|Whiskey And Irish Stew| Ft. Niall Horan

1. Drunken And Lonely

Hello!

Dit is dus het eerste hoofdstuk van mijn nieuwe boek. Ik was al lang van plan om een tweede fanfic van One Direction te schrijven, maar hij moest totaal anders zijn dan mijn eerste. 

Deze fanfic is waarschijnelijk iets wat noooooooooooit zal gebeuren, maar ik wou orgineel zijn. 

Zoals jullie wel gaan lezen, deze fanfic is nadat One Direction opgesplitst is. En niet omdat bv Zayn gaat trouwen ofzo... Nee, omdat ze ruzie krijgen. Niall is er totaal kapot van en beland dan in een pub, bij Nikita dus. Ik ga zijn persoonlijkheid niet teveel veranderen, maarja, wij hebben nog nooit Niall in zo'n soort situatie gezien, dus is er ook veel van zelf bedacht. Ik weet dus NIET hoe Niall zou reageren als dit echt gebeurd. (Wat waarschijnelijk toch niet gaat gebeuren.) Dus niet boos zijn als je er een andere mening over hebt.

Anyways,

I love you! 

Enjoy :)

Oh en pleaaaaaaaaaaase, zet de muziek aan! Ik zet die er niet bij voor niets :)

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Nikita POV

Ik veegde nog snel eens over de bar, er lagen altijd plasjes drank van de mensen die niet eens deftig hun glas konden vasthouden. Moest ik deze pub niet geërft hebben van mijn vader, zou ik er nooit in werken. Maar het was nu eenmaal van mij... Wat moest ik anders? Het verkopen? Nou, dat had ik geprobeerd vorig jaar, maar niemand wou het hebben. Wie wou anyways een pub kopen in een verlaten dorp als dit?

Het was dom van me om te denken dat ik deze pub kwijt zou krijgen. Gelukkig doe ik alles zelf, moest ik mensen moeten aannemen om te werken, zou ik zelf niet rondkomen. 

Ik stootte een elleboog van de bar. Wat? Hoe kon dit? De pub was dicht. Ik sprong snel over de bar, om te kijken wie ik op de grond geduwd had. Zodra ik hem aan zijn schouder had omgedraaid, schrok ik. Het was De Niall Horan. 

Wat deed hij hier? Moest hij niet bij zijn bandleden zijn? 

Ik legde mijn hand over mijn mond zodat ik zeker geen geluid zou maken. Hij zag er nogal verslagen uit. Ik legde mijn vrije hand op zijn voorhoofd om te voelen of hij warm had. Hij had wel behoorlijk warm, was hij ziek? Wat deed hij dan hier?

Hij ademde zwaar uit en ik sprong snel achteruit. 

'Niall?' Fluisterde ik zacht.

Hij knipperde met zijn ogen, maar ik dacht dat hij nogal veel gedronken had. Ik nam zijn arm en zwaaide die over mijn schouder. Met mijn andere arm ondersteunde ik hem bij zijn rug. Samen strompelden we naar de bank die achteraan in de pub stond. 

'You should stay here for the night.' Zei ik zacht. Tot mijn verbazing knikte hij. Ik haalde mijn hand door zijn haar die alle kanten opstond. 

'I'll take care of you.' 

Ik stelde me recht en wou net weggaan, toen hij mijn hand vastnam. Ik draaide me snel om. Hij had zijn ogen opengedaan tot spleetjes, maar ik zag dat hij zijn best deed. 

'What's wrong?' Vroeg ik nerveus, omdat hij mijn hand nog niet losgelaten had. 

'Please, stay?' Vroeg hij zacht. 

Mijn hoofd werd waarschijnelijk knalrood. De Niall Horan vroeg of ik bij hem de nacht ging doorbrengen? Wat moest ik daar nu op antwoorden?

Maar ik kon hem hier ook niet alleen laten liggen... Stel nu dat hij ziek word...

Ik knikte zacht. 

'I'm sleeping on the ground.' Giechelde ik. Hij liet mijn hand los en draaide zich op zijn rug. 

'Can I ask one last thing?' Zei hij stil. Ik knikte ter bevestiging.

'You see, I lost everything, my whole life dissappeared in a deep black hole, and I can't get it out. What do I have to do?' Vroeg hij zacht. Zijn wangen stonden rood van het huilen en ik merkte dat zijn diep blauwe ogen geen teken van leven meer gaven. De Niall die ik altijd op de televisie zag, die vrolijk op het podium rondsprong, bestond niet meer.

'I guess, you'll have to start over again. Until everything is fine.' Zei ik serieus.

'What if I don't want too start over again?'

'You won't have a choise, I fear.' 

Hij knikte. Ik liep snel de trap op, om een deken en een kussen te halen. Gelukkig had mijn vader vroeger besloten om de pub met tapijt te bekleden en niet met een harde houte grond. Ik keek dankbaar naar het plafond, ik wist dat mijn vader nog over mij waakte.

Ik legde met mijn rug tegen de bank aan, zodat als Niall van de bank kwam, hij niet recht op me ging staan. 

Tot mijn verbazing, liet hij zijn hand vallen uit de bank en gebaarde dat ik hem moest pakken. Ik twijfelde nog even, maar nam hem dan toch.

Al snel dwaalden mijn gedachten af en viel ik in een zachte slaap.