Sabah herzamanki gibi erken kalkmıştım, duşlar dolmadan duş almak için banyoya ilerledim. Suyu ılık derecede açtım su beni rahatlatıyordu, uzun bir süre çıkmadım ardından Barbara herzamanki gibi huysuzluk edip, homurdanıyordu. '' Çık şu duştan artık.'' Çıktım ve ona soğuk bir bakış attım. Hemen üstümü giymek için odaya ilerledim bir odada iki kişi kalıyorduk. Oda arkadaşımı seviyordum, uzun zamandır beraberiz sonuçta. Clarice en yakın arkadaşım.Clarice' in ailesi onu o daha 8 yaşındayken bu yetimhaneye bırakmış, benim ailem ise ben daha 8,5 yaşındayken arabamız suya düşmüş ve ailem boğularak ölmüş ozamandan beri bu yetimhanedeyim ve artık 16 yaşındayım. Herneyse kahvaltı bitmden yetişmeliydik. 2 SAAT SONRA
Yetimhane müdürüm okul çıkışı yanıma gel demişti o kadından hep korkmuşumdur. Odasına geldim ve kapısına tık tıkladım '' İçeri gir küçük hanım.'' Korkarak içeri girdim. İçersi çok sessizdi sonra;
-Gene ne yaptım?
-Bi' şey yaptığınıda nerden çıkardın?
-Bişey yapmasam şuan neden bu deri koltukta oturmuş sizinle konuşuyor olabilirimki?
-Tatlım tabiki hiçbirşey yapmadın sadece seninle bir konuyu konuşmak istedim.
-Hangi konu?
-Tatlım Saltzman ailesi seni evlatlık edinmek istiyor.
Ağzım açık kaldı ve 30 saniye gibi bir süre içersinde heykel gibi yerimde kalakaldım.
-Peki ya Clarice o, o da benimle gelecekmi?
-Tabikide hayır tatlım Saltzman ailesi sadce seni almak istedi.
-Peki benim söz hakkım yokmu? İstemiyorum ben burada kalmaktan memnunum.
-Tatlım söz hakkın 2 yıl sonra olucak. Birkaç saat sonra seni almaya gelecekler.
Hemen odama gittim ve çantamı hazırladım bu haberi Clarice' e nasıl vericeğimi bilmiyordum. Clarice odaya girdi ve '' Nadia nerelerdeydin kaç saatdir seni arıyordum, sana bişey oldu sandım, birbirimize haber vermedin biyere gitmiyeceğimizi söz vermiştik.'' dedi ve bana sıkıca sarıldı. Bu haberi ona vermeliydim.
-Clarice otur, sana bi' şey demeliyim
-Ne bu ciddiyet Nadia .ddd
-Otur dedim sana Clarice
Oturdu ve:
-Bana diyeceğin şeyde neydi?
-Clarice beni evlatlık almışlar
Bunları söylerken gözüm doldu
-Hiç komik bir şaka değil Nadia
-Sana böyle bir şaka yapmıyacağımı biliyorsun
Clarice'in gözleri dolmuştu ve bana yaklaşıp sımsıkı sarıldı.
-Beni bırakamazsın birbirimize söz verdik
-Seni bırakmak istiyeceğimide nerden çıkardın?
-Peki napıcaz Nadia biz birbirimiz olmadan nasıl yaşıcaz?
-Bir yolunu bulucam Clarice bir yolunu bulucam sana söz veriyorum.
Ve o birkaç saat dolmuş olucak ki Yetimhane müdürü beni odasına tekrar çağırdı. Oraya giderken yine korkuyordum ama müdürden değil Clarice' i bırakıp gitmekten, onu bir daha hiç görememekten. Gelmiştim, gözlerim çok dolmuştu
ağlamamak için kendimi zor tutuyordum ve kapıyı tıklatarak açtım.
-Tatlım demekki geldin Saltzman ailesi de birazdan burada olur.
20 dakika gibi bir süre bekledim, Clarice ile olan anılarımızı düşündüm, ardından kapı açıldı. İçeri bir adam ve bir kadın girdi.
