ACI AŞK

37.Bölüm"Barışmadan Gelen Şans"

EYLÜL
Gözlerimi gün ışığı ile açmıştım. Serkan henüz uyuyor idi..yanağını öpüp yanından ayrıldım..Mutfağa gidip bir bardak su içtim. Serkan'da kalkmıştı.

Eylül: uyandın demek.

Serkan: günaydın güzel gözlüm.

Eylül: ya seninkiler..masmavi. Benim onlar..Denizim gökyüzüm senin gözlerim..senin gözlerin benim kalbim.

Serkan: seninkiler ise benim ömrüm..nefesim yaşamım doğam..

Dudaklarıma yapışınca onu itmek yerine ona uyum sağladım..ellerimi yanaklarına yerleştirdim. O ise belimi okşuyordu.

Eylül: kahvaltı?

Serkan: gel hadi sen yorulma dışarıda edelim kahvaltımızı.

Eylül: ne gerek var aşkım ya sa-

Serkan: dışarda edelim işte sevgilim.

Eylül: anladım seni Serkan. Sen benim yemeklerimi beğenmez oldun değil mi? Tatım tuzum kaçtı..ondan bu ısrarın.

Serkan: hayıır tabii ki olur mu öyle şey birtanem..sadece sen yorulma diye..

Eylül: peki..tamam. Şey Serkan ordan annemlere uğrayacağız de-değil mi?

Serkan: evet...ama sen ne zaman istersen de olabi-

Eylül: yok yok bitsin artık bugün.

Odaya çıkıp üzerimi giyinmeye koyuldum..dolabı açıp hamilelik tulumumu giydim..saçlarımı da aşağıdan bir at kuyruyu yaptım..sonra araba ile sahilde ki kahvaltı yerine geldik..

Eylül: burayı çok beğeniyorum ben

Serkan: biliyorum.

Eylül: sence de güzel değil mi? Bak sana insanları havası bir başka.

Serkan: öyledir.

Kahvaltılar masaya geldikten sonra yemeye başladık...iştahım iyice açılmıştı artık Allah'ım ne varsa silip süpürdüm masada.

Serkan: afiyet olsun canım..

Eylül: ya çok şişko oldum değil mi? Panda gibi oldum

Serkan: ben pandaları çok severim ama..

Eylül: eşek ya..hadi kalkalım.

Serkan: tamam.

Hesabı ödedikten sonra arabaya doğru el ele yürüdük..Serkan kapımı açtı ve binmeme  yardımcı oldu..sonra annemlere sürdü arabayı..Yol o kadar hızlı geçmişti ki yada bana öyle geldi...Serkan yanıma geldi ve elimi sıkıca tuttu..evden içeri girdik..Kapıyı çaldım.

Ceylin: ahh Eylül..iyisin şükür.

Eylül: Ceylin abla?

Ceylin: annen..Eylül annen çok kötü durumda..Sen gittiğinden beri yerinden kalkmıyor.

Eylül: ne-nerde?

Ceylin: salonda Hakan bey yanında.

Salona girdim annem koltukta yatıyordu..gözleri kapalı idi..Babam ise annemin baş ucunda..

Eylül: annee..

Hakan: Eylül.

Eylül: annem.?

Funda: E-Eylül kızım..

Eylül: annem ben burdayım iyiyim..

Annem ağlıyordu bende kendimi tutamadım..Ayaklandı annem geldi baktı önce bana gerçek miyim diye..sonra dokundu ellerini yanaklarıma koydu..Sımsıkı da sardı beni sonra..