Sunset Lovers

ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΠΙΣΩ

Μπίσοπ
____________

«ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ;», ΑΚΟΥΩ ΤΗΝ ΦΩΝΗ του πατέρα μου καθώς μπαίνω στο σπίτι. Κάθεται στην κουζίνα εξακολουθώντας να διαβάζει την εφημερίδα του χωρίς να μου ρίξει κάποιο βλέμμα.

«Έξω», του λέω μονάχα και τρέχω προς τις σκάλες. Μπαίνω στο δωμάτιο μου και πέφτω στο κρεβάτι προτού να το σκεφτώ. Νοιώθω κουρασμένος, όχι σωματικά, αλλά ψυχικά.

Ακόμα θυμάμαι το πρόσωπο της, νοιώθω τα χείλη της πάνω στα δικά μου. Τα δάχτυλα της ανάμεσα από τα μαλλιά μου..

Αλλάζω πλευρό όμως το πρόσωπο της έρχεται ξανά στο μυαλό μου, τόσο γαλήνιο έτσι όπως κοιμόταν, με τα μαλλιά της να μπαίνουν μπροστά από το πρόσωπο της. Τόσο όμορφη.

Όλα ήταν όμορφα μέχρι την στιγμή που αντίκρισα ξανά εκείνο το μενταγιόν στην τσέπη της. Την υπόσχεση που αθέτησα σε εκείνη και στην οικογένεια της. Πόσο πολύ με είχε εμπιστευθεί η μητέρα της και εγώ την πρόδωσα. Για αυτό πολλές φορές όπως και αυτή εύχομαι να είχα χάσει εγώ το πόδι μου, εγώ που έφταιγα και όχι εκείνη.

«Μπίσοπ;», ακούω μια φωνή στη πόρτα και μόλις γυρίζω αντικρίζω την μητέρα μου. Στέκεται στο κατώφλι, τα χέρια της αγκαλιάζουν το σώμα της και τα μάτια της με παρατηρούν με ανησυχία.

«Με ποιους ήσουν; Πέρασες την νύχτα μαζί με την κοπέλα που πέρασε χθες από το σπίτι; Σάρλοτ, σωστά;».

Αφήνω το κεφάλι μου να πέσει ξανά στο μαξιλάρι.

«Πες μου τουλάχιστον ότι προσέξατε», μου λέει και έρχεται και κάθεται δίπλα μου στο κρεβάτι. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όλοι πιστεύουν πως έχω σχέση μαζί της.

«Μαμά», της λέω και ανασηκώνομαι «Δεν ήμουν με την Σάρλοτ, μην ανησυχείς».

Την ακούω που ξεφυσά από ανακούφιση, με χαϊδεύει στην πλάτη και σηκώνεται ξανά «Θα πω στην Μαίρη να σου φτιάξει το αγαπημένο σου πρωινό», μου λέει πιο χαρούμενα τώρα και βγαίνει από το δωμάτιο μου.

Ναι.. αυτό ήταν. Δυστυχώς το ότι έλειπα όλο το βράδυ δεν θα πρέπει να ήταν τόσο τρομερό για κανέναν από τους δύο που να τους έκανε να ανησυχήσουν. Μαζεύω τα πόδια μπροστά μου και κρεμάω το μενταγιόν στα δάχτυλα μου κοιτάζοντας το. Αν δεν ήταν αυτό τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί.

Το πετάω με δύναμη στην άκρη του δωματίου, ακούω να πέφτει κάτω και ένα βάζο όμως δεν δίνω σημασία. Είμαι τόσο θυμωμένος με τον εαυτό μου.