Does he know "Greek Fanfiction with Niall Horan"

Κεφάλαιο 10.

 Πέρασε ο καιρός ήρεμα και ήσυχα χωρίς ανησυχίες. Μόνο διάβασμα, σχεδόν, όχι ότι πλέον έχουν αλλάξει τα πράγματα απλά δεν αναγνωρίζω αυτόν τον υπέροχο ξανθομάλλη, προσπαθεί να με πλησιάσει κατά κάποιο χαζό τρόπο και δεν ξέρω το γιατί. Πάντα, πάντα με απέφευγε και όταν τον χρειάστηκα δεν ήταν εκεί. Τον μισώ αλλά ίσως το μισώ είναι υπερβολικό. Δεν ξέρω τι θέλει αλλά το σίγουρο είναι ότι κάτι κακό έχει στο μυαλό του.

Σήμερα είναι 4 Μαΐου, έχουν περάσει πολλές μέρες από τότε που σου έγραψα. Θέλω να με συγχωρέσεις,  κάποιες φορές δεν έχω την όρεξη ούτε την επιθυμία. Συγγνώμη. Ούτε τώρα δεν την έχω.

Είναι η τελευταία εβδομάδα των σχολικών μαθημάτων και έχω ξεσκιστεί στο διάβασμα, άλλωστε αυτές οι εξετάσεις θα δείξουν και θα με προσανατολίσουν στην καριέρα μου. Είναι ο κύριος στόχος μου να πετύχω. Δεν θα με απογοητεύσω και τίποτα δεν θα μπει πάνω από τις πανελλήνιες εξετάσεις μου, τουλάχιστον αυτόν τον καιρό.

Πάλι ξύπνησα νωρίς, σήμερα μάλλον θα ψηφίσουμε-διαλέξουμε πότε θέλουμε να γράψουμε τα μαθήματα έτσι ώστε σε λίγο να βγει το πρόγραμμα.

[...]

Έλα Kaitlyn, σιγά μια φορά θα παίξεις και εσύ, δεν θα πάθεις και κάτι. (απάντησε αποφασιστικά ο Josh)

Έλα Josh ξέρεις ότι δεν παίζω αυτό το γελοίο παιχνίδι είναι απλά γελοίο για εμένα.

Κάν’ το για εμένα, θα χωριστούμε σε λίγο καιρό, έλα άντε δεν θα μας περιμένουν για πάντα.

Πω πω καλά αλλά μόνο για ΄σενα και δεν το ξανά κάνω αυτό. Ποτέ! Δεν θα σε πιέσω μην φοβάσαι!

Καθίσαμε όλοι κάτω στο χαλίκι κυκλικά και τα παιδιά άρχισαν να παίζουν αυτό το απαίσιο παιχνίδι που ονομάζεται μπουκάλα, ποτέ δεν μου άρεζε, είναι απλά άθλιο. Στην αρχή δεν τους παρακολουθούσα και σκέφτομαι αλλά πράγματα, διαφορετικά, περιπετειώδες.

Ξεκινήσαμε να είμαστε 8 άτομα και τώρα έχουμε φτάσει τα 14. Ευτυχώς δεν έχω τύχει να παίξω καμία φορά. O Josh δεν θα έχανε, οπότε πήρε και αυτός την σειρά του και φίλησε την Ellie . Δεν καταλαβαίνω πως το βρίσκουν διασκεδαστικό αυτό το παιχνίδι. Θα φύγω, βαρέθηκα και ειδικά αν έρθει η σειρά μου, θα τα βρω σκούρα.

Αυτός τώρα γιατί ήρθε, ήμουν έτοιμη να φύγω, ακριβώς έτοιμη, αλλά πλησίασε και κάθισε μαζί μας. Έχουν περάσει 10 λεπτά από τότε, αλλά δεν με αφήνουν να φύγω. Το μπουκάλι δεν γυρνάει ποτέ σε εμένα, ποτέ.

Άλλες σκέψεις γυρίζουν και δεν φεύγουν από το μυαλό μου. Ο Niall  που προσπάθησε τόσες πολλές φορές να μου μιλήσει αλλά εγώ τον απέφευγα πάντα, και καλά έκανα. Δεν ξέρω πλέον τι στο καλό θέλω, δεν αντέχω, θα φύγω δεν με ενδιαφέρει τι θα πουν.

Σηκώθηκα να φύγω, έμεινα όρθια και ακίνητη, δεν μπορεί, όχι αυτό δεν γίνετε. Έμενα έδειξε, εμένα και αυτόν. Μένω ακίνητη, θέλω να φύγω αλλά έχω κοκαλώσει, ο Josh με τραβάει από το χέρι για να κάτσω. Αλλά δεν μπορώ ούτε τα πόδια μου να λυγίσω. Φόβος με διαπερνά.

Αργούμε και οι δύο να συνέλθουμε και όταν αυτό γίνετε, όλοι φωνάζουν. Φεύγω και τρέχω στο πίσω μέρος του σχολείου. Αυτό ήταν τώρα τελείωσε…