AŞK ACISI

49.Bölüm [İKİNCİ MUTLULUĞUM..]

Merhaba canlarım bugün size bir sürpriz yapıp yeni bölümü yazdım. Votelar oldukça düşük bunu yeniden belirtmek zorundayım. Voteların ve yorumların düşmesi nedeni ile biraz düşündüm ve özellikle votelar düşmeye devam eder ise final yapmaya karar verdim. Evet bazılarınız üzelecek, belkide üzülmeyecek bilmiyorum ama benide anlayın herkesin yazdığı senaryoya, hikayeye 150-200 arası vote 50-60 üstü  yorum geliyor ama benim yazdığım senaryoda gelen vote ve yorum ortada... Sırf size sınav haftasından sonra geç yazıp, geç yayınlamamak için kısa kısa not ettiğim bölümlerden kaç bölüm çıkar bilmiyorum nerede biterse oraya kadar yazacağım ve son olarak "BİZİM HİKAYEMİZ" adlı hikayemide final yapacağım bir dahada senaryo, hikaye yazmaya bilirim. Biliyorum biraz uzun bir yazı yazdım ama dün tabletimdeki herşeyin silinmesi ve bu yazıyı yazarken o kadar üzgünüm ki bölüm güzel, sizin beğenerek okuduğunuz bölüm olursa banada biraz moral vercek.. Size iyi okumalar canlarım ister vote verin vermeyin yada yorum yapın size kalmış benim artık tek söyleyebileceğim şey bu gerçekten çok üzgünüm.. İyi geceler. İyi tatiller...

-Sencak

@mervemerv itafen bu bölümü yazıyorum inşallah beğenirsin... :))

Zeynep

Sabah uyandığımda artık o kadar huzurluyum ki size anlatamam, anlatsam bile o huzuru size tam olarak belli edemem yine yarım kalır. Eskisi gibi umutsuz değilim herşeye umutla bakıyorum ne olacaksa olsun ben ailem ile mutlu olayım o bana yeter. Her sabah olduğu gibi bugünde Kerem'i uyurken izliyorum. Onu izlerken hiç hareket etmiyorum çünkü hareket edersem bu güzel anı bozabilirim. Şu an Kerem'in kolları arasında kızımın bize hersabah yaptığı gibi kapıyı yavaşça açıp içeri girmesini ardından hemen yanımıza yatıp bizi izlemeye başlamasını bize o tatlı ve güler yüzü ile günaydın demesini bekliyorum ve işte o an geliyor ve ben gözlerimi kapatıyorum..

"Yaşasın uyanmamıyşlar." dedi Ela ve annesinin yanına yatıp gözlerini kapattı Zeynep ise Ela'nın bu haline gülümsemek ile yetindi...

"Ela."

"Anne günaydıın...! Babamı uyandıralım mı?"

"Sen nasıl istersen prensesim ama bugün sen uyandır tamam mı?"

"Tamam.."dedi sevinçle Ela babasının yanına geçti ve yanağından öperek "baba hadi kalk sabah oldu..." dedi. Kerem ise gözlerini gülümseyerek açtı..

"Günaydın prensesim, sanada günaydın karıcığım.."

"Günaydın kocacığım. Kalkalım artık geç kalmayalım."

"Yaaaa bende gelmek istiyorum amağ siz beni hep yalnız bırakıyorsunuz ben sizi çok özlüyorum..." dedi dudaklarını bükerek..

"Tamam prensesim bugünlük sende bizimle gel Rüzgar'ı da götürürüz canında sıkılmaz olur mu? "

"Yaşasın."

" O zaman küçük hanım doğru hazırlanmaya yoksa geç kalırız.." dedi Zeynep kızına. Ela ise koşarak odaya gidip hazırlanmaya başladı. Zeynep ve Kerem Ela'nın kalkması ile onlarda hazırlanmaya başlamışlardı..

"Günaydın." dedi Melis aşağıya inen Zeynep ve Kerem'e.

"Günaydın senin yüzüne ne oldu? "

"Kapıya çarptım dünde burada kalayım dedim hem Rüzgar da buradaydı."

" Sende şirkete getirsene Rüzgar'ı biz bugün Ela'yı götüreceğiz."

" Olur bana uyar. Günaydın çocuklar siz hazırlanmışsınız bile."