Unknown Love

~Μαζι~

Ξερω ξερω... Αργησα. Χιλια συγνωμη. Υποσχεθηκα ομως υπεροχο παρτ και να το. Ελπιζω να σας αρεσει. Enjoy!

Εφης POV:

Οι πορτες του τρενου ανοιξαν. Ημουν στη σταση που επρεπε να κατεβω. Βγηκα απο το τρενο και η καρδια μου χτυπαγε σαν τρελη. Αρχισα να περπαταω χωρις να εχω αισθηση του τι κανω. Ημουν ζαλιζμενη. Ημουν οντως εδω; Ανεβηκα σιγα σιγα προς τα πανω και ξαφνικα ολα μαυρισαν. Το μονο που θυμαμαι ηταν στις τελευταιες σκαλες που επρεπε να ανεβω οτι εβλεπα ενα φως. Και ξαφνικα....η Ζωη. Ηταν αληθεια η Ζωη μου; Δεν μπορουσα να το συνειδητοποιησω. Ημουν οντως εκει; Μηπως ηταν ονειρο; Ενιωσα την καρδια μου να χτυπαει τοσο δυνατα που να ξεκολαει απο το σωμα μου και να με τραβαει προς το δικο της. Η ελξη ηταν τοσο μεγαλη που δεν μπορεσα να αντισταθω και αφησα το κορμι μου ελευθερο. Ετρεξα και χωθηκα στην αγκαλια της. Ενιωσα τοσο καλα μεσα στην αγκαλια της. Σαν δυο μισα κομματια να  συναντιουντε ξανα. "Εδω ανηκω" σκεφτηκα. Δεν ηταν μια συνηθησμενη αγκαλια. Οχι. Εχω αγκαλιασει πολλους ανθρωπους. Αγορια και κοριτσια στο σχολειο. Κοριτσια που μου αρεσαν και ενιωθα ζεστασια στην αγκαλια τους. Ουτε σαν τις αγκαλιες τον συγκενων μας που ειναι γεματες αγαπη. Αυτη η αγκαλια...αυτη η αγκαλια ηταν....αυτη η αγκαλια ξεχυλιζε απο αγαπη. Αυτη η αγκαλια ηταν δυο μιασα που επιτελους εγιναν ενα. Αυτη η αγκαλια μου αλλαξε τη ζωη... Ριχαν περασει μολις μερικα δευτερολεπτα που τα σκεφτομουν ολα αυτα οταν σκεφτηκα οτι ηταν αμηχανη στιγμη οποτε κατι επρεπε να πω να σπασω την ησυχια.

Εφη: Omg ειναι η καλυτερη αγκαλια που μου εχουν κανει ποτε....

Ζωη: Αληθεια;;;

Εφη: Ναι μωρο μου! (Ειπα και την κοιταξα για μερικα δευτερολεπτα στα ματια)

Οταν την ειπα μωρο μου κοκκινισε ολοκληρη. Της επιασα το χερι και αρχισαμε να περπαταμε. Μετα απο λιγο περπατημα φτασαμε σε μια πλατεια οπου ανταλαξαμε τα δωρα που ειχαμε η μια για την αλλη. Εκει λεγαμε διαφορα και σε καποια στιγμη την γαργαλησα και οπως πηγε να ξεφυγει βρησκομαστε καθηστες στο παγκακι, αγκαλια και σε αποσταση αναπνοης. Ενιωθα την ανασα της και την καρδια της να χτυπαει τοσο γρηγορα. Της επιασα το χερι. Κοιταχτηκαμε στα ματια. Ηθελα τοσο πολυ να ενωσω τα χειλη μας αλλα ειμασταν μεσα στον κοσμο. Σιγα σιγα αρχισαμε να απομακρινομαστε. Δεν της αφησα το χερι. Πηγα να το αφησω και δεν ηθελε. Το εσφιγγε. Ουτε εγω ηθελα να της το αφησω.. Σηκωθηκαμε απο εκει και αρχισαμε παλι το περπατημα. Σταματησαμε σε ενα περιπτερο γιατι ηθελε νερο. Πηγε να παρει το νερο αλλα πεταχτηκα μπροστα της αρπαξα δυο νερα και πριν το καταλαβει τα ειχα πληρωσει.

Ζωη: Ελα! Δεν θελω να ξοδεβεις λεφτα για μενα!

Εφη: Ρε μωρο μμ πρωτη φορα ηρθα να μην σε κερασω τιποτα;

Ζωη: Αυτο λεω. Εσυ ηρθες αρα εγω επρεπε να σε κερασω

Εφη: Ειμαι μεγαλυτερη αρα εγω κερναω. Και στο κατω κατω θελω να κερασω το κοριτσι μου; Ουτε να σε φροντιζω δε θες;

Ζωη:Καλα...θελω (ειπε ναζιαρικα)

Μετα απο αρκετο περπατημα καταληξαμε στα σκαλια μιας πολυκατοικιας. Ειδαμε και δυο φιλες της στο δρομο. Της συμπαθω πολυ τις φιλες της. Απο τη στθγμη που ειναι φιλες της Ζωης μου ειναι και δικες μου φιλες...και ας μην της ξερω καλα. Θα τις μαθω στο μελλον. Ετσι οπως καθομασταν λοιπον διπλα διπλα γυρισαμε η μια προς το μερος της αλλης και βρεθηκαμε τοσο κοντα που τα χειλη μου ισα που ακουμπαγαν τα δικα της. Παλι της κραταγα το χερι. Η καρδια μου χτυπαγε σαν τρελη και τις δυο φορες. Απομακρινθηκαμε παλι γιατι μας κοιταγε κοσμος. Φυγαμε απο εκει και μετα απο λιγο περπατημα ακομα βρεθηκαμε σε ενα παρκο που δεν ηταν κανεις....σχεδων....τελος παντων ηταν πολυ ησυχα. Καθησαμε σε ενα παγκακι και την πηρα αγκαλια. Κοιταζομασταν στα ματια και της κραταγα το χερι. Αρχισαμε να πλησιαζουμε πολυ..καποια στιγμη εγω δεν αντεχα να την κοιταω στα ματια. Η καρδια μου χτυπαγε σαν τρελη. Ενιωθα και την δικια της να χτυπαει πολυ γρηγορα και αυτο εκανε τη δικια μου. Εσφιξε το χερι μου και εγω το δικο της. Κοιταχα τα χειλη της. Ετρεμε. Ετσι χωρις δευτερη σκεψη εκλεισα τα ματια μου και...τη φιλησα. Δεν μπορουσα να καταλαβω τι εκανα... Φιλαει ΤΟΣΟ ΥΠΕΡΟΧΑ!! Φιλιομασταν με παθος και δεν μπορουσαμε να ξεκολλησουμε. Την αγαπαω τοσο πολυ. Μετα απο τοσα χρονια που ειμαι μεσα στην μαυριλα εδωσε φως και νοημα στη ζωη μου. Μετα απο μερικα φιλια και πολυ παθος ηταν η ωρα να γυρισω σπιτι. Την κραταγα απο το χερι και περπαταγαμε προς τα πισω. 

Εκει που περπαταγαμε σε ενα αδειο στενο με μια γρηγορη κινηση την κολλαω στο τοιχο και φιλαγα με παθος. Της ξανα επιασα το χερι και συνεχισαμε το περπατημα. Μετα απο μιση ωρα περπατημα περιπου φτασαμε στη σταση. Κατεβηκε κατω. Καθησαμε αλλα εικοσι λεπτα αγκαλια. Δεν ηθελα να τελειωσει ποτε η στιγμη. Καποια στιγμη ομως επρεπε να παω να παρω το τρενο και η Ζωη μου να γυρισει σπιτι της. Ειναι τοσο ομορφη Θεε μου. Πριν φυγω βγαλαμε μερικες φωτογραφιες. Πριν φυγω με τραβηξε απο το χερι και μου εδωσε ενα πεταχτο φιλι. Εφυγα σιγα σιγα και κοιταγα πισω.....μεχρι να χαθει στο πληθος....

Αυτο ηταν και για σημερα. Πατηστε αστερακι και τα λεμε στο επομενο. Bye...