wishes; sope

✧ilk dilek

Yoongi, önündeki ardına kadar açık pencereden ona göz kırpan yıldızlardan gözlerini ayırıp, oturduğu yerden kolunu hafif uzatarak kanepenin ortasına fırlatılmış telefonunu eline aldı.

Sessize almayı akıl ettiği için kendini bir kere daha tebrik ederken parmağının ucuyla yeşil tuşa dokunup kaydırdı ve telefonunu kulağına götürdü.

"Umarım gecenin köründe aramanın mantıklı bir sebebi vardır Hoseok." Sıkkın sesiyle karışık kelimeler karşısındaki henüz ağzını bile açamadan dökülmüştü dudaklarından.

"Mutlu olmayı diliyorum." Kendisine müzik gibi gelen yumuşak ses yine titriyordu, çoğu akşam olduğu gibi.

"Neyim ben, lanet olası bir lamba cini mi?" Yoongi içinde sıkışmış sıkıntıları ve siniri istemeden de olsa meleğine püskürtmüştü yine.

"Demek yine aynı yıldızlara bakıyoruz." Hafifçe kıkırdayarak cevap veren sesi duyduğunda iç geçirmişti yine. Hoseok onu biliyordu, çoğu insanın bilemeyeceği kadar. Yaşadığı negatif duyguların hepsini penceresinden gözüken yıldızlara bakıp onlarla konuşarak boşalttığını bilecek kadar.

Yoongi sessiz kaldı.

"Lamba cinim olur musun Yoongi? Dileklerimi gerçekleştirecek birisine ihtiyacım var." Yoongi hafifçe titreyen kelimelerin güzelliğine karşı, onu izleyen yıldızlara küçük bir tebessüm sunmakla yetindi.

"Olurum, biliyorsun senin için her şey olabilirim." Hoseok'un gözyaşlarıyla süslenmiş tebessümünü duyabiliyordu neredeyse.

"Seni seviyorum." Kelimelerin titremesi gittikçe azalıyordu, Yoongi'nin negatif duyguları ile beraber uçup gidiyorlardı.

"Ben de seni seviyorum." Yoongi hızlanmaya başlayan kalbini Hoseok'un duyabildiğine emindi, ama pek umrunda olduğu da söylenemezdi.

"İyi geceler Yoongi." Bu sefer hiç bir titreme olmaksızın ona ulaşan kelimeler adeta kalbini aydınlatmıştı.

"İyi geceler ışığım." Yoongi yüzündeki gülümsemeyle beraber söylediği kelimelerden sonra, telefonun kapandığını belirten ses kulaklarına ulaşana kadar bekledi öylece.

×××

ben ne yapıyorum yine