Make My Heart Beat

T O U C H E D

----------- T O U C H E D ----------

PROLOGUE:

I don't know what you specifically would call me. I don't even have an idea on how and why I really exist. What I basically know about world is how my life would live.

But then, having this extraordinary ability, am I being blessed or just simply,

I got cursed.

~~~~

      I was born without having a parents. Living with my grandma is the only thing that makes me this melancholy.

    I still remember the day when I was 5 where my grandma once told me that my name, Cristina was given by my late mom who died after giving me birth.

    I am a working student. I work as a writer in different kind of Publishing Companies.
As a college student, it's hard for me to study while thinking some plots for my ongoing stories. But this is my life. A not-so ordinary life.

But I never thought that my ordinary life would change in just a snap.

In just one touch,

...everything changed.

***

Cristina's POV:

   First day of school.
Nakatayo ako ngayon sa harap ng school na papasukan ko. Ang Fairyland University. Isang ordinaryong paaralan lamang kung titingnan maliban sa pangalan.

   Isang oras na ang nakalilipas pero nakatayo parin ako sa harap ng gate. Ewan ko ba. Parang may pumipigil saking pumasok ngunit parang may pwersa ring humihila sakin papasok.

"Ineng, kanina ka pa riyan ah?"

Sita pa sakin ng guwardya nun. At kahit labag man sa aking kalooban, pumasok na ako. At sa pagpasok kong yun, ramdam kong magbabago ang takbo ng buhay ko.

~~~~
Nakaupo lamang ako nun sa ilalim ng puno. Nag-iisip kung anong ilalagay ko sa manuscript na aking ipapasa sa sabado. Huwebes na nun at ikatlong araw ng klase. At gaya ng dati, isa lamang akong hangin kung ituring ng lahat.

Yun ang akala ko....

"Pssst!"

Nagulat ako nun nang may marinig akong may sumisitsit. Tinignan ko ang paligid ngunit wala namang katao-tao. Tago naman kase ang lugar na iyon.
At sa pag-aakalang guni-guni lamang, ibinalik ko nalang ang aking atensyon sa aking isinusulat.

"Psst!"

Naulit na naman ngunit gaya ng una kong ginawa, ito'y aking ibinalewala.

"Psst! Pssst! Psssst!"

"Pst!"

Ngunit naulit nang naulit.
Palakas nang palakas at sa puntong yun, kinabahan na ako.
Nakakakilabot. Naalala ko ang usap-usapan ng mga estudyante noong nakaraang araw. Na mayroong maraming pagala-galang espirito sa loob ng campus.

Sa oras na iyon, parang gusto ko nang tumakbo ngunit hindi ako makagalaw.
Hanggang sa...

"BULAGA!!!"

"AHHHHHHHHH!!!!!!!! WAG PO!!!"

Sigaw ko na may dalang pagpapapadyak ng paa. Walang pasisidlan ang takot na nararamdaman ko nun. At napapikit na lamang ako sa pag-aakalang katapusan ko na.