Sunset Lovers

ΑΠΟΨΕ

Μπίσοπ
_______________

|16 Αυγούστου 2014|

ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΦΩΤΙΖΕΙ ολοκληρο το πρόσωπο της. Τρίβει τα χέρια της γεμάτη άγχος και σηκώνεται από το κρεβάτι.

«Σίγουρα μπορούμε να μπούμε;», με ρωτάει σμίγοντας τα φρύδια της. Πάντα μου αρέσει όταν το κάνει αυτό, είναι τόσο γλυκιά.

«Μπίσοπ; Που βρίσκεσαι;», κουνάει τα χέρια της μπροστά μου γελώντας.

«Πουθενά», λέω βιαστικά και σηκώνομαι απότομα από το κρεβάτι. Κοιταζώ ξανά την ώρα στο κινητό.

Η συναυλία ξεκινά σε είκοσι λεπτά.

«Είσαι πολύ όμορφη απόψε Ρόουζ», της λέω κοιτάζοντας το λευκό φόρεμα της. Μακάρι να φορούσε πιο συχνά.

Τα μάγουλα της κοκκινίζουν και κοιτάζει αλλού «Και εσύ, η Τζένη θα τρελαθεί όταν θα σε δει».

Μακάρι να ήξερε πως η υποτιθέμενη Τζένη είναι εκείνη. Μακάρι να μπορούσα να της πως πόσο...

«Τι κάνετε εσείς εδώ;», τις σκέψεις μου σταματά η φωνή της μαμάς της. Έχει στερεωθεί στην πόρτα και μας χαμογελά, η Ρόουζ της μοιάζει τόσο πολύ. Ίδια μακριά καστανά μαλλιά, μικροσκοπικές φακίδες στην μύτη και ένα μεγάλο ζεστό χαμόγελο.

«Φεύγουμε γιατί θα αργήσουμε!», της λέει η Ρόουζ βιαστικά και μου κάνει νόημα να την ακολουθήσω, την προσπερνάει γρήγορα κατεβαίνοντας τα σκαλιά όμως μόλις περνάω και εγώ δίπλα από την μητέρα της το χέρι της με εμποδίζει.

«Θέλω να σου δώσω κάτι γρήγορα», μου λέει πιο χαμηλόφωνα και μου κάνει νόημα να την ακολουθήσω. Φτάνουμε μέχρι το υπνοδωμάτιο της και μπαίνει βιαστικά μέσα.

Ακούω από κάτω τη χαρούμενη φωνή της Ρόουζ να εξηγεί στον πατέρα της για το συγκρότημα που θα πάμε να δούμε.

«Είναι έτσι όπως το ζήτησες;», με ρωτάει η μαμά πλησιάζοντας με ξανά, και μου ανοίγει ένα μικρό ξύλινο κουτάκι. Μέσα του υπάρχει ένα ασημένιο αστέρι κρεμασμένο σε μια αλυσίδα, ακριβώς όπως θα το ήθελε η Ρόουζ. «Είναι υπέροχο. Σας ευχαριστώ πολύ», της λέω ενθουσιασμένος και το βάζω γρήγορα στην τσέπη μου.

«Είσαι τόσο καλό παιδί Μπίσοπ», μου λέει ήρεμα χαϊδεύοντας την πλάτη μου «Υποσχέσου μου πως θα την προσέχεις. Πως θα την γυρίσεις ασφαλή. Σε εμπιστεύομαι».

«Φυσικά, δεν θα την αφήσω από τα μάτια μου. Σας δίνω τον λόγο μου», της λέω σοβαρά κοιτάζοντας την στα μάτια «Θα την φέρω στις δώδεκα ασφαλή».