Kurt kız

"Bizi de kaybet."

     "Peki kim dökücek üstüne?" Bay john grupta iksirin canavara hangimizin döküceğini bulmaya çalışıyordu. Gözleri bende durduğunda içimden kötü kız kahkası attım. Kendi ellerimle dökecektim. "Sen. Biz onu oyalarken sen ağaçta olacaksın. Sonra üstüne atlarken dökeceksin. Dikkat et, iksir bir yerine gelmesin. Yoksa.." Diyip iksiri masaya koydu. "Ölebilirsin." Dedi. Sonunda ölüm bile varsa yapmalıydım. Yapacaktım. "Bay john, ben yaparım. Malia şimdi, yanlışlıkla üstüne döker." Dedi Sandra telaşla. Güldüm. "Gelse bile.. Bir şey olmaz. En fazla ölürüm. Zaten kaç defa öldüm ki? Bir daha öliyim." Dedim ve iksire baktım. "Gerçek anlamda." Diyerek ekledim. Herkes bana üzgünce baktığında güldüm. "Merak etmeyin üzülmedim. Alıştım artık.." Dedim ve ayağa kalktım. "Şimdi planları tekrar gözden geçirelim."

Diyip elimi çizdiğimiz ormana getirdim. Büyük depo gibi benzeyen yerde masaya ormanı çizmiştik. Herkes masanın etrafındaydı. İşaret parmağımla Emmet'ın yani camavarın gelmesi için koyulan aleti gösterdim. "Emmet buraya gelecek, biz orada olacağız. Diğer kurtlar etrafta olacak, dağılmış bir şekilde. Siz ağaçların arkasında durucaksınız. Bende büyük bir ağaçta olacağım, yani Emmet'a yakın bir ağaçta. Emmet geldiğinde bütün herkes ona saldıracak. Bende daha sonra iksiri dikkatli bir şekilde kafasından aşağıya dökeceğim." Elimi çektim ve ellerimi birbirine sürttüm. "Ve Emmet geri gelecek." Dedikten sonra bay John'a baktım. Etraftaki kurtlara baktı ve, "Malia'nın anlattığı gibi planımız bu." Dedi. Daha sonra Sandra, Erica, Albert, Edward ve ben dışarı çıktık. Öylece ormanda oturuyorduk. "Cidden olucak mı dersiniz? Yani herşey bitecek mi? Kolay bir şekilde." Erica'ya baktım. "Evet." Dedikten sonra yerdeki yaprağı başka bir yere attım. "Herşey bitecek." Diye ekledim. Artık herşey bitecekti, evet. Emmet tekrar bizimle olacaktı. Ama ona iyi davranabilir miydik bilmiyorum. Diğerlerini bilmem ama ben onu affedemiyecektim. O.. Ailemi öldürmüştü. Bilmeyerek de olsa, ailemi öldürmüştü. Artık onlar yoktu. Onun yüzünden.

"Pekala, konuyu kapatalım." Albert'a baktığımda bana bakıyordu. İfadesice bakıyordu. Gözlerinde duygu aradım, ama boş bakıyordu. Gülümsediğinde gülümsedim. "İsterseniz gidelim." Sandra'nın alayla söylediği cümleye göz devirdim. "Ne yapacağız?" Dediğimde herkes bana baktı.

"Abime bir şey açıklayacağım." Herkes gözlerini benden alıp Erica'ya baktı. Albert'a baktığımda Erica'ya sorarcasına bakıyordu. "Biliyorum, daha öncede böyle bir mevzu geçti ama.." Edward'tın elini tuttuğunda kavga çıkacağını anlamıştım. Bir yandanda tahminimin doğru çıktığı için kendimi tebrik ediyordum. "Erica." Albert'ın tıslarcasına söylediği cümleyi Erica umursamadan Edward'ın elini bırakmadı. "Edward'tı evden atmaya kalkıştın! Ama izin vermedim. Bu sefer değil  abi. Bana karışma. Bende sevdim, ve bunu yaşamak istiyorum. Aynı," deyip bana baktı ve konuşmaya başladı. "Malia ve sen gibi." Dedi. Albert bana bakıyordu. Ona yalvarırcasına baktım. Eğer kavga çıkarsa kötü olurdu. Ve Edward'ı evden kovduğunu da düşünürsek.. Cidden Erica haklıydı. "Albert, lütfen." Diyerek Albert'ın yanına gittim. "İzin ver."

Albert beni ittirerek Erica'ya yakınlaştı. "Annemin ölümünden bir kaç gün sonra yapmasaydın, belki. Belki olurdu Erica! Rahatça hayatına devam ettin! Annemi umursamadı-" Erica Albert'a acıyla baktı. Sözünü kesti. "Çünkü benim annem o değil! Anlamıyorsun! Seni sevdi! Beni sevmedi! Bana şefkat göstermedi! Sana gösterdi! Üvey annem demeye bile utanıyorum!" Dedikten sonra Albertın göğsüne vurdu. "Neden?!" Bir daha vurdu. Gözleri dolmuştu. "Çünkü bana işkence etti! Sen eve geldiğinde ben neden korkudan annemden kaçıyorum sanıyordun! Neden vücudumda yaralar olduğunu sanıyordun?!" Albert şok olmuş bir şekilds ona bakıyordu. Şuan yerin dibine gitmek istiyordum. Burdan uzaklaşmak, çünkü.. Baya kötü durumdaydı burası. "Neden daha önceden söylemedin?" Albert'ın sessizliği Erica'yı az da olsa sakinleştirmişti. "Küçüktüm, karşı gelemiyordum. Sen her evden gittiğinde demiri alıp bana vu-" Albert bir anda sarıldığında Erica hıçkırıklar içerisinde kalmıştı. "Özür dilerim." Diyerek daha sıkı sarıldı. "Özür dilerim." Dedi ve başını çekti. Tekrar tekrar özür diledi. "Nasıl ama?"

"Babam öz anneme tecavüz etti. Sarhoşken." Herkes Ericanın dediğine şok olurken ben ağlamak üzereydim. "Sonra öz annem delirdi ve intihar etti." Erica'nın yüzü donuktu. Gözünden artık yaş gelmiyordu. Kıpırdamıyordu. "Babam.. İçki içme-"

"İçti işte! İçti ve Annemi öldürdü! Annem şuan yok! Yok şuan! Gitti! Karanlıkta öylece oturuyor belkid-"

Ericanın sözünü kesti Albert. "Dur! Be- bn bilmiyordum." Albert'ın kekelediği nadir anlardandı galiba. Ama.. Tecavüz etmesi.. Bay john bunu nasıl yapabilmişti?

"Babamla konuşmalıyım." Albert hızla gittiğinde peşinden giderek durdurdum onu. "Albert sakinleşmen gerek."

"Sakinleşmem gerekmiyor Malia! O.. O bunu nasıl yaptı?!" Baba bild diyemiyordu. O demesi bile fazlaydı onun için.

- Albert'tan -

Sinirle babamın kaldığı eve gittim. Babam demeye utanıyordum. Bayan kate'yle konuşuyordu. Bayan kate'nin duymasını es geçerek yanlarına gittim. "Nasıl yaptın bunu?! Neyin kafasındaydın?!" Onu ittirdim. Bana şaşkınca baktı. "Ne diyorsun oğlum?"

"Bana oğlum deme! Erica senin yüzünden dövüldü! Senin yüzünden oldu bunlar! Senin yüzünden!" Diyerek tekrar ittirdim onu. "Oğlum ben.. Sarho-"

"Biliyorum! Biliyorum kahretsin biliyorum! Ama sarhoş olman bir şeyi değiştirmiyor! Bana söylemedin! O kadın senin yüzünden delirdi ve.." Sözümü kesti. "Albert sus lütfen." Bunları duyması gerekiyordu. "İntihar ett-"

Beni konuşturarak susturmasını isterdim, tokatını yüzüme geçirerek susturmasını değil.

Başım sağa dönerken o kolumdan tuttu. "Şimdide bana mı vuruyorsun?" Dudaklarımı birbirine bastırarak bir kaç adım geriledim. "Devam et ve.. Bizi de kaybet."

Dediğim şeyle onu orda bıraktım ve ormana gittim. Malia'yla yerimize. Yalnız kalmak istiyormuydum? Hayır. Yanımda Malia'nın olmasını istiyordum ama.. Yoktu.

Ama aklımdan çıkarmadığım tek şey ; babam demeye utandığım kişi artık beni de, Erica'yıda kaybetmişti.

Artık yoktuk.