Let's Play My Game

🌹👑Κεφάλαιο 8🌹👑

-Άννα γιατί το έκανες αυτό; Σου έκανε κάτι ο Πάνος, να τον σκοτώσω; Αναρωτήθηκα εκνευρισμένη.

-Όχι δεν έκανε τίποτα ο Πάνος , δεν θα έκανε ποτέ κάτι άλλωστε, συμπλήρωσε και κάθισε εξουθενωμένη στον καναπέ.

-Μπορείς να μου πεις τι έχει γίνει; Είμαι η κολλητή σου!Η φωνή μου έβγαινε πλέον τσιριχτή.Δεν μπορούσα να με ελέγξω , η κολλητή μου χαρακώθηκε...

-Μην μου φωνάζεις σε παρακαλώ!Άρχισε να κλαίει σαν μικρό παιδί, με λυγμούς, ενώ η μύτη της έτρεχε συνεχώς.

-Συγγνώμη βρε Άννα, απλώς δεν μπορώ να το διαχειριστώ αυτό που έγινε τώρα,είπα πιο ήρεμα και κάθισα δίπλα της στον δερμάτινο καναπέ.

-Απλώς κάνε με μια αγκαλιά, ανακοίνωσε και την αγκάλιασα συμπονετικά.

Για λίγη ώρα μείναμε αμίλητες σε αυτή την θέση. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι είχε συμβεί, στο μυαλό στριφογύριζαν πολλά, άλλα και τίποτα ταυτόχρονα. Η Άννα, ο ποιο καλόκαρδος άνθρωπος που έχω γνωρίσει στην ζωή μου. Ο άνθρωπος, που είναι γεμάτος αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία, που πάντα η λύση της σε όλα τα προβλήματα  είναι "Όλα θα πάνε καλά στο τέλος, αν δεν πάνε καλά , δεν ήρθε το τέλος ". Η Άννα που αυτό που την χαρακτηρίζει είναι το πλατύ της χαμόγελο, τώρα έχει ετοιμάσει το δικό της σχέδιο αυτοκαταστροφής...

-Γιατί δεν έχεις μιλήσει στον Πάνο;Μας έβγαλα απο αυτή την εκκωφαντικοί σιωπή που φάνταζε τόσο τρομακτική αυτή την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

-Γιατί είναι ένα αγόρι, που η σχέση μας θα  τελειώσει αργά ή γρήγορα.Δεν χρειάζεται να ξέρει τα αδύναμα  μου σημεία, δεν χρειάζεται να με εκμεταλλευτεί, επειδή κάποτε του είπα τα πάντα για εμένα. Είναι απλώς ένας χαζός γκόμενος και ζούμε έναν έρωτα σαν όλους τους άλλους,ο οποίος κάποτε θα τελειώσει! Ξέσπασε βγάζοντας έναν χίμαρο λέξεων που δεν  χαρακτήριζαν καθόλου την ιδεολογία της.Για μια στιγμή ένιωσα ότι άκουσα τον Αλέξη μέσα απο τα λόγια της.

-Κορίτσι μου, τι σου συμβαίνει; Δεν σε έχω δει ποτέ έτσι.

-Κάποια στιγμή θα στα πω όλα αλλά μόνο όταν έρθει η ώρα ,είπε και με φίλησε στο μάγουλο.

-Ότι και αν χρειαστείς, ότι ώρα και αν είναι θα είμαι εδώ ,ανακήνωσα πιάνοντας της τον ώμο, με ένα μικρό χαμόγελο .

Έγνεψε καταφατικά, χαϊδεύοντας τον χέρι μου και έφυγε χαμογελώντας. Ανέβηκα πάνω γρήγορα  και βρήκα τον Αλέξη να δακρύζει, αφήνοντας ένα παιδικό μου άλμπουμ κάτω. Τι έπαθε; Γιατί κλαίει;

-Αλέξη τι έχεις; Γιατί κλαις; Ρώτησα γρήγορα  και κάθισα δίπλα του.

-Μην με λυπάσαι! Είπε, σκουπίζοντας τα δάκρυα του

-Δεν σε λυπάμαι, σε νοιάζομαι! Του άγγιξα τα μάγουλά για να με κοιτάξει στα μάτια. Τα πανέμορφα μάτια του είχαν γίνει μια ανοιχτόχρωμη-γαλάζια-θάλασσα. Ένιωθα ότι πνιγόμουν αργά μέσα της στην προσπάθεια μου να την εξερευνήσω, στην προσπάθεια μου να βρω το μυστικό της.

-Αναστασία είσαι πολύ τυχερή. Γιατί το κάνεις αυτό όμως ;Ρώτησε θυμωμένος και σηκώθηκε απο το κρεβάτι.

-Τι κάνω; Αναρωτήθηκα τρομαγμένη στο θέαμα του κυκλοθυμικού  Αλέξη. Την μια στιγμή έκλαιγε και τα μάτια του είχαν γίνει τεράστια και την άλλη στιγμή έβγαζε σπίθες, οι φλέβες του έκαναν την άφιξη τους στον λαιμό του και τα μάτια του είχαν σκοτεινιάσει.

-Γιατί είσαι τόσο καλή μαζί μου; Γιατί με κάνεις να σε εμπιστεύομαι; Γιατί δεν με διώχνεις με τις κλοτσιές από την ζωή σου;Γιατί; Συνέχιζε να φωνάζει,ενώ χτύπαγε τον τοίχο με της μπουνιές του.

-Γιατί δεν θέλω να φύγεις από την ζωή μου, Είπα χαλαρά και πήγα κοντά του. Αυτός άγγιξε το πρόσωπο μου, με τα ματωμένα απο τις μπουνιές χέρια του και έκλεισε τα μάτια του.

-Πες μου κάτι γλυκό,ψιθύρισε και απομακρύνθηκε από κοντά μου καθώς ακουμπούσε την πλάτη του στον τοίχο.

-Έλα να ξαπλώσουμε  Αλέξη. Σκεπαστήκαμε με το πάπλωμα και με πήρε αγκαλιά. Γιατί ήταν τόσο καλός; Αύριο θα είναι ο ίδιος;Τι φοβάται τόσο πολύ; Αναρωτήθηκα σιωπηλά.

-Σε ευχαριστώ γατάκι, είπε πριν αποκοιμηθεί...
 
ΕΊΝΑΙ ΜΙΚΡΌ ΑΛΛΆ ΕΊΝΑΙ ΒΡΑΔΥΥΥΥ ΕΛΠΊΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ... ΓΙΑ ΠΕΊΤΕ ΣΙΠΑΡΕΤΕ #ΑΝΕΞΙΣ ????

ΑΝΤΊΟ ΑΓΆΠΕΣ 🌹💘