Oneindige Liefde

Hoofdstuk 2 ''Onze eerste ontmoeting''

Het begon allemaal 5 jaar geleden toen jij mijn vaders winkel in liep.
Niet wetend dat jij mijn leven zou veranderen dat jaar.

''Amira! Het is jou beurt om papa te gaan helpen''. Zei mijn zusje zuchtend en plofte naast me neer op de bank.

''Kun je mijn shift niet overnemen?'' Ik voel me vandaag niet zo goed.

''Haha, Wanneer voel jij je wel goed om te gaan werken? Kom op ga, Papa wacht op je.

''Aan jou heb ik ook echt wat. Riep ik geiiriteerd terwijl ik de trap afliep naar beneden.

Ik zag mijn vader druk aan het werk om alle schappen te vullen, En mijn andere zusje Chaima stond achter de kassa.

''Je bent er eindelijk, Kom help me even met deze dozen'' Hoorde ik mijn vader opgelucht zeggen.

Uitgeput pakte ik een doos en pakte alle producten uit. Vandaag was de laatste dag van de vakantie en zou ik eindelijk beginnen aan mijn nieuwe opleiding op het hbo.

Mijn ouders zelf hadden daar wat moeite mee. Voor mijn opleiding moest ik dagelijks reizen naar Amsterdam. Wat mijn ouders maar niks vonden, Zij wouden liever dat ik zou gaan trouwen en een gezicht zou gaan stichten.

Terwijl ik zelf daar nooit aandacht, Ik vond mezelf nog jong om te gaan trouwen op een 22 - jarige leeftijd.

Nu enkel nog mijn ouders bewijzen dat het de moeite waard is om verder te studeren in de grote stad.

Al moest ik me wel houden aan een paar regels. Ik moest na school gelijk terug naar huis, En vaker mee helpen in de winkel.

Dat had ik er wel voor over. Ik had inprincipe alles voor over om deze dorp te verlaten waar ik woonde.

''Waar denk je aan?'' Hoorde ik Chaima nieuwsgierig vragen.
''Nergens aan''
''Ik denk dat ik wel weet waar hij aan denkt. Fluisterde Chaima en keek langs me heen naar een klant.

Ik volgde haar blik en zag een jongeman onze richting opkijken. Hij glimlachte naar ons en snel draaide ik me weer om.

''Gedraag je, Chaima! Papa is hier nog''
''Haha, Wat? Volgens mij ben jij diegene die zijn aandacht trekt. Riep Chaima lachend.

Ik gaf haar speels een duw en liep van haar vandaan. Ik was bang dat de jongeman had gehoord wat Chaima zei, Of erger. Dat ons vader het had gehoord.

''Amira, Kom jij even achter de kassa?'' Vroeg mijn vader terwijl hij Chaima aankeek.

Ik volgde zijn blik, En begon te lachen. Chaima was op een extreem trage manier de dozen uit te pakken. Daarom laat mijn vader haar meestal achter de kassa.

Ik ging achter de kassa zitten, En hielp de klanten met afrekenen. Terwijl mijn ogen de jongeman volgde, Hij sloot zich achter aan de rij en keek me lachend aan.

Hoe dichterbij hij aan de beurt kwam, Hoe sneller mijn hart begon te kloppen.

Ik raakte lichtelijk in paniek omdat ik niet begreep waar dit vandaan kwam. Waarom ben ik zo nerveus?

Hij legde zijn boodschappen neer op de toonbank en rustig scande ik alle producten.

Geconcentreerd keek hij hoe ik dat deed, Wat mij nog zenuwachtiger maakte.

''Dat is dan 6,50''

Hij haalde zijn portemonnee tevoorschijn en nieuwsgierig liet ik mijn ogen over hem heen gaan. Hij reikte het geld naar me toe en snel pakte ik het aan.

Door de aanraking van zijn vingers kreeg ik kippenvel. Snel gaf ik hem het bonnetje en wenste hem een fijne dag verder.

Terwijl ik de volgende klant hielp, Zag ik hem naar zijn auto toe lopen.

''Mevrouw? Ik denk dat de vorige klant zijn boodschap is vergeten''

Ik keek haar aan en ze had gelijk, De jongeman had een blikje drinken laten liggen.

Even twijfelde ik om te gaan, Maar toen ik zag dat mijn vader naar de magazijn was gegaan riep ik Chaima om het van mij over te nemen.

Terwijl ze me niet begrijpend aankeek. Legde ik haar gelijk uit was er was.

Ik liep de winkel uit en tikte voorzichtig op zijn rug. Hij draaide zich om en er verscheen weer een glimlach op zijn gezicht.

''Je bent je blikje vergeten'' Zei ik zo kalm mogelijk.
''Zo, Ik ben het belangrijkste gewoon vergeten. Bedankt voor het brengen.
''Kan gebeuren, Fijne dag verder.

Voordat ik weg kon lopen hield hij me tegen, Ik draaide me weer om en keek hem recht in de ogen aan. Hij zei geen woord en keek me enkel aan wat me verlegen maakte.

''Zou ik je misschien op een drankje mogen trakteren?''
''Nee, Sorry dat kan niet. Ik moet nu verder gaan werken.''
''Na werktijd dan? Of morgen? Zeg maar wanneer je kunt. Zei die enthousiast.''
''Dan kan ik ook niet, Heb het de komende dagen heel druk.''
''Haha, Oke. Dat is een duidelijke afwijzing.''
''Sorry, Ik moet gaan.''

Zachtjes begon hij te lachen en keek me weer aan. ''Die verlegenheid staat je wel leuk, Maar nergens voor nodig''

Ik keek hem niet begrijpend aan en draaide me om richting de winkel, Waar ik Chaima nieuwsgierig mijn kant op zag kijken. Ze stak haar duim op naar mij en glimlachte.

''Ik kom je ooit weleens tegen, En dan laat ik je niet zo snel gaan.'' Zei hij met een knipoog en stapte in zijn auto.

Ik voelde mijn wangen gloeien en liep snel de winkel weer in, Waar Chaima me opwachtte.

''Wat zei die?' Heb je zijn nummer gekregen?''
''Nee, Wat zou ik daar mee moeten?''
''Uhm, Met hem in gesprek gaan? Zag je niet hoe leuk hij eruitziet.''
''Uiterlijk zegt niks over een persoon Chaima, Het gaat om hoe de persoon is''. Zei ik serieus
''Ja, Bla bla. We zullen nu nooit weten wat voor persoon hij is, Omdat jij weer zo koppig moet doen.
''Haha, Je denkt er veel te makkelijk over. Je zal het ooit begrijpen.

Die nacht viel ik in slaap met jou in gedachten. Elke keer dacht ik aan het gene wat je zei ''Ik kom je ooit weleens tegen, En dan laat ik je niet zo snel gaan.''

Helaas heb je me toch snel verlaten.