ΕΝΑΣ ΠΑΛΙΟΣ ΦΙΛΟΣ

160 37 19
                                    

ΑΝΟΙΓΩ ΗΡΕΜΑ ΤΗΝ ΞΕΚΛΕΙΔΩΤΗ πίσω πόρτα της κουζίνας και παρατηρώ προσεκτικά τον χώρο. Κανένας.

Ίσως να μην ξύπνησαν ακόμη. Μπαίνω με αθόρυβα βήματα μέσα και μόλις είμαι έτοιμη να μπω στο δωμάτιο μου μια φωνή με κάνει να παγώσω.

«Καλημέρα», μου λέει η γιαγιά κοιτώντας με περίεργα.

«Καλημέρα», της ανταποδίδω χωρίς να την κοιτάξω, ανοίγω την πόρτα αλλά η φωνή της με εμποδίζει για άλλη μια φορά.

«Που ήσουν;».

Μου κόβεται η ανάσα.

«Τι.. τι εννοείς;», ρωτάω κάνοντας την ανήξερη. Η γιαγιά σταυρώνει τα χέρια μπροστά στο στήθος.

«Είσαι ντυμένη», μου διευκρινίζει «Και.. αυτή η μπλούζα ποιανού είναι; Σου είναι μεγάλη».

Πραγματικά απορώ με την παρατηρητικότητα της τόσο νωρίς. Εγώ συνήθως πρέπει να περάσει πρώτα μισή ώρα για να καταλάβω τι συμβαίνει γύρω μου.

«Δικιά μου είναι.. έχω να την βάλω πολύ καιρό. Τέλος πάντων είμαι κουρασμένη οπότε θα πάω να ξαπλώσω», της λέω πιο γρήγορα αυτή τη φορά όμως ανάθεμα το πείσμα της, δεν με αφήνει και πάλι.

«Και που είχες πάει τόσο πρωί;».

«Για τρέξιμο», της απαντώ εκνευρισμένα και κλείνω με δύναμη την πόρτα πίσω μου.

«Ρόουζ! Το πόδι σου, ο γιατρός είπε να μην το κουράζεις», την ακούω βουβά απ'έξω.

«Το πόδι μου είναι μια χαρά. Δεν είμαι ανίκανη γιαγιά!», της φωνάζω και πέφτω με δύναμη στο κρεβάτι. Σφίγγω το μαξιλάρι και αρχίζω να κλαίω με λυγμούς.

Δεν αντέχω άλλο πια. Θέλω να φύγω, θέλω.. θέλω απλά να σταματήσω να πονάω.

Τυλίγω το σεντόνι γύρω μου και κοιτάζω θολά έξω από το παράθυρο τον άδειο δρόμο, μέχρι που όλα σκοτεινιάζουν και αφήνομαι στην κούραση που κυλά σε όλο μου το σώμα.

⭐⭐

ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΟΥΛΙΑΣΕΙ από το ζεστό νερό. Αφήνω και το τελευταίο πιάτο στον πάγκο και τα σκουπίζω με την πετσέτα.

Η γιαγιά κάθεται στο σαλόνι παρακολουθώντας τηλεόραση, ενώ ο μπαμπάς έχει βγει για το καθημερινό του βραδινό περπάτημα. Ανοίγω το ψυγείο και το κλείνω με απογοήτευση όταν βλέπω πως δεν έχει τίποτε άλλο πέρα από νερό και μια συσκευασία μαγιονέζας.

Πάλι κονσέρβα θα φάμε..

Ετοιμάζω το τραπέζι, όμως μόλις ανοίγω το ντουλάπι διαπιστώνω πως οι κονσέρβες είναι μόνο δύο.

Sunset LoversDonde viven las historias. Descúbrelo ahora