Chora ze strachu

15 lat wcześniej...

Przedszkole.Klasa pani Thompson.  W klasie przeważała liczba dziewczynek, które były przeważnie ubrane na różowo, natomiast chłopców było o wiele mniej. Dzieci bawiły się, a to sprzeczały o to która zabawka jest lepsza lub chwalili się rodzicami. Sprzeczki były błahe, takie niewinne, tak myślała pani Thompson w chwili kiedy spojrzała na nią..dziewczynka siedziała w kącie sama, nie bawiła się z nikim, nie miała obok siebie żadnej zabawki. Siedziała z rękami założonymi na nogi i kiwała się, raz do przodu, raz do tyłu. Jej czarne oczy jak heban zdradzały wszystko, że coś jest nie tak.  Dziewczynka przegryzała wargi intensywnie myśląc.  Nawet nie czuła krwi, która w końcu zaczęła lecieć z przygryzionej wargi.

-Kochanie, dlaczego nie bawisz się z innymi dziećmi?

Dziewczynka spojrzała na nią czarnymi oczami, od których bił mrok...Tak mrok, to słowo przysło na myśl nauczycielce. Oczy były na tyle "mroczne", że nauczycielka odruchowo zrobiła krok w tył.

-Są wredni. Ciągle przezywają. Są źli !!!!!- czterolatka podniosła nagle głos- nie dam się im skrzywdzić!!!!!!

Nauczycielka zaskoczona brutalnością odpowiedzi , jej siła i bezpośredniością zamilkła i nie powiedziała nic, nawet jednego sensownego słowa.  Natomiast dziewczynka nieświadoma brutalności swych słów wstała i podeszła do okna, przez które wyglądała przez resztę pobytu w przedszkolu..

Nauczycielka udała się na swoje miejsce za biurkiem. Nie mogła uwierzyć w to, co usłyszała. Próbowała sobie przypomnieć czy kiedyś spotkała dziecko, które by  tak samo powiedziało. Odpowiedz brzmi nie. Nigdy. A jeszcze parę chwil temu myślała, że dzieci mają tak dobrze, nie mają żadnych problemów. Nie to, co ona. Wiecznie pod wiatr. Ta ciągła walka przeciw życiu powoli odbierała jej energie do życia. I w wieku 45 lat nie widziała sensu życia. Najpierw rozwód z powodu Davida, jej męża, który zdradził ją z jakoś pokojówką, potem gwałtowna śmierć jedynego dziecka i choroba matki. Tego było już za wiele jak na jedno życie..Pani Thompson dała się ponieśc ponurym myślom, nie zdając sobie sprawy, że pewna czterolatka podjęła właśnie życiową decyzje, która zaważyła na jej sposobie życia...