Starting Ever After (Sequel of Together Forever) COMPLETED

The Last Part

Five years later....

Glaiza POV

"Love?" Tawag ko kay Rhian.

"Yes love?" Sagot niya sakin.

"Matagal ka pa ba dyan?" I asked.

"Hindi na masyado love. Wait lang ha?" She said.

"Okay po." Sabi ko nalang.

Nasa C.r pa rin sya eh. Tingin ko ng babad na naman ito sa tubig. Mahilig kasing magbabad yon.

Hindi ko nalang muna sya guguluhin, para makapag relax sya.

We are so busy preparing for this bug event kasi. Double celebration ngayon ang magaganap. Bakit?

Wedding anniversary namin at birthday ng kambal. Oh diba? Dalawang importanteng okasyon mayroon ang araw na ito.

Lumabas ako ng kwarto namin at tinulungan sila mama sa pag aasikaso sa para sa party mamaya. Sobrang nanataba ng puso ang araw na ito. Biruin mo, umabot na kami ng five years, na maayos ang buhay namin.

Marami man kaming pinagdaanan na problema ito pa rin kami, maligayang magkasama sa buhay. Wala ni isa man akong pinagsisihan sa mga nangyari sa buhay namin.

Starting Ever After is not easy. You see, sa fairy tale happily ever after ang ending ng mga story, pero in real life, ever after is a very long time, death lang ang makakapag separate sa  dalawang taong nagmamahalan. Katulad namin, simula ng maikasal kami, nagsimula ang Ever after namin. Mahirap diba? Kasi may ups and downs, may heartache at paghihiwalay pa ngang nangyayari. Pero sa lahat ng yon, nangibabaw anh pagmamahal. Na syang naging dahilan ng walang hanggan pagsasama namin.

I'm just glad that after what happened to us when we were kids, yon din ang naging dahilan para magkatuluyan kami. Oh diba? Pag true love nga naman, kahit matagal kayong di magkita, kahit nagkasamaan kayo ng loob, pag talagang para kayo sa isa't isa. Walang makakahadlang.

And I'm so proud to tell that I love Rhian Ramos de Castro. My wife, my everything.

___________________________

Rhian POV

Natapos na akong maligo at nagsimula na akong mabihis. Wala na si Glaiza sa kwarto. Kaya alam kong busy na ito.

Lumabas ako ng bahay at naglakad papalapit sa babies ko.

Parang kailan lang, mga baby pa sila. Pero ngayon, naglalakad na at makukulit na. Ang sarap nilang panoorin, lalo pa't napaka friendly nila.

Nakikipag laro sila ng habulan sa mga batang bisita nila, kaya nakafocus ang mga mata ko sa kanila. Alam mo naman pag mommy diba? Masyadong careful pagdating sa anak.

Di nagtagal, tinawag na ni Glaiza ang lahat para magsimula na ang celebration namin.

Tinawag nya ako para simulan ang maikling program namin. Kaya lumapit ako sa kanya at nagsalita.

"Good morning everyone. First I would like to thank you all for coming today. Hindi magiging successful ang araw na ito kung wala kayo." Panimula ko.

"Nais ko ring pasalamatan ang mga magulang ko pati ang mga magulang ni Glaiza na walang sawang sumuporta samin." Then I look at them at nag flying kiss.

"Sa Forever ko na si Glaiza, salamat din dahil you never fail to surprise me, and you always make me feel loved. Happy fifth Anniversary."

"And to my twin babies, happy happy fifth birthday." Sabi ko pa.

"So ano pang hinihintay natin? Let's get started." I said. At nagsimula ng magpatugtog. At ang kainan at ang mga palaro para sa mga bata.

Then nagtipon tipon kaming pamilya para kunan ng family picture. Habang kinukunan kami ng litrato hindi ko mapigilang mapangiti dahil napaka swerte ko na sila ang pamilya ko. Si Glaiza ang asawa ko at ang mga anak ko, si Alvin na kaibigan ko. Sila ang mga taong nagpapasaya sakin at labis na mahal ko.

Kung hindi dahil sa kanila, hindi ako magkakaroon ng forever. Diba? Kaya importante silang lahat sakin.

Para sakin ito na ang happily ever after ko. Madami man ang naging problema namin along the way pero we ended together pa rin. That's true love. Si Glaiza ang forever ko at proud ako na sya ang asawa ko.

Starting ever after is really hard to live, there are lots of problems, may mga tao rin na nagtakang sirain ang relasyon namin, katulad ni solenn, pero wala itong binatbat sa pagmamahalan namin. Kaya at the end of our story, we live happily ever after.

The end.