Nisan ayındayız, ve ben nisan yağmurlarını çok severim seni sevdiğim kadar. Hayat o kadar karmaşık ve dolu ki şuan elimde kahvemle yağmur sesi bana eşlik ederken tek ihtiyacımın bu olduğunu anladım. Şu an iyiyim, aklımdaki binlerce düşünceden uzağım. Sadece sen varsın, biz ve hayallerimiz var...
Mutluluk ve huzur denilen şey bu olsa gerek. Evet kesinlikle bu; sen, yağmur, kahvem ve şarkımız. Başka bir şeye gerek yokmuş demekki, ne bir ses var ve bir kavga. Yalnızca ben varmışım gibi, öyle mutlu ve öyle huzurlu. Bir de sen hiç gitme olur mu?
