Palindrome | h.s

time to say goodbye

Bir veda konuşmasına nasıl başlanır hiçbir fikrim yok, doğaçlama bir şeyler söyleyeceğim.

Arrival izlerken palindromun ne olduğunu öğrendim ve o an aklıma bu kurgu geldi. Tamamen beklenmedik bir fikirdi ve ben filmi bitirir bitirmez ilk bölümü yazmaya başladım.

İlk bölümü paylaşırken inanılmaz tereddüt ettim, sebebi okunup okunmayacağı değildi sebebi benim sonunu getirip getiremeyeceğimdi. Çünkü şu an taslaklarımda sonu gelecek mi bilmediğim ama birkaç bölümleri hazır iki farklı kurgu var.

Neyse, bir şekilde yayımladım ve ilk bölümü atarken kendime bu hikayenin okul başlayana kadar biteceğine dair söz verdim. Her şeyin bir sonu hak ettiğini düşünüyorum ve açık olmak gerekirse bu yüzden bir kurguya başlayıp devamını getirmeyen herkese sinir oluyorum. İyi, kötü, mutlu, mutsuz her şey bir şekilde bitmeli.

İlk okuyucum gizemtoptas olmasaydı belki hevesim kırılırdı ve yazmayı bırakırdım, çünkü uzun bir süre boyunca tek okuyucum o'ydu. Sadece o okuduğu için yazmaya devam ettim, bir kişi bile olsa yazdıklarımı benimle paylaşan birisi vardı ve bu güzel duyguya ihanet etmek istemedim. Şimdi veda ederken, sana teşekkürlerin en büyüğünü etmek istiyorum. Sen olmasaydın, bana ve kurguma bir şans vermiş olmasaydın Palindrome diye bir şey olmayacaktı. İyi ki varsın.

Bölümler böyle geçerken, farklı farklı kişiler okumaya başladı. İnsanlar beğendiğini belirttikçe ben daha çok yazmak istedim. Üç gün içinde üç bölüm attığım bile oldu. Bu süreçte beni yorumlarıyla her zaman yazmaya teşvik eden kişi Aybüke oldu. Evin içinde "ben bir bok yazamıyorum" diye süründüğüm zamanlarda bana yazabileceğimi söyledi. fuwckinselena

Yazdığım şeyler okundukça korkmaya başladım, çoğu zaman "acaba yetersiz miyim?" diye düşündüm ve birçok kez insanların beklentilerini karşılayamayacağımı düşündüğüm için yazdığım bölümleri sildim. Ben korkularımla yalnızken, MellHerondale ile tanıştık. Şiir yazdığını öğrenince paylaşmaktan korkmamasını söyledim. Ve daha sonra aslında bir şeyleri paylaşmaktan korkan kişinin kendim olduğunu fark ettim.

Palindrome yazarken, aklıma çok farklı şeyler geldi. Ruhsal açıdan kendimi bitik hissettiğim zamanlar oldu ve ne olacaksa olsun mantığıyla something serious something catastrophic'i yazdım. Kelimelerin arasında, kendimi çıplak hissetmeme rağmen yazdıklarımdan korkmayıp kendimi size açtım.

Günler geçtikçe insanlar daha çok ilgi gösterdi. Yüz kişi okursa mükemmel olur diye başladığım bu yolcukta size dört bin için teşekkür ettim. Yazdığım her bir kelimeyi, kendim için de yazdım. Diğerlerinin yaptığını yapıp sizi belirli bir oy sayısıyla veya süreyle sıkmak istemedim. Bu yüzden kendimle birazcık gurur duyuyorum, çünkü üç ay içinde yirmi dört bölümlük bir kurgu bitirdim.

Bana kısacık gelen bu süreçte ballı çöreğim ceybivatsapmen yaptığı #herikelkalsın temalı yorumlarıyla hikayenin gidişatını değiştirdi. Finali ilk bölümü yazarken kendi kafamda kurmuştum ama onun yorumları bir şeyi fark etmemi sağladı.

Size bunları yapan bir insanı affeder miydiniz?

Belki bana böyle bitirdiğim için kızanlar vardır, belki final beklentileri karşılamamıştır hatta belki bu final yüzünden baya bir küfür yemişimdir ama dediğim gibi siz affeder miydiniz? Hayat bir peri masalından ibaret değil ve ben gerçekçi bir son olsun istedim.

Dorothy kiminize göre bencil bir kaltağın teki, kiminize göre mutluluğu hak etmiyor bunu biliyorum ama güçlü bir kadın profili çizdiğimi düşünüyorum. Daha kendisi çocukken bir çocuk sahibi olmasına, hayatının aşkı tarafından aldatılmasına rağmen her zaman dik durabildi.

Siz güçlüsünüz ve ne olursa olsun karşınıza nasıl engeller çıkarsa çıksın her şeyi yapabilirsiniz. Bunu hiç unutmayın kızlar.

Hikayeyi bir gün içinde bitirdiği için venusinconverse 'i takdir etmek istiyorum. Bir gün içinde yirmi bölümlük dramayı nasıl okuyabildin aklım almıyor :d

Ece, kelimelerim anlamsız kaldı. Söyleyecek çok fazla şeyim var, bana verdiğin fikirlerden mi bahsetsem yoksa Palindrome'un bana kattığı en tatlı insan olduğundan mı karar veremiyorum. Bu yüzden sen bana muazzam snaplerinden atmaya devam et. Seni çok seviyorum. 💕

Ve bu saçma yazının sonuna gelirken, yaşanacak her şeyi bölümler öncesinden bilmesine rağmen (baya baya finali ben daha on beşinci bölümü yazarken biliyordu) hiçbir zaman heyecanını kaybetmeyen soleildus0ir teşekkür ediyorum. Benim için yerin her zaman çok ayrı olacak, yazdığım ve yazacağım her şeyi ilk önce sana anlatmazsam kendimi huzursuz hissediyorum artık. Hem sen benim dramalarıma ve kafa karışıklığıma çok iyi katlanıyorsun bir başkası bu işte bu kadar başarılı olamazdı. Beni yalnız bırakmadığın, düştüğüm zaman elimden tuttuğun için teşekkür ederim kuzum.

Özel olarak teşekkür etmediğim ama bana destek oldukları için minnettar olduğum bir sürü okuyucum var. Her birine buradan öpücük yolluyorum.

Palindrome bitti ve bir süre uzun soluklu başka bir kurguya başlayabilir miyim bilmiyorum. Aklımda aslında bir fikir var ama yoğun bir tempoya gireceğim ve aylar süren bölüm aralıklarıyla sizi kırmak istemiyorum. Bu yüzden gelecek yaza kadar vakit buldukça yazacağım one-shotlar için bir kitap yayımladım.

Ben bu yoğun tempodan bıktığımda oraya kaçacağım ve siz kendinizi ne zaman üzgün/mutlu/çaresiz/yalnız hissederseniz oraya kaçabilirsiniz.

Şimdi tamamladığım ilk kurgunun bitmesinin verdiği bir burukluk var üstümde. Sanki noktayı koyarsam, bir rüyadan uyanacakmış gibi hissediyorum. Yalan veya abartı değil gerçekten şu an bunlaru yazıyor olmak bir rüya kadar güzel geliyor.

Kimin bu hikâyeden ne gibi bir beklentisi olduğunu bilmiyorum ve belki hepinizin beklentisini karşılayamamışımdır, onlardan özür diliyorum ama içimden gelen bir şekilde bitirmek istedim. Bölümler boyunca sadece Harry ve Dorothy'nin maceralarını, kavgalarını, anlaşmazlıklarını, aşklarını okumadınız aynı zamanda benim duygularımı okudunuz. Mesela aldatılmak hakkında neler hissettiğimi yazdım yirmi ikinci bölüme, yedinci bölüme hayallerimi yazdım, dokuzuncu bölüme kendi çaresizliğimi ve hatalarımı...

Dorothy ve Harry'e veda etmek yaptığım en zor şeylerden birisi oldu. Son satırları yazarken, ağlamamı durduramadım. Bir hikaye biter, bir hikaye başlar. Bazı aşklara, vedalar da dahildir. Kendimi derin bir çukurda gibi hissediyorum. Bittiği için mutluyum ama bu kadar kısa sürdüğü için kırgınım. Size daha fazla bölüm okutamadığım için kızgınım. gibi, gibi.

Palindrome benim yazdığım ve tamamladığım ilk kurgu. Benim için her zaman çok başka olacak. Bu hikaye benim hayatıma hiç unutmayacağım bir sürü güzel insan kazandırdı. Yirmi küsür bölüm boyunca, bana ve benim dramalarıma katlandığınız için hepinize çok teşekkür ederim.

Sevgiyle kalın.

ve unutmayın, noktayı koymak ne kadar zor olsa da, tamamlanmış cümleler eksik kalmışlara göre daha az acı verir.