YOKLUĞUN..

17 Yaşından Öperim..

Aslında tam olarak neresinden başlanır yokluğunun,nasıl anlatılır,neresinden tutsam bilemedim.. O mevzu derin bundan fazlasıyla bahsedeceğimi düşünürsek hikayeme ilk gözlerine denk geldiğim Haziran ayından ve sonra senden vazgeçemeyişlerimden başlayabilirim sanırım.. Ya da Yok yok biz sondan geriye gidelim.. Ağustos ayından .. Seni son gördüğüm 23 yaşımdan . Bazen de yanılgılarımdan.. Herkes hayatın içine karışmış giderken o gün tam karşımda duruyordun. Gülen gözlerin,ellerin.. Sen de onlar gibi hayat telaşına kapılmış birazdan olduğun yerden hızlı hızlı ,seni belki de son kez gördüğümü Bile farketmeden geçecektin yanımdan ,o güzel gülümsemenle.. O an farkettim ki yokluğun,genç ölen insanlar gibi hep aynı yaşta kalmış. Sen büyümüşsün gördüm,kendim için bunu söyleyemem ama yokluğun hep 17'de duruyor. Hiç büyümemiş ,hiç azalmamış..Öylece orada donmuş gibi.İnsanın ana vatanı mı çocukluk yoksa o bir yere gitmeyen gökyüzümü bilemesemde,varsa o zamanlarda kapanmamış bir hesap o da çocukluk gibi gökyüzü gibi,insanın en sevdiği beni gibi,yara izi gibi bir yere gitmiyor duruyor kalıyor orda öylece. 7yıl olmuş,dökülmüş hikayenin yaldızları ama küçük Samanyolu'mda bütün ihtişamıyla okulun en serseri,en tatlı çocuğu olan sevgili "biriciğim" hala parlamaya devam etmiş..Hı ne diyordum son gördüğüm Ağustos ayı. Evet bakarken ona öylece farkettiğim tek şey bununla kalmamakla beraber kafamdaki sesleri susturamıyordum.
"Buraya umutlu günler koydum. Şimdilik uzak gibi görünüyor ama kimbilir,belki birazdan uzanıp dokunursun."Diyen bir kadın yanılmış olabilir miydi? Beni görürdün belki seni gördüğüm gibi.. Görmesen bile bıraktığın son anılarla devam edecektim yoluma.Sonuçta son güzel filmleri biz seyrettik,son güzel şarkıları biz dinledik,o yıldızı sadece biz gördük.Üstelik bunca şeye rağmen o güzel atlara binip o kadar güzel bile kalamadık.Arada bir yerlerde kaldık.
Bazıları bunu aşmanın yolunu bulmuştu,bazıları gülüp geçmiştiler..Hatta benim biriciğim de öyle ..Anlamıştım gözlerinden.. Gülüp mü geçmişti üzülüp mü geçmişti bilemem ama benden çoktan geçmişti.. Ben aşamayanlardandım,aşamamıştım.. Israr edenlerdendim,başka yol bulamayandanlardan.. Aşıksanız eğer ve aşksa sonuna kadar bunda da haklısınızdır yani bu da bir seçenek. Ama hiçbir denize kavuşamayan ırmaklar gibi kuruyup kalmaya da tanıksınızdır. Ve kimbilir belki de böyle olmuştur Sahra .. O da güzeldir ama içinde bir su kuyusu sakladığından,öyle demişti küçük prens..
Belki dedim ya kalbim sen de haklısındır..
Vazgeçme,su kuyusu yakındır..