünkü bu yerin önünde baya bir iksir atıkları vardı.
Jackson bir kaç yer daha gezdirdikten sonra durdu ve bize baktı. "Siz buraya emmet, yani ölüm canavarı için geldiniz değil mi?" Dedi. Kafamı salladım. Bana baktı ve gülümsedi. Albert elimi sıktığında ona döndüm. "Ona gülümseme." Dedi. Ah, kıskandı.
Önüme döndüm göz devirerek.
"Burda kalmanızı tabsiye ederim ki bence kalın. Sizin kaldığınız yeri bilmem ama.." Sözünü kestim. "Gizem kasabası. Tuhaf olan insanlarla dolu, bilirsin belki." Dedim. Kafasını salladı. "Biliyorum, burda kalın. Hem güvenli olur. Hemde emmet burada. Size bir ev verebilirim. Çünkü başka ev yok. Daha yeni yapılıyor." Dedi. Bay johna baktım. "Ne dersiniz?" Dediğimde düşündü. "Olur." Dedi. Ve devamını jacksona bakarak getirdi. "Biz daha çok kişiyiz ama." Dedi. Jackson sorun değil dercesine baktı. "Onlarıda bir kaç arkadaşımın evine yerleştirebilirim." Dedi.
Anlaşıldı ki ; Yeni Hayat, Yeni Dünya, Yeni Yaşam..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kurt kız
Fiksi RemajaÖlüm canavarı, kurtların başı. Yıllardır ondan kaçarak yaşadım. Annemin babamın ölümü bu yüzdendi. Ne annemi ne babamı kurtarabildim. Bizi bulmayı başarıyordu bir şekilde, biz ise korkarak başka bir yerlere gidiyorduk. Bıkmıştım. Önüme benim gibi ol...