Sabah uyanır uyanmaz telefonuma bakmıştım... Gelen mesaj kaandandı evet onu kaan diye kaydetmiştim
-günaydın prenses
Sabaha onun attığı mesajla başlamak güzeldi
-günaydın kaan
-kahvaltı hazırmı
-hayır
-peki öyleyse kapıyı aç :)
Allahım sana geliyorum yaaa hemen yataktan kalktım elimi yüzümü yıkadım altıma tayt üstümeyse beyaz bluzumu giymiştim ince bi eyliner çektikten sonra hızla kapıyı açtım eski evimdeki merdivenleri özlemiştim... 'Seni çok beklettimmi' beni dinlemiyomuydu bu çocuk 'kaan' yada duymuyodu 'heyyy' diyerek koluna dokundum hayata geri dönmüştü ben bi kahramandım kendi kendime konuşurken çok saçmaladığımın farkındaydım o yüzden sustum kaanı içeri davet ettim elinde yine börek vardı ' yinemi börek ahh çok kilo alıcam senin yüzünden' 'çok zatıfsın kızım yede kilo al fenamı' diyerek göz kırptı içim erimişti resmen noluyordu bana böyle yaa hemen kahvaltıyı hazırladık...
'nereye gidiyoruz Kaan?' 'Süprizzz'
' ne süprizi ya hadi amaaa' diye dudak büzerken beni duymazdan gelip müziğin sesini daha fazla açmıştı artık bana tekçe beklemek kalıyodu....
'Eveeet geldik uyan' Kaanın sesiyle yetimde doğruldum hadi amaaa uyumuşmuydum lanet olsun kendi kendime söve söve yürümeye başladık birden bire elimi tuttu neler oluyordu böyle hayır bu olmamalıydı olamazdı elimi hemen çektim bana şaşırmışca bakıyordu üzgündüm ama daha zamanı değildi etrafıma baktığımda buranın sahil kenarında ağaçlık biyer olduğunu görmüştüm hiç kimse yoktu sadece biz vardık ben ve Kaan bir yandan rüzgar eserken bir yandanda kaana bakıyordum bi an göz göze geldik nefesim kesilmişti gözlerimi hemen başka bi yere götürdüm deniz bana herzaman iyi gelmiştir... Rüzgar estiğinden dolayı çok üşümüştüm üşümüş olduğumu farketmiş olmalıki Kaan bana kendi hırkasını vermek istedi 'o zaman sen üşürsün' diyerek reddetmeye çalışsamda beni dinlemedi hırkayı bana verdi ve giymemi sağladı o bana yaklaşırken kalbim daha hızlı atıyordu ve nefesim kesiliyordu gerçekten aşıkmıydım bilmiyorum ama onun yanında mutlu , huzurlu , güvenliydim tam düşüncelere dalmışken annem aradı hemen Kaana sus diyerek telefonu gösterdim telefonu açtım 'edendim anne noldu' 'kızım biz yarın sabahtan yola çıkıyoruz bu yüzden bu akşam borayı sana bırakıcaz' 'neeee ?? Bu kadar erkenmi' şaşırmıştım 'ne kadar zaman sonra ' demiştim ' yarım saat ' desikten sonra telefonu kapatmıştı 'Kaan kalk hadi 'diyerek elini tuttum yine nefesim kesilmişti hemen elimi çekerek ona olanları anlattım hemen arbaya binerek beni eve bıraktı tam inerken bana bakan kişinin Bora olduğunu görmüştüm Kaanı görmüş olmalıydıki arabayı gösterdi 'abla o kim??' 'İçerde konuşuruz bora hadi' diyerek içeri girdik Kaana el salladım ve kapıyı kapattım sonuçta komşumuz olduğu için hergün görecektim bu yüzden mutluydum...
ELİM ÇOK UYUŞTU O YÜZDEN BİRAZ KISA OLMUŞ OLABİLİR BİDE EĞER BU BÖLÜME ÇOK VOTE GELİRSE BİDAKİ BÖLÜMÜ KAANIN AĞZINDAN ANLATICAM VE SEVİP SEVMEDİĞİNİ ÖĞRENİCEKSİNİZ AMA GELMEZSE YİNE BÖYLE DEVAM EDİCEK
