BLFZIV NB SLNV, SVHGRZ [ONE-SHOT]

BLFZIV NB SLNV, SVHGRZ

[ONE-SHOT]

"Orville! Pa-decipher naman, please! Ilililibre kita mamaya, promise!"

Tiningnan ko lang sila then I signaled them to fall in line.

Tinuro ko naman ang papel na nakapaskil sa pader ko at nandun ang mga fees na babayaran nila.

Napatango-tango naman sila at binayaran na nila ang mga fees nila.

Kumuha na ako ng isang papel na naglalaman ng code na ide-decipher ko. "Tss. This is so easy."

----

Lumabas na ako ng bahay ko at naglakad na papunta sa room ng unang klase ko. Yes, nasa university ko lang ang bahay ko.

I am Orville Gyker, 18 years old. Maraming tumatawag sa akin ng King of Codes dahil napakagaling ko raw mag-decode ng mga codes. Orville's Home of Codes ang nagsilbing tahanan ko. No problems, no irritating scolds from my parents at higit sa lahat, it's just me and those wonderful codes. That's my haven.

"Alam mo ba? Yung bagong transferee raw dito sa university, ang galing daw mag-decode! Siya na raw ang tatalo kay Orville!"

Napakunot ang noo ko at napailing.

Naglakad na lang ako ng mabilis at pumunta sa unang klase ko.

I sat on my chair at kasabay nun ang pagpasok ng professor namin na si Mrs. Klein.

Tatayo sana kami para bumati but she motioned us to sit down.

"By the way class, a transfer student will be joining our class today. Go here in front, hija. Introduce yourself."

The moment she walked inside our room. Everything stopped. She's the only one that I can see. What the heck is happening?!

"My name is Hestia Valdez. 17 years old, I am taking up the course Bachelor of Science in Elementary Education Major in Science." Biglang nagtagpo ang mga mata namin. Nginitian niya ako. Habang ako, umiwas ng tingin.

"You may sit beside Mr. Gyker since wala naman tayong seating arrangement." This is not a good idea.

----

Bad trip na bad trip ako ngayon dahil natalo ako ng isang babae sa pag-decode ng Vigenere square! At isa pa, kapartner ko siya sa paggawa ng isang project! Shit.

"Orville? Ayos ka lang?" May bahid ng pag-aalala ang boses ni Hestia. Tsk.

"Yeah. I'm fine." Sagot ko naman kahit nahihilo ako at nilalamig na ako. Shit. Bakit ba kasi ako nagpaulan?

"Hays. Ville, hindi ka pa rin nagbabago, napakatigas talaga ng ulo mo!" Nanlaki naman ang mga mata ko.

"Tia?"

Ngumiti naman siya at napayakap sa akin. "Hays, sa wakas! Naalala mo na rin ako!"

Hindi ko alam pero napangiti ako ng bahagya.

----

Months passed by, hindi ko namamalayan dahil sa kakaibang saya na nararamdaman ko.

I am feeling this dahil may gusto na ako.

"Tia! Please decode this for me, I need your help!"

Naguguluhan siyang tumingin sa akin pero dinecode niya pa rin. 

Atbash cipher lang 'yon kaya alam kong kayang-kaya niya itong sagutan. 

Tinitigan ko lang siya.

Thank you for making me happy, thank you for the memories, thank you for the lessons you taught me. Thank you Tia, you are my home... Love.

Napatingala siya sa akin habang nangingiti.

"You are my home, Hestia." 

-----

FOLLOW ME ON:

Wattpad: @PenielusiX

Twitter: @honestly_faith

Like my FB Page for more updates!: PenielusiX's Stories

(check for the links at my profile :)

READ. COMMENT. VOTE. AND LOVE MY STORY. <3

BURST OUT WITH LOVE!