Anlatamadım

Yalnız Hissetmek

Selammmm. Ben geldim. Ve sizlere erken bir bölüm getirdim. Umarım beğenirsiniz. Benden kısa da olsa bölüm istediniz sizlere çok teşekkür ederim yanımda olduğunuz için. Bu bölümü geçen bölüme yorum attan
Kişilere ithaf ediyorum. Biliyorum buraya adını yazmam gerekti ama malesef çabaladım ama beceremedim. Neyse vote ve yorum atmayı lütfen unutmayın.

Düğün o kadar eğlenceli geçti ki. Düşünün Kerem bile kalkıp misket oynadı. Şimdi ise mekandan çıkıp arabaya bindik. Sessiz bir şekilde yolculuğa devam ederken telefonum çalmaya başladı.

K" Zeynep neden açmıyorsun? "

" Şey Kerem... Erdem bey arıyor. "

K" Bu saatte mi arıyor. Ben yokken de aradı mı? "

" Hayır. Hiç aramadı. "

K" Doğru söylüyorsun değil mi? "

" Evet Kerem doğru söylüyorum. Şüphen mi var?"

K" Tamam o zaman yarın ilk işimiz numaranı değiştirmek olucak. "

" Peki tamam o zaman. "

Dedim ve yola sessiz bir şekilde devam ettik. Yarım saat sonra eve gelip direk duşa girdim. Duştan çıkıp üzerimi giyip kendimi yorgunluktan yatağa attım.

Sabah uyandığımda yanımda Kerem yoktu. Yataktan çıkıp önceye banyoya gidip işimi hallettim. Daha sonra mutfağa gittim. Keremin yemek yediğine dahil kırıntılar var. Öncelikle etrafı topladım daha sonra da kendime kahvaltı hazırladım. Masaya oturduğumda kapı çalmaya başladı. Kalkıp önce dürbünden baktım. Gelen Emir miş?

" Hoş geldin Emir."

E" Hoş buldum. Gelebilir miyim? "

" Tabi ki gel. Geç içeri. "

E" Şey Zeynep  ben aşık oldum. "

" E senin sevgilin yok muydu Emir. "

E" O kız beni aldattalı çok oldu. "

" E şimdi kime aşık oldunuz Emir bey?"

E" Şey Yağmur a. Hani Ayçanın arkadaşı. "

" Peki kızın haberi var mı? "

E" Zeynep bişey düşünelim ya. "

" Emir önce bir kahvaltı yapıyım olur mu? "

E" Ha tamam o zaman. "

Emirin yanından geçip masaya oturup kahvaltımı yaptım. Daha sonra da oturup plan yapmaya başladık. Bir kaç saat sonra da Emirin işi olduğu için gitti. Bende akşam için yemek hazırladım. Daha sonra çalışma odasına geçip birşeyler çizmeye başladım..

Zaman o kadar hızlı geçmiş ki masadan kalktığımda gece ikiye geliyordu. Odadan çıkıp salondaki telefonumu alıp Keremi aramaya başladım. Telefonu açılınca Sevim teyzenin sesi geldi.

S" Kızım. Şey Kerem biraz içmiş o yüzden buraya gelmiş. "

" Peki Sevim anne. Ben şey merak ettiğim için aramıştım. Söylediğiniz için teşekkür ederim. "

S" Kızım sen yalnızsın şimdi yanına geliyim mi? "

" Yok anne gelmene gerek yok. Bende uyurum birazdan zaten. "

Dedim ve bişey demesine izin vermeden telefonu kapatıp kendimi dışarı attım.  Hızlı bir şekilde nereye gittiğimi umursamadan yürüdüm. Ayaklarım acıyana kadar yürüdüm. En sonunda nerede olduğumu anlamak için kafamı kaldırdım. Ve önceden her yorulduğumda geldiğim yere annem ve abimin mezarına gelmişim. Yavaş yavaş yürüyüp mezarın başına oturup toprağı sevmeye başladım. Hayatta tek mutlu olduğum yer annem ve abimin yanı. Bazen üzülüyorum keşke babamın dediği gibi hiç olmasaydım. Keşke hiç olmasaydım da annem de abimde hayatta olsaydı...