Marauders: Captured Soul

Hoofdstuk 16

Dus dat was mijn eerste 'date' met Sirius. De dagen die volgden waren eigenlijk het best van het hele schooljaar. Of in ieder geval tot nu toe. De eerstvolgende dag na de date was ik -zoals voorspeld- gewoon iemand die geen bril op had, of gewoon mezelf met een bril. 

Sirius was nog steeds heel vleiend en lief tegen me. En de dag dat ik weer kon zien (de tweede dag na de date) ging ik ook weer naar de lessen. Ik ging dat ook voornamelijk met Maddy, Jane en Louise om. 

Verder hadden we niks meer van Rose gehoord en stiekem deed dat me opluchten. Ik bedoel, elke keer als ik de naam Rose hoor, dan voel ik depressie van binnen. Het is gewoon zo vreemd dat mijn beste vriendin de dochter van Jeweetwel is.

Maar als niemand het er verder over heeft, lukt het me om het gewoon achter me laten. 

De Marauders zijn -sinds dat Sirius en ik daten- erg aardig tegen me. Ze hebben 'sorry' gezegd en lieten me meedoen met de grapjes die ze met de leraren uithaalden. En dan waren het niet van die erg gemeen-bedoelde grapjes, maar gewoon waar de docenten uiteindelijk ook wel om konden lachen. We -Maddy, Jane, Louise en ik- hebben ook al in de Griffoendor-Leerlingenkamer gezeten. Daar waren ook de andere meiden van zesdejaar-Griffoendor en die waren ook vreselijk aardig tegen ons.

Eindelijk heb ik gewoon het idee dat het gewoon niet beter kan. Je snapt me waarschijnlijk wel, hoop ik. 

Maar toch -ondanks alle vrolijkheid om mij heen en in mij- heb ik het gevoel dat er iets niet klopt. Want alles was nog oké, tot gisteren. De Marauders waren wat afstandelijk en Sirius was minder hyper dan anders. De meiden van mijn slaapzaal gedroegen zich ook anders.

En ik weet niet of het heeft te maken met het feit dat de leraren me ook anders aankijken, of dat er gewoon iets op mijn gezicht zit. Maar één ding weet ik zeker, ik moet het uitzoeken. Voor je het weet wordt het alsmaar erger.

'Wat zit je te dromen?' vraagt Louise aan me, die net de slaapzaal in was gelopen. Ik knipper verwilderd met mijn ogen en kijk vragend op.

'Oh, gewoon... het leven,' zucht ik en steun op mijn hand, waarvan mijn elleboog op mijn bed rust. 'Mijn fantasie.' Louise glimlacht, maar haar ogen lachen niet mee. 

Ze gaat op haar eigen bed zitten dat naast dat van mij staat en haar vingers spelen met een haarspeld. 

Ik ga overeind zitten, waardoor er een pluk van mijn blonde, pluizige haar in mijn gezicht valt. Een beetje bezorgd en vragend kijk ik naar Louise.

'Waarom doet iedereen zo anders?' vraag ik en Louise laat haar ogen neerdalen naar de grond. 'Louise, alsjeblieft, ik maak me zorgen.'

Ze schraapt enkel haar keel en kijkt me uiteindelijk toch aan. 

'Euhm... Luna, ik wil het je dolgraag vertellen,' zegt ze. 'Maar ik wil dat je je geen zorgen maakt.'

'Dat doe ik nu al, Louise,' zeg ik met een zucht. 'Geef me dan tenminste een hint.'

'H-het gaat om je broer,' verzucht Louise zacht. Ik spring van mijn bed af en kijk een een keer dankbaar naar m'n vriendin, waarna ik de slaapzaal uitstorm en de slaapzaal van Josh in ga.

De enige die in de slaapzaal is, is Tyler. Hij kijkt meteen op als ik de deur open.

'Waar is Josh?' vraag ik aan zijn beste vriend.  

'Jij valt ook meteen aan, zodra je binnen bent,' grinnikt Tyler. 

'Louise zei dat er iets was met Josh, waar kan ik hem vinden?' vraag ik verder, niet op zijn opmerking lettend. 

Tyler keek gelijk iets minder vrolijk, maar meer bezorgd. 

'Tyler,' zeg ik een stuk zachter. 'Wat is er met Jishwa? Waarom mag ik niets weten wat de anderen wel weten?'

Hij komt naar me toe en slaat zijn armen om me heen. Ik doe hetzelfde. Nooit heb ik het raar gevonden om de vriend van mijn broer te omhelzen. Tyler was als een anders soort broer voor me; hij gaf om me, was er voor me en was eigenlijk altijd samen met Josh. Is het te begrijpen?

'Jishwa is oké, hij is bij Perkie,' zegt Tyler. 'Maak je geen zorgen, beloofd?'

Ik knik en laat Tyler los. 'Kan hem straks wel spreken?'

'Natuurlijk,' glimlacht hij. 

Gelukkig maar, denk ik bij mezelf, ik moet hem nodig spreken.

Hey iedereen, ik wil iedereen alvast bedanken voor al de stemmen en reacties, maar het verhaal is nog niet afgelopen. Nog niet, in ieder geval. Ik houd super veel van jullie en dankjewel! XX~