Kızardım eskiden insanlara
Bana yardım etmiyorlar, beni küçümsüyorlar diye
Kekemeydim çünkü, konuşamıyordum
Kendimi dünyadaki en talihsiz çocuk gibi görürdüm
Ama ben de büyüdüm sonra
Pek çok şeyi altettim
Milimetre milimetre iyileştim
Tıpkı kesilmiş sinirlerin iyileşmesi gibi
Şimdi bakıyorum da
Ne en talihsiz çocuk bendim
Ne de en dayanılmaz acıları ben yaşadım
Evet zordu benim yaşadıklarım da ama
Hayat zordu zaten pek çok insan için
Görüyorum yardıma muhtaç insanları
Dünyanın her tarafındalar
Elimden bir şey gelmiyor benim de
Üzülüyorum sadece
Öyle bir düzen kurulmuş ki
Hiç bir şey yapamıyorsun
Elini uzatsan
Kırılacakmış gibi sanki kemiklerin düzenin tekerinde
Acı olanı da ne biliyor musun
Vicdansız olanlar daha rahat her zaman
Kafaları da cüzdanları da
Azıcık sesini yükseltsen
Seni tekere çomak sokmakla suçluyorlar
Al gülüm ver gülüm
Gelen ağam giden paşam
İşler böyle yürüyor.
Mesut Çakıcı
