Bir Kiraz Hikayesi

BKH • 6🌺

Bölüm şarkısı: Pera - Sensiz Ben 🎧
—————

|Alp'ten.|
Gördüğüm manzarayla şoka uğramıştım. Esma'nın odasına  hemşirelerin koşarak girdiğini gördüm. Ardından da  Ali hoca, Selim hoca ve Fatih girmişti içeri.

Girdiğim şoktan zar zor sıyrılıp koştum Esma'nın odasına. "Hocam ne oldu birden bire?  Durumu iyiydi hani?!" diyebildim sadece.

Ali Asaf hoca "Ameliyattan sonra beklenmedik bir komplikasyon
gelişmiş Alp." dedi.

"Esma!"diye bir bağırış duyup kapıya çevirdik başımızı. Eylül hocaydı gelen. En yakın dostunun durumunu öğrenmişti.

O anda kalp cihazının sesini duyduk.. Esma'nın kalbinin durduğunu gösteriyordu bu ses.
Ama olamazdı ki, Benim Esma'mın kalbi duramazdı.

Selim hoca "Defibrilatörü hazırlayın çabuk!" diye bağırdı. Ali Hoca kalp masajına başlamıştı bile.

Gözümden yaşlar akmaya başladı. Esma ölüyordu! Gözümün önünde kalbi durmuştu. "Hocam Esma'yı kurtarın! Hocam nolur kurtarın Esmamı!" diye bağırdım. Eylül hoca çoktan ağlamaya başlamıştı bile.

Selim hoca defibrilatörü eline aldı ve Esma'nın kalbine şok verdi. Defalarca tekrarladı, ama sonuç alamadı. Esma dönmüyordu geri!

Kalp cihazında hala aynı iğrenç sesi duyuyordum. Duymak istemiyordum o sesi! Kulaklarımı kapadım ve daha şiddetli ağlamaya başladım. Selim hoca defibrilatörü bıraktı elinden.

Eylül hoca "Ne duruyorsun Selim abi! Devam et , devam etsene! Esma ölemez nolur devam et!" diye bağırdı. Ama devam etmedi kimse.

Hemşireler Esma'nın üstüne beyaz örtüyü örtüyorlardı. Koştum Esma'nın yanına, yüzünden çektim örtüyü. "Kirazım yalan söylüyor onlar..Sen ölmedin ben biliyorum.. Sen  beni bırakmazsın ki.. Esma, aç gözünü bak Eylül hocayı da korkutuyorsun.. Uyuyorsun sen sadece, ölmedin!" diye fısıldadım gözyaşlarımın arasından.

Fatih beni uzaklaştırdı Esma'dan. "Fatih benim kirazım ölmez! Ö-ölmedi o bak, uyanacak o lütfen götürmeyin onu!" diye bağırdım, bir yandan Esma'nın yanına gitmeye çalışıyordum.

"Alp sakin ol! Esma da istemezdi üzülmeni." 

"İstemezdi ne demek Fatih?! Esma ölmedi ki?"  deyip Fatih'in elinden kurtuldum.  Esma götürülüyordu, morga..

Ali hoca Eylül'ü tutmaya çalışıyordu. Eylül hoca bir yandan ben bir yandan ağlıyorduk. Kalbim yerinden sökülmüş de yerine kaynar sular dökülmüş gibi hissediyordum. Esma'nın yokluğu, onu bir daha göremeyecek olmak içimi parçalıyordu. Bütün bedenim yanıyordu sanki. Nasıl devam edecektim ben şimdi? Nasıl yaşayacaktım bu acıyla? Onun yokluğuyla nasıl yaşanır bilmezdim ki ben...

Bir Süre Sonrası.

"Alp, Esma'yı son kez görmen için morgda bekliyor seni görevliler. Eylül hoca da orada." 

Fatih'in sözlerine başımı sallayıp ayağa kalktım. Ve morga doğru yürümeye başladım. Attığım her adımda daha da eziliyordu içim. Ayaklarım gitmek istemiyordu. Onu öyle görmek istemiyordum. Gülüşüyle içimi ısıtan kız, o soğuk yerde nasıl yatacaktı şimdi? 

Morg kapısından içeri girdiğimde Eylül hocayı gördüm Esma'nın başında. Beyaz örtüyü kaldırdı. Ağlayışını duyuyordum. "Esma, neden veda ettin ki bana? Neden bıraktın beni? Şimdi kim bana küsse bile destek olacak? Kim bana barışma keki yapacak? Kim kardeşimden öte olacak Esma? " 

Eylül hoca devam etti ağlamaya ve Esma'ya vedasına... Sonra örtüyü kapatmadan ağlayarak çıktı morgdan. Bu kez de ben yaklaştım. Yaklaştım ama hiç hazır değildim ona veda etmeye.

"Esmam, kiraz güzelim.. Sen söz vermedin mi bana? Hani kimse ölmeyecekti be kiraz güzeli? Şimdi bu adam sensiz nasıl yaşayacak? Ben her gün ölmeyecek miyim Esmam? Senin gülüşün, keklerin, anne patatesin, güzel gözlerin olmadan nasıl devam edeceğim yoluma? Hadi kalk güzelim, kalk, sen hemen pes etmezsin ki.." Gözlerimden yaşlar akmaya devam ederken konuşmaya devam ettim.

"Tanıştığımız anı hatırlıyor musun? Ne güzeldin o gün.. Beni görünce saçmalamıştın, 'Gülüşünü yerim' demiştin bana. O gün ben de senden etkilenmiştim de belli etmemiştim aslında. Sonra bana sinirlenişin, senin gönlünü alışım, anne patatesi yapman, sana şarkı söylemem, senin için biber yeyip hastanelik olmam, sonra senin elini tutuşum..." burukça gülümsedim.

"Güzelim her şeyi mahfettim ben. Benim yüzümden yatıyorsun orada."  Sonra dayanamayıp yere çöktüm. "Allahım! Nolur bunlar rüya olsun! Ya da ben olayım ölen! Dayanamıyorum Esmasızlığa.."  Canım acıyordu. O ölmüş olamazdı.. 

Morgun çıkışına gidiyordum ki garip bir şey oldu. Tahmin etmediğim bir şey. Ya kafayı yiyordum ya da...

🌺🌺🌺

6.Bölüm Sonu~

Bölümü nasıl buldunuz?💕

En üzüldüğünüz yer neresiydi?🌝

Ve sizce Esma ölü mü kalacak?🙈