พอกลับมาบ้านก็ปาเข้าไป 5 ทุ่มแล้ว
ถ้าแม่ผมไม่โทรมาบอกว่าพรุ่งนี้จะมีนัด
ทานข้าวกับน้องบีมนะผมก็คงกลับบ้าน
ดึกกว่านี้ ไม่งั้นตื่นสายแน่เลย ดีรีบนอน
จะได้เจอน้องบีมเร็ว เพราะว่าตลอด
เวลาที่อยู่อเมริกาผมกับน้องบีมก็ไม่ได้
ติกต่อกันเลย เพราะผมไม่รู้ว่าจะติดต่อ
น้องบีมยังไร แต่ผมก็พอรู้ข่าวของน้อง
บีมจากแม่ของผมบ้าง
เช้าวันใหม่
ผม คุณแม่และยัยไกอาออกมานั่งที่ร้าน
อาหารไทยแห่งหนึ่งเพื่อรอน้าโรสและ
น้องบีม ซึ่งผมก็เก๊กหน้านิ่งทำเป็นไม่ตื่น
เต้นแต่จริงๆแล้ว โครตตื่นเต้นเลยเพราะ
ปกติผมเป็นคนหน้านิ่งและมีความโหด
ไปในตัว ขณะที่ผมกำลังคิดอะไรไป
เรื่อยๆก็มีเสียงหนึ่งทักคุณแม่ขึ้น ซึ่ง
ตอนนี้ผมกำลังหันหลังให้
"วัล คิดถึงจัง" และก็มีผู้หญิงวัยกลาง
คนวิ่งมากอดคุณแม่ผม ผมเดาว่าน่าจะ
เป็นน้าโรส
"ย่ะ คิดถึงเหมือนกัน เอะ!! นั้นกนูบีมใช่
ไหม ว้ายยยตายแล้วน่ารักจังเลยลูก"
คุณแม่พูดขึ้น เว่อร์ละแม่ผม แต่ก็จริง
"สวัสดีคะคุณน้า"น้อวบีมยกมือไหว้แม่
ผม โดยที่ยังไมหันมามองผมเลย
"สวัสดีจ้ะ นี่พี่ก๊อตจำได้ไหม ส่วนนี้ไกอา
น่าจะรุ่นเดียวกับหนู"คุณแม่บอกน้องบีมและแนะนำยัยไกอาให้รู้จัก
"สวัสดีคะ"น้องบีมหันมาสวัสดีผม แล้วดู
ท่าแล้วน่าจะตกใจมากที่เห็นผม
คงเพราะเห็นหน้าผมแน่เลยเพราะผม
เป็นเจ้านาย เมื่อปรับสีหน้าได้ก็หันไปทัก
ยัยไกอา
"หวัดดีจ้ะ"น้องบีมพูด
"หวัดดีเหมือนกันจ้า"ยัยไกอาพูดขึ้นบ้าง
หลังจากที่เงียบมานาน
"แม่ว่าเราทานข้าวดีกว่า หนูบีมเรียกแม
่ว่าแม่นะลูก เดี๋ยวเราก็จะเป็นครอบครัว
เดียวกันแล้ว"คุณแม่บอกพวกเราและหัน
ไปบอกน้องบีมที่นั่งข้างผม
แต่น้องบีมไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่ยิ้ม
กลับไปก็เท่านั้น
YOU ARE READING
ม้ดใจนายหน้าโหด
Randomเมื่อเขาและเทอต้องถูกบังคัยให้แต่งงาน ื จะเกิดอะไรขึ้นระหว่างเทอและเขา นิยายเรื่องเป็นแค่เรื่องสมมุติขึ้นเท่านั้นนะคะ สถาที่และชื่อบ้านไม่มีอยู่จริว
