Η ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ

Κεφάλαιο 5

Το φως του φεγγαριού έμπαινε κρυφά μέσα από τις χαραμάδες του μοναδικού παραθύρου του σπιτιού και ίσα που άγγιζε το μαξιλάρι πάνω στο περβάζι που βρισκόταν από κάτω του.

Συνέβησαν πολλά σε μικρό χρονικό διάστημα. Ο Φίλιξ μου είπε τον σκοπό τους. Στην τελική ίσως είμαι πιο χρήσιμη και επικίνδυνη ζωντανή. Η ιστορία μου όμως δεν ξεκινάει εδώ.

Για αιώνες ολόκληρους η οικογένεια μου με τον τίτλο “Πωσήδιοι “ ήταν φύλακες των επτά θαλασσών από τους τρομερούς ανέμους που άφηνε κατά καιρούς ελεύθερους ο Αίολος.

Μέχρις ότου ήρθαν πειρατές με ιπτάμενα πλοία στην πατρίδα μας και μας έκαψαν την πόλη μας.

Έμειναν λίγες οικογένειες ασημοχέριδων, έτσι μας ονόμασαν, γιατί κάθε ένας από εμάς με ένα άγγιγμα του μπορούσε να λιώσει μέταλλα ή να τα πολλαπλασιάσει επί δέκα.

Ήμασταν άκακος λαός που ζούσε στην κορυφή του Έβερεστ τότε. Αναγκαστήκαμε όμως να πάμε με το μέρος των πολιορκιτών μας για να επιβιώσουμε. Ήμασταν χρήσιμοι για εκείνους και ήταν ισάξια συμμαχία.

Όλα πήγαν προς το χειρότερο όταν ο προπάππους μου, Έντγκαρ Ασημοχέρης, έκανε ανταρσία στο πλοίο του παππού του Σο Γουόν, του μεγάλου Σίν Γουόν. Μας κοινήγησε πολλή καιρό σ όλες τις θάλασσες και τους ωκεανούς για να πάρει εκδίκηση για την προδοσία που διέπραξε ο προπάππους μου.

Όταν μεγάλωσε ο παππούς μου, Ελιας Ασημοχέρης, έκανε μια συμφωνία με τον Σιν Γουόν λίγο πριν ξεψυχίσει, την οποία δεν την μάθαμε ποτέ εγώ και ο αδερφός μου γιατί ο πατέρας μας πέθανε νωρίς σε μια μάχη καταμεσής του ατλαντικού.

Έκτοτε, είμαστε σύμμαχοι με τους Γουόν ξανά, χωρίς όμως να μας κυριαρχούν.

“Γιατί δεν κοιμάσαι? “ με ρώτησε ο Φίλιξ καθώς σηκώθηκε από το πάτωμα και έτριψε τον αυχένα του.

“Βρομάει ποδαρίλα το δωμάτιο “ είπα και γύρισα από την άλλη.

Ο Φίλιξ έκανε μια κίνηση και μύρισε τα πόδια του. “Ναι!” είπε με ενθουσιασμό και σήκωσε τα χέρια του να τεντωθεί και συμπλήρωσε “Ω, ναι! Και όχι μόνο! “ καθώς μύρισε και τις μασχάλες του.

“Και εσύ δεσποινίς μου δεν μυρίζεται σαν μαύρη ορχιδέα. “ μουρμούρισε ο Άαρον.

“Πως τολμάς αχρείε? “ είπε ο Φίλιξ μιμούμενος γυναικεία φωνή.

“Άσε μας μωρή τρελή από εδώ! “ είπε ο Άαρον και ξεσπάσαμε όλοι στα γέλια.

“Νομίζω πως χρειαζόμαστε ένα καλό μπάνιο “ είπα με τα χέρια κάτω από το μαξιλάρι.

“Θα τραβάμε λιγότερο την προσοχή, έχεις δίκιο “ είπε ο Φίλιξ.

“Όχι ότι θα ήθελες να πλατσουρίζετε σαν δύο νιβελούλες στη μπανιέρα “ είπε πονηρά ο Άαρον.

“Άρχοντα Άαρον! Άρχοντα Άαρον! “ ακούστηκε ένας ψίθυρος από την εξώπορτα.

Ο Άαρον σηκώθηκε ήρεμος από το πάτωμα, έκανε νόημα στον αδερφό του να πάει πίσω από την πόρτα και είπε σ εμένα να καθίσω πιο αισθησιακά πριν ανοίξει.

“Βιτσέντσο! Τι κάνεις μέσα στα άγρια χαράματα στην οικία μου? “ είπε ο Άαρον καθώς είχε πάρει την όψη ενός κοκκινομάλλη άντρα με λεπτά χαρακτηριστικά αλλά αυστηρό παρουσιαστηκό.

“Με συγχωρείς άρχοντά μου, ήρθε γράμμα από την Νάπολη. Η λαίδη Εσμέ θέλει να σας δει. Είναι επείγον λέει. “ είπε ο ταχυδρόμος με τρεμάμενη φωνή.

“Καλώς. Σ ευχαριστώ. Πήγαινε τώρα. “ είπε αυστηρά και κλείδωσε την πόρτα πίσω του.

Τα αδέρφια κοιτάχτηκαν.

“Ή της έμεινες αξέχαστος ή σε χρειάζεται “ είπε ο Φίλιξ και έκατσε σταυροπόδι στο κρεβάτι δίπλα μου. Μου έκανε νόημα να μαζέψω το κομπινεζον μου και να σκεπαστώ.

“Ας είμαστε ρεαλιστές. Με έχει ανάγκη απλά. “ είπε ο Άαρον με βαθύ αναστεναγμό.

“Καρχαριάκι, η Δράκαινα έχει μπλεξίματα. Στην Καραϊβική έχει μεγάλη μπόρα. Πάρε την κόλαση και έλα “

“Μία φορά πάντως της έμεινες αξέχαστος “είπε ο Φίλιξ με πονηρό βλέμμα στον αδερφό του.

“Δεσποινίς μου στο τέλος της βδομάδας θα πλεύσουμε για Καραϊβική. Ετοίμασε τα λουλούδια στα μαλλιά σου, βάλε το όμορφο φόρεμα σου και πάμε να εντυπωσιάσουμε! “ είπε με ποιητικό τόνο ο Άαρον.

“Δεν έχω φόρεμα! “ είπα με απορία στα μάτια.

“Γιατί έχεις λουλούδια στα μαλλιά? “ ρώτησε με ύφος ο Φίλιξ.

“Αυτά βρίσκονται πιο εύκολα τουλάχιστον! “ είπα και χαμογέλασα.

“Τουλάχιστον είδαμε το χαμόγελο σου γλυκιά μου. Αυτό είναι υπεραρκετό! “ είπε ο Άαρον και υποκλίθηκε ενω κρατούσε το μαξιλάρι του στο δεξί του χέρι.

“Πάμε για ύπνο. Αύριο έχουμε να κάνουμε μπάνιο. “ συμπλήρωσε και γύρισε πλάτη προς την άλλη πλευρά.

_____________________________________

Γειά σε όλους!!
Αυτό το κεφάλαιο είναι πιο κωμικό, γιατί είχα κ εγώ την ανάγκη να γράψω κάτι αστείο. Είναι περίοδος εξετάσεων για εμένα και είμαι φορτισμένη με μπόλικο στρες, λίγες ώρες ύπνο και αρκετό διάβασμα. Έδωσα έναν πιο απαλό αέρα σε αυτό το μέρος, όσο μπορούσα, γιατί έπονται μεγάλες τρικυμίες και πολύ μπαρούτι στην ατμόσφαιρα..!!
Θα ήθελα να ευχαριστήσω για άλλη μια φορά όλους όσους διαβάζετε την ιστορία μου!! Να ξέρετε ότι η υποστήριξή σας σημαίνει πάρα πολλά για εμένα!!
Φιλιά και αγκαλιές σ όλους!! 😊