Αγάπησα Έναν Αλήτη

Κεφάλαιο 11

Μου έδωσε δύο σπρέι.

- θα ζωγραφίσεις μαζί μου σήμερα. Το έχεις ξανά κάνει;

- όχι. Δε ξέρω τι να ζωγραφίσω. Γενικώς δε ξέρω να ζωγραφίζω. Δεν... δεν εχω ξανά πιάσει ποτέ στη ζωή μου τέτοια.

- θα σου δέιξω εγώ μη φοβάσαι.

- θα σου χαλάσω το τοίχο!

Γέλασε.

- ότι και να γίνει, ότι βλακεία και να κάνεις σε δύο μέρες πάλι άσπρος θα είναι. Γι αυτό σταμάτα και έλα να σου δείξω.

Είπε και με έπιασε από το χέρι, ενω μου έδωσε να βάλω ένα πανί μπροστά από τη μύτη και το στόμα μου. Κρατούσα το σπρέι και από πάνω από το χέρι μου το χέρι του να καθοδηγεί το δικό μου. Ζωγραφίζαμε για ώρα. Όταν το τελειώσαμε απομακρύνθηκα να το δω καλύτερα. Μία τεράστια νεκροκεφαλή.

- λοιπόν; Πως σου φάνηκε το πρώτο σου graffiti;

- ουαου; Που έμαθες να ζωγραφίζεις τόσο τέλεια;

- δε ζωγραφίζω, εκφράζομαι. Και δεν έμαθα, ήξερα. Κι εσύ ξέρεις.

χαμογέλασα και μετά από λίγη ώρα φύγαμε από εκεί. Τι τέλεια που ήταν... με άφησε έξω από το σπίτι μου.

- αυτό κράτα το.

Είπε αναφερόμενος στο κράνος που πήγα να του δώσω.

- τι; πας καλά;

- ναι. Είναι δικό σου.

Του χαμογέλασα, τον αγκάλιασα και τον ευχαρίστησα. Μόλις μπήκα μέσα έφυγε. Με το που έκλεισα το πόρτα με αγκάλιασε ο Νίκος από τους ώμους.

- τι έγινε με το Πάνο;

- μια χαρά!

- φαίνεται.

- γιατί

- έχεις ένα χαμόγελο... έλα. Δε μιλάω. Έχεις υπέροχο χαμόγελο και χαίρομαι που είσαι ευτυχισμένη.

Τον αγκάλιασα και πήγα στο δωμάτιό μου. Έστειλα μήνυμα στον Άλεξ. "ευχαριστώ για όλα όσα έκανες για εμένα σήμερα", "μη το συζητάς καν❤" όπα. Μόλις μου έστειλε καρδούλα; Δε το σχολίασα. Χαμογέλασα αλλά δεν απάντησα. Σνομπάρω πολύ ε; Είχε φτάσει απόγευμα οπότε κατέβηκα κάτω με το Νίκο. Τον πήρε τηλέφωνο ο Άλεξ

- έλα ρε!... ναι ρε φέρε! Ερώτηση είναι αυτή;... ωραία περιμένω. Τα λέμε... τι;... ναι ρε εδώ είναι ήρθε. Έλα τα λέμε.

Του το έκλεισε και συνεχίσαμε να συζητάμε. Μετά από λίγο ήρθε Άλεξ. Πήγα να του ανοίξω και μου χαμογέλασε. καθίσαμε όλοι μαζί και αρχίσαμε να συζητάμε. (Ναι καλά) Πετάχτηκα όρθια ελατήριο. Ο Άλεξ άρχισε να γελάει.