Let's Play My Game

🌹👑Κεφάλαιο 12🌹👑

ΛΟΙΠΌΝ ΜΠΙΦΤΕΚΑΚΙΑ ΜΟΥ ΘΑ ΑΡΧΙΖΩΝΑ ΒΑΖΩ POV ΚΑΙ ΆΛΛΟΝ ΠΑΙΔΙΏΝ.ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΚΡΑΤΆΩ ΣΕ ΑΓΩΝΊΑ ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΩΩ
ΚΑΛΗ ΑΝΆΓΝΩΣΉ

Ακόμα μια κρύα,χειμωνιάτικη μέρα ξεκίνησε. Όμως σήμερα δεν είχα κανένα γλυκό ή σαρκαστικό μήνυμα από τον Αλέξη πράγμα που με έκανε να ανησυχισω για μια στιγμη αλλά, από την άλλη, μπορεί να κοιμήθηκε με καμιά κοπέλα χτες και να τα ξέχασε όλα. Αχ βρε Αλέξη...

-Πριγκίπισσα, μπορώ να μπω; Άκουσα την φωνή του πατέρα μου πίσω από την πόρτα.

-Φυσικά! Φώναξα ελάχιστα.

-Λοιπόν εγώ φεύγω, όμως, μπορεί να εχω νυχτερινή βάρδια και να αργήσω.Ανακοίνωσε  παίζοντας με το καπέλο του.

-Κανένα πρόβλημα μπαμπά μου, έχει φάει στο ψυγείο άλλωστε, χαμογέλασα  Και με ένα νεύμα έφυγε από το δωμάτιο.

Κατευθύνθηκα προς την ντουλάπα και πήρα ένα απλό μαύρο παντελόνι με μια άσπρη μπλούζα. Μόλις κατέβηκα κάτω πήρα τα κλειδιά μου, τα ακουστικά και έφυγα. Ελπίζω σήμερα να δω τον Αλέξη, μου λείπει...

~Αλέξης pov~
Τα μαλλιά της αδελφής μου είχαν πάρει την θέση τους στο πρόσωπο μου  με αποτέλεσμα να με κάνουν να σηκωθώ ενοχλημένος.

-Άννα, Άννα ξυπνά, ψιθύρισα στο αφτί της.

-Σε λίγο ρε Αλέξη! Μουρμούρισε στον ύπνο της και βολεύτηκε καλύτερα στο κρεβάτι μου.

Σηκώθηκα βάζοντας ένα μαύρο τζιν- που είχα πεταμένο στο πάτωμα- και μια άσπρη μπλούζα,μόλις έβαλα τις αρβύλες μου,έφυγα από το δωμάτιο.

-Ναι αγάπη μου, το ξέρω ότι έχω καθυστερήσει,Άκουσα την φωνή του πατέρα μου από το υπνοδωμάτιο και για μια στιγμή χάρηκα. Λες να τα βρήκε με την μαμά;  Αλλά για μισό, η μητέρα μου φεύγει πολύ πρωί για την δουλειά...

-Μαρία μου, το ξέρω, θα προσπαθήσω να σε δω σήμερα! Τον άκουσα να λέει ξανά. Για μισό, την μαμά την λένε Χρύσα Όχι Μαρία. Δεν το πιστεύω, όλες τις πουτάνες έτσι τις λένε ?

-Ποια θα δεις σήμερα ρε;Μπήκα μέσα στο δωμάτιο όλο νεύρα.

-Πρόσεχε πως μιλάς Αλέξη! Με προειδοποίησε ο πατέρας μου καθώς έκλεινε το τηλέφωνο.

-Γιατί ρε, τι θα μου κάνεις;Θα με βάλεις τιμωρία στο δωμάτιο μου ή θα μου κόψεις το χαρτζιλίκι; Τον ειρωνεύτηκα.Πάει ο καιρός που σε φοβόμουν!

-Είμαι ο πατέρας σου και θέλω να με σέβεσαι! Φώναξε εξοργισμένος.

-Λυπάμαι που θα στη χαλάσω,αλλά ο σεβασμός είναι κάτι που κερδίζεται πατέρα....ας πούμε.

-Πιστεύω ότι σε έχω αφήσει πολύ λάσκα τελευταία, δεν νομίζεις ότι πρέπει να κάνουμε κάτι γι αυτό? Είπε και ήρθε κοντά μου.

-Μην με αγγίξεις γιατί την γάμησες, δεν είμαι μικρό παιδί πια, ξέρω να με προστατεύω, και εμένα και την μαμά και την Άννα από εσένα. πρόσεξε καλά, έτσι και αγγίξεις έστω και μια τρίχα από τα μαλλιά τους θα σου εκπληρώσω ότι μου έχεις κάνει 18 χρόνια τώρα, φυλάξου. Μπορούσα να αισθανθώ τα μάτια μου, είχαν στενέψει και πέταγαν φλόγες από θύμο.

-Φύγε, είπε εξουθενωμένος.

-Δεν είχα σκοπό να μείνω, έκλεισα την πόρτα και έφυγα. Έπρεπε να μείνω μόνος...

~Αναστασίας pov~
-Καλημέρα Άννα, πήγα και την αγκάλιασα σφιχτά.

-Καλημέρα αγάπη, ανταπέδωσε την αγκαλιά και καθίσαμε στο παγκάκι μας.

-Τα βρήκα τελικά με τον πατέρα μου, είπα χαρούμενη

-Τέλεια ! Χαίρομαι πάρα πολύ για εσένα, μου είπε με ένα συγκρατημένο ύφος.

-Άννα μου, είσαι καλά;

-Κοίτα, ο αδελφός μου σήμερα είχε έναν άσχημο καβγά με τον πατέρα μου και έφυγε από το σπίτι και ανησυχώ γι'αυτόν.

Ο Αλέξης έφυγε; Είναι καλά; Γιατί τσακώθηκε; Και αν έκανε κάποια τρέλα ; Χιλιάδες ερωτήσεις στριφογύριζαν στο μυαλό μου. Ο Αλέξης χάνεται απο προσώπου γης και εμφανίζεται πάντα αλλά μέχρι να γίνει αυτό όσοι τον νοιάζονται θα τρελαθούν απο την αγωνία.

-Θα έχει έρθει μέχρι το βράδυ,μην φοβάσαι. Την καθησύχασα και μπήκαμε μέσα στην τάξη με το χτύπημα του κουδουνιού.

Με κάθε ευκαιρία έστελνα μήνυμα στον Αλέξη,τον έπαιρνα τηλέφωνο,αλλά οι κλήσεις μου προωθούνταν συνεχώς.Που είσαι ρε Αλέξη γαμώτο;Που έχεις εξαφανιστεί; Γιατί δεν δίνει σημεία ζωής;
+

-Αναστασία με ακούς; Άκουσα την φωνή του πατέρα μου και βγήκα από τις σκέψεις.

-Συγγνώμη μπαμπά,απλώς είμαι λίγο αγχωμένη, απάντησα γρήγορα.

-Γιατί παιδί μου; Τι έγινε; Ρώτησε γεμάτος ενδιαφέρον, άντε να ξεμπλέξεις...

-Να, έρχονται οι εξετάσεις και τα μαθήματα και όλα αυτά και φοβάμαι,απάντησα με ένα ύφος,που ήμουν σίγουρη πως δεν τον έπεισα.

-Ότι και αν έχει γίνει θα διορθωθεί, είπε χαμογελαστός.

-Το εύχομαι...

-Άντε τώρα στο δωμάτιο σου γιατί είναι αργά, είπε και με φίλησε στο κεφάλι.

-Εντάξει, απάντησα και πήγα στο δωμάτιο μου. Άνοιξε το κινητό μου και δεν βρήκα καμία απάντηση, έχω αρχίσει να ανησυχώ...

Αχχχ βρε Αλεξη...

ΈΒΑΛΑ ΚΑΙ ΆΛΛΟ ΠΑΡΤ ? ΟΥΑΟΥΥΥΥ ΣΜΡ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΈΣΩ ΝΑ ΒΑΛΑΩ 2ο ΑΛΛΆ ΥΓΕΙΑΑΑΑΑΑΑ ΤΑ ΛΈΜΕ ΣΕ

ΑΝΤΊΟ ΑΓΆΠΕΣ 🌹💘