Chasing Celestine

Chapter 7

It was a dead person lying on the ground. Pale, wide eyes opened, and a stiff body.

Nagkumpulan na ang students dito ako naman nanatiling nakatayo at nakatutok sa patay na katawan. Wala pang ambulance at police na dumating kaya hindi pa nagagalaw ito. But, sa nakikita ko ngayon this is not a suicide nor a normal human murder.

Malakas ang kutob ko na may kinalaman ang vampire dito.

I remembered what our teacher said before in England.
"Vampire's victim will possibly have a pale body, wide eyes opened, stiff body, and a neck bite."

Mas lalo pa akong kinabahan sa naalala ko. Maya maya, dumating na yung mga rescue unit at kinarga na ang dead body. Nang dumaan ito sa harapan ko, mariin kong tiningnan ang neck part.

Shit. Shit. I was right! This girl was a victim of a

"Aria," I felt a cold hand touches my shoulder giving me goosebumps. Kaya agad akong napalingon sa humawak sakin. Napabuntong hininga ako akala ko kung ano na.

"Damn, ikaw lang pala Dana."

Napansin kong ang putla putla ng mukha niya pero ang red ng lips niya.

"Let's get out of here. Balik na tayo sa classroom."

Hinila niya ako palayo dun kung saan may patay at bumalik na kami sa classroom. Nakita ko naman si Daniel na nakaupo dun busy sa pagsusulat.
Umupo narin ako sa seat ko at tumabi sakin si Dana.

"Where have you been? 3 days kang wala. Mabuti nalang ginawan ka ni twinny ng lahat ng activities and assignments." Dana asked.

Nagulat ako sa sinabi niya. Bakit niya ginawa yun? Nilingon ko si Daniel busy parin siya.

"Its just may pinuntahan lang ako at inasikaso kaya hindi ako nakabalik agad." Katwiran ko at umiwas sa tingin niya.

"With those wounds?" Tiningnan niya yung mga sugat ko kaya tinago ko ito.
"What happened Aria?"

Ganito ba talaga siya magtanong? She's chasing me. Her questions are chasing me.

"Uhm, ano kasi aksidente lang to nung papunta ako." Allibi ko.

"Alright then. Next time kasi, mag-iingat kana Aria. You know my twinny was worried to you." Bumalik na siya sa kanyang upuan.

Nagiguilty ako ngayon. What are you doing Daniel? Why are you worrying behind my shadows? Kakausapin ko siya mamaya. Sakto dumating na yung teacher namin.

---

Dismissal na kaya niligpit ko na yung nga gamit ko. Napansin kong mabilis nagsialisan yung mga kaklase ko at kami nalang ni Daniel ang naiwan. Perfect time to talk to him kaya nilapitan ko agad siya.

I cleared my throat. "Uhm, Dan. Can we talk?"

Hindi siya tumigil sa ginagawa niya at may kinuha siyang notebook at yellow papers sa bag niya.

"Here. Ginawa ko yung assignments at activities na namiss mo for 3 days." Inabot niya sakin yung notebook at papers.

"Hindi ko naman sinabing gawin mo ito."

"Don't give me credits for that. Bayad ko yan sa hindi pagtulong sayo sa suppose-to-be-group-project natin."
Patuloy parin siya sa pag aayos ng gamit niya. May inaayos ba talaga siyang gamit? O iniiwasan ako?

"Dan, let's talk please." Hinawakan ko yung kamay niya pero para akong nakuryente kaya kinuha ko agad yung kamay ko. Did he notice that?

"We're talking right now. Anything else to discuss?" He looked at me with a cold expression. Why is he like this? Ang sungit sungit niya. Tapos nagwoworry.