Luna Park

~06~ |Χρειάζομαι βοήθεια|

Το κουδούνι χτύπησε και εγώ πήγα αμέσως στην έξοδο του σχολίου. Νιώθω απαίσια...

Ακούω τους άλλους να γελάνε μεταξύ τους στο δρόμο. Κανένα inside joke θα είναι, ή μόλις θα έγινε. Ζηλεύω... ς να είχα και εγώ μια τέτοια παρέα. Από τότε που θυμάμαι, ήθελα μια αληθινή φιλία. Και τελικά είμαι εδώ, μόνη μου. Χωρίς κανέναν και τίποτα.

Είμαι άχρηστη.
Είμαι άσχημη.
Είμαι ηλίθια.
Είμαι απλώς ένα κινούμενο ηλίθιο
σκατό με ακουστικά.

Η μελωδία του τραγουδίου
"I am not okay" ακούγεται στα αυτία μου, σ'ένα χαμηλό τόνο, αλλά αρκετό ώστε να το ακούω και απλά να ταυτίζομαι με τους στίχους.

Βλέπω γνωστούς, αμέσως τους χαμογελάω, μου ανταποδίδουν το χαμόγελο και συνεχίζω να περπατάω προς το σπίτι που μένω.

Τα παιδία που μένουν δίπλα μας, παίζουν μπάσκετ στην αυλή. Ούτε με αυτούς μιλάνε οι γονείς μου.
Ακόμα δεν ήρθαμε και αμέσως μας αντιπάθυσαν... Χρόνος ρεκόρ.

Βάζω τα κλειδία στην κλειδιαρία. Ξεκλειδώνω την πόρτα και μπαίνω στο διαμέρισμα. Πετάω την τσάντα μου στα πόδια της καρέκλας και πηγαίνω στο δωμάτιο μου και μαζεύω τα ρούχα που είχα ρίξει κάτω. Όταν μάζεψα μερικά, κάθομαι κάτω στο πάτωμα, στηριζόμενη στο τοίχος από ρούχα το οποίο εγώ δημιούργησα με κόπο και πόνο, ύστερα αρχίζω να κλαίω με λυγμούς.

"Θέλω μια αγκαλία!" Λέω όσο κλαίω, αλλά ξέρω πως κανείς δεν θα μου την δώσει, κανείς δεν είναι εδώ έτσι κ'αλλιώς ώστε να το κάνει. Ακόμα και να ήταν κάποιος, δεν θα καταλάβαινε την ψυχολογία μου, εδώ δεν την καταλαβαίνω εγώ, αυτός τι τύχη θα έχει με την αφεντία μου;

[...]

Άκουσα την πόρτα να κλείνει, κάποιος θα ήρθε. Σκούπισα τα τελευταία δάκρυα μου και προχώρησα στο σαλόνι όπου με περίμενε η μητέρα μου, ο αδερφός μου και ο Λουκάς;!

Εμ... What the...
Έχω παραισθήσεις... Δεν εξηγείται αλλιώς. Δεν έχει καταλάβει κανείς ότι είμαι στο σαλόνι και έτσι κρύβομαι πίσω από έναν πάγκο.

"Σε ευχαριστώ πολύ, Λουκά, παιδί μου. Αλλά φοβάμαι πολύ μήπως η Βενετία ίσως δεν είναι εδώ". Του απαντάει ευγενικά η μητέρα μου. "Και εσύ τι θέλεις την αδερφή μου;" Ρωτάει αδιάκριτα ο Στέλιος και ο Λουκάς φαίνεται απροετοίμαστος.

Σε πιάσαμε απροετοίμαστο,
Λουκάκο;

"Χρειάζομαι την βοήθεια της για το σχολικό έργο". Τους το είπε! Δεν το πιστεύω! Καλά το κρατούσα μυστικό τόσο καιρό. "Σχολικό έργο;" Ρωτάει σαστισμένη η μητέρα μου και ο Λουκάς φαίνεται να παραξενεύεται που δεν το ήξερε η μάνα μου.